Bokt.nl

Citaat:

Gisteren mijn eerste grondwerkles met Lesley gehad. Het is een hele bijzondere middag geworden waarbij heel veel gevoel naar boven kwam bij zowel mij, als het paard. Het was superzonnig en we kregen de gehele buitenbak voor ons gereserveerd omdat ze freestyle werkt; dus geen halster, geen touw, gewoon helemaal los in de bak.

Eerst ging ze zelf met het paardje aan de slag om een indruk te kijken en toen mocht ik. Nu heb ik zelf echt 0 ervaring met grondwerk, ik heb zelfs nog nooit een paard gelongeerd, bovendien ben ik toch wel erg op mijn hoede en zelfs een beetje bang van Lesley geworden. Daarom was het ook heel fijn om zo uitgebreid op deze manier in alle rust met haar te werken.

Het idee was om samen met haar te lopen op afstand in alle drie de gangen en af en toe van hand te verwisselen. Supermoeilijk! Moest wel heel hard lachen over dat ze het de hele tijd had over dat ik "haar derde oog" moest kunnen blijven zien. Dus schuin achter haar blijven, zodat je haar euhm staartaanzet(?) haha kunt blijven zien.

Het was heel grappig om te merken dat iedere keer wanneer ik het fout deed en dus te ver naar voren ging, Lesley zich ook omdraaide en het niet meer snapte. Ook qua hoeveel afstand je houdt, kun je haar eigenlijk sturen en laten omdraaien en tegenhouden als ze zich wilt omdraaien

Verder zat er gewoon heel veel knuffelen tussendoor bij. Veel pauzes waarin Lesley steeds naar me toe kwam om te knuffelen en te kriebelen. Zo lief weer!

Ook schitterend om te zien hoe die vrouw met haar omging en meedacht over hoe het paard zich voelde en wat ze wilde en hoe Lesley haar gelijk helemaal "omarmde". Het was ook de eerste persoon die ook zei dat het niets met dominantie te maken heeft. Dat ze wel een klein beetje dominant verdrag vertoont, door bijvoorbeeld proberen door me heen te lopen, maar dat ze eigenlijk verder heel lief is en eigenlijk de hele tijd naar mij probeerde te communiceren "kom op nou, kom we gaan wat leuks doen".

Ik heb er veel van geleerd, vooral 'nooit aan de kant gaan voor je paard' en hoe je een paard een beetje kunt sturen met je positie ten opzichte van haar. Ze wilt me graag verder helpen en begeleiden om het vertrouwen tussen mij en Lesley weer terug te krijgen.

Citaat:

Gisteren heb ik de tweede les achter de rug. Ditmaal in de roundpen. Omdat ik zelf nog niet helemaal 100% ben wat betreft rug en dus niet echt kan rennen, leek het haar beter om het zo te doen. Dat maakt de afstand wat kleiner, dus gemakkelijk om de aandacht van Lesley vast te houden.

We kwamen aan in een zeer modderige roundpen, waar ze eerst even zelf ging rondlopen en rollen (vandaar de foto's onder de modder ). Daarna mocht ik gelijk aan de slag. Ook dit keer met een lange zweep, in plaats van een touw om mij wat krachtiger te maken. En Lesley voelde waarschijnlijk gelijk die kracht, want we hebben meerdere krachtmetingen met elkaar gehad!

In plaats van rustig stappen en draven en soms een beetje galop zoals de vorige keer, ging ze gelijk vol in galop en het ging er heftig aan toe. Af en toe bokken richting mij en flink briesen en trappen. Ik stond op voldoende afstand, maar het was echt om even te laten weten dat ze a) er heel veel zin in had en jolig werd en/of b) om even te laten zien dat ze niet zomaar alles klakkeloos doet wat ik zeg.

De gebaren en positie om haar van hand te laten veranderen en juist niet van hand te laten veranderen wanneer ik dat niet wilde, gingen wel een heel stuk beter. Ik had sneller door wat ze probeerde en hoe ik daarop in moest spelen. Op 1 moment na waarop ze echt niet wilde omdraaien. Ik kon zo hard roepen, stampen en gebaren, ze vertikte het gewoon. We hadden toen echt een momentje dat we voor elkaar stonden in een soort van twee-strijd. Echter toen gebeurde er iets moois, een tractor maakte ineens een hard geluid waardoor ze heel erg schrok. "Gelukkig" stond ik pal voor haar en in een reflex deed ik mijn beide handen omhoog en maakte ik mijn groot. Het resultaat? Na een paar seconden blinde paniek bij haar, was het gelijk weg en bleef ze toch staan voor me. Niet steigeren, niet wegvluchten, geen paniek meer. Mijn instructrice vond het een zeer mooi moment om te zien. Vooral omdat dit gebeurde volledig op gevoel en zonder bij na te denken. Volgens haar de beste manier om met je paard te communiceren.

Vervolgens hebben we een aantal rustige oefeningen aan de hand gedaan, zoals wijken op de achterbenen. In het begin met beetje druk en later zelfs zonder druk. Dit ging echt enorm goed! Daarna was het tijd om te knuffelen en gewoon even samen te zijn wat echt weer fantastisch voelde. Ik werd overladen met een gevoel van liefde en geluk.

