Geplaatst † 06-03-2005 - 16-05-2015
2015 wat een verschrikkelijk jaar, het jaar waarin ik mijn soulmate ben verloren.
Dan open ik mijn fotografie mappen en merk ik tot mijn schrik dat de map 2015 eigenlijk niet bestaat, althans niet met foto's van Karlijn. Wanneer alles leuk is, dan vergeet je al gauw foto's te schieten. Gelukkig heb ik wel wat foto's met mijn telefoon geschoten en een paar filmpjes van haar gemaakt.
Tsja waar zal ik beginnen, ik heb in de 5,5 jaar dat ik Karlijn heb mogen verzorgen erg veel ups en downs met haar gehad. De winter was altijd crisis, ze was enorm heet/stakerig en ik kon er geen land mee bezeilen. Het is zo ver gekomen dat ik met een val 2 nekwervels heb gebroken, ik ben toen bang geworden en gelukkig door middel van een overstap naar western heb ik door kunnen zetten met het rijden van Karlijn. Na een paar jaar tobben heb ik hulp ingeroepen van een gedragstherapeute en dat heeft mij een hoop geholpen met het begrijpen van Karlijn haar gedrag, met mijn rugzakje nog wat verder gevuld heb ik voor het eerst van 2014 naar 2015 gewoon een leuke winter gehad waarin ik door kon rijden. Behalve dat heeft het haar ook enorm geholpen een deken op te doen, blijkbaar was haar eigen vacht toch niet helemaal voldoende want ze werd een stuk rustiger in haar koppie toen ik haar onder het deken had staan.
Ik begin stiekem toch nog even in 2014, waar we op clinic waren en Karlijn bewees dat ze mij meer en meer begon te vertrouwen. Een bijzonder gevoel wanneer een paard dingen voor jou doet die ze voor een ander écht niet zou doen.
2015 Was voor mij een hoop getob voor een passend deken, uiteindelijk blieft mevrouw natuurlijk alleen maar een Rambo deken
2015 was voor mij een hoop hoogte punten halen, zoals een ontzettend werkwillig paard tijdens de les.
2015 was voor het eerst in tijdens weer een stukje buiten uitstappen, ze vertrouwde mij weer dusdanig dat ze bij het verlaten van het terrein niet direct steil overeind stond. Een enorme overwinning voor mij!
Dit filmpje is op 13 april gemaakt, wanneer je als appaloosa graag een snor wilt maar toch echt geen tinker bent..
Tsja en dan komt dé dag, 16 mei 2015 een datum die ik niet gauw meer zal vergeten. Ik was herstellende van een knie operatie toen ik door de eigenaresse werd gebeld met de mededeling dat Karlijn koliek had, de DA was gebeld.. Nouja ik met mijn spalk op de fiets, met een been fietsend richting stal en koliek dat had ze.. Lang verhaal kort zijn we 's avonds met haar naar de kliniek in Utrecht gereden als je dan de opties hoort zakt de grond onder je voeten vandaag. Binnen een uur na aankomst heb ik mijn lieve meisje laten inslapen.
Dit is de laatste foto die ik van haar heb, maar geen foto die ik koester, vlak voordat we haar op de wagen naar de kliniek namen.
She was mine as a gift,
but never to keep.
As she closed her eyes,
forerver to sleep.
Van mijn lieve paarden vriendinnetjes dit armbandje gekregen die mij erg dierbaar is.
Wát een gat liet ze achter in mijn leven (ik zit alweer huilen nu). Ongelofelijk hoeveel zij voor mij betekende, hoeveel zij mij over paarden en paardengedrag heeft geleerd, hoe ze mij heeft leren doorzetten maar nog veel belangrijker hoe ze mij heeft leren luisteren als een paard iets probeert te vertellen.
In eerste instantie wilde ik helemaal niets meer, maar al gauw begint het te kriebelen want niets doen is niet voor mij weggelegd en paarden zit nu eenmaal in mijn bloed. Ik ben begonnen met haar 4 jarige nichtje, Luus een ontzettend lieve merrie. We zijn begonnen met gewoon wandelen.
Hebben in de hitte het water opgezocht
En uiteindelijk ben ik toch wel erg gecharmeerd van haar geraakt. Inmiddels heb ik een western zadel voor haar gekregen en ben ik met haar aan de slag gegaan. Ik doe voornamelijk veel grondwerk en zit er zo nu en dan op. Ze is scheef, slap en is nadat ze flink heeft vast gelegen wat gevoelig op de rug geweest (foto's waren goed, behandeling van osteo heeft haar wel wat geholpen). Ik doe het dus rustig aan maar ze gaat enorm vooruit, ik merk echt dat ze sterker en rechter wordt. Ze begint haar lichaam beter te gebruiken en het is ontzettend gaaf om te zien hoe revaliderend goede training werkt.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Oh en Luus is zo vriendelijk geweest om ook in Karlijn haar dekens te passen ook al is ze 10 cm kleiner x). Dan is dat gedoe in ieder geval niet voor niets geweest
Dat is mijn 2015, het geen is gebeurd wat ik nooit voor mogelijk hield. Ik zou Karlijn later overkopen, nog vele jaren plezier met haar hebben maar in plaats van dit alles heb ik een les van het leven gekregen. Veel te jong (10 jaar) is Karlijn van mij weg genomen en zelfs nu 6 maanden verder blijft het een onwerkelijk gevoel.
Ik ben erg benieuwd wat 2016 mij gaat brengen met Luus.
! 
) 
veel plezier toegewenst samen, misschien verzacht het je verdriet een beetje.... 