Ik blijf het bijzonder vinden hoe paarden ons zo fijn en goed kunnen laten voelen. Maar dit keer was vooral het best wel heftige begin wat ervoor zorgde dat we daarna nóg dichter naar elkaar toe kwamen. Ook heb ik geleerd dat je een paard echt nooit moet "slaan". Dus ook geen klopjes op de hals geven als beloning, maar dat je veel beter de paardentaal kunt overnemen en een beetje kunt kriebelen en wrijven op voor haar fijne plekjes. Zodra ik haar bij haar schoft krabbel en mijn hand uitstak, deed ze het dus terug op mijn hand. Ook weer zo enorm schattig. Ik heb nog een boel te leren, maar zo langzamerhand, komen we er wel .

winnie70 schreef:

Wat ik even niet helemaal begrijp, je zegt dat ze op jouw focust, maar zij heeft wel bij beide foto's haar oren naar voren gericht. Bij een goed gefocust paard is zoiezo een oor op jouw gericht.

Maar dat ter zijde, wat een ontzettend knap paardje!

Susannah92 schreef:

Leuke foto's Marlien! Ik vind het echt tof dat je ervoor gekozen hebt om dit alsnog er even bij te pakken, ondanks dat Lesley af en toe zo'n draak is en het vertrouwen toch wel beschadigd was. Niets dan respect! Ben helemaal een soort van trots

Ik blijf toch wel benieuwd hoe Lesley er straks in de zomer uitziet

Citaat:

Ik kreeg een berichtje van mijn begeleider dat ze wat later was en toen ik aankwam op stal, zag ik dat Lesley in stal lag te relaxen. Het zag er zo fijn uit dat ik bij haar ben gaan zitten. En dit was zo enorm bijzonder en mooi om meegemaakt te hebben! Behalve dat ze bleef liggen, zocht ze ook nog eens toenadering bij me. Ze kwam met haar hoofd op schoot liggen en begon helemaal te ontspannen. Diepe zucht, oogjes vielen dicht en haar hoofd liet ze met haar volle gewicht op me rusten. Wat een enorm bijzonder gevoel Op een gegeven moment voelde ik een aanwezigheid en zag ik dat mijn begeleider met de camera naast de stal stond. Ze vond het zo mooi om te zien dat ze zelfs tranen in haar ogen kreeg. Ook ik voelde me zo fijn en gelukkig. Mijn begeleidster heeft ons ook even gelaten en we hebben denk ik een half uur zo in stal met elkaar gezeten.

Toen werd het wel echt tijd om even wat te doen. Ze was natuurlijk niet 125 KM deze kant op gereden om alleen maar te kijken naar hoe we aan het knuffelen waren Dus we namen haar mee naar de buitenbak waar ze uiteraard eerst weer even ging rollen. Er stond ook een hele mooie ruin in de aansluitende paddock en ze was behoorlijk gediend van zijn toenadering (het was weer die tijd van de maand ), dus het was even lastig om haar aandacht te krijgen. En toen ik haar aandacht had, begon ze ook in eerste instantie met staken en niet willen lopen. Maar toen ze uiteindelijk aan het lopen was, gaf ze zich met drie passen eigenlijk al over. Hoofd laag, oortjes gedraaid (ja, nu wel heel erg duidelijk gelijk ) en ze bleef gelijk in een mooie cirkel om me heen draven. De cirkel werd kleiner en uiteindelijk mocht ze naar me toekomen. Dat ging wel, maar ze liep naar mijn begeleidster toe die naast me stond. Ook goed, maar was 'm nog net niet natuurlijk. Dus daarna weer verder en de keer daarop kwam ze wel naar me toe, maar het was nog wel twijfelachtig. Geeft allemaal niet natuurlijk; ik begin nog maar net en ben al blij met alle momenten die we samen hebben en met hoeveel al zonder angst gaat

Daarna ging ze weer even bij de mooie ruin neuzen voordat we weer verder zijn gegaan. Het was tijd om te kijken of ze me weer zou volgen. Na een paar keer dat ik twijfelde en het niet lukte, had ik toch ineens het vertrouwen dat ze me zou volgen en warempel, mevrouw liep de hele bak door rustig achter me aan. Wat een heel grappig en leerzaam moment was, was toen ik met mijn begeleidster ging praten en ik doorliep, had Lesley zoiets van "oh, jullie gaan nu wat doen, nou dan trek ik mijn eigen plan" en stopte ze ook vrijwel direct met volgen. Het voelt echt een beetje alsof je dan een soort telepathische link legt die dan verbroken wordt zodra je afgeleid bent. (Dit klinkt vast heel zweverig en vaag, maar weet even niet hoe ik anders uit moet leggen hoe het voor mij voelde op dat moment )

Na nog wat "wijken voor druk" oefeningen aan het halster, waren we weer klaar voor de dag. Ik was nog steeds in een waas van geluk dankzij onze uitgebreide knuffelsessie. Het was heel mooi om meegemaakt te hebben. Ik kan vanaf nu iedere keer als het even niet zo lekker gaat, naar dat moment teruggaan en dat gevoel weer oproepen wat we toen samen hadden

Citaat:

Toen ik vandaag aankwam was Lesley gelijk al heel enthousiast en had er echt zin in. Toen ik haar ook niet gelijk meenam, maar nog even wat andere dingen ging doen, gaf ze ook een klein hinnikje zo van "joh, blijf nou hiehier" Echt heel schattig. Ze was ook echt een beetje jolig. We kozen ervoor om in de roundpen aan de slag te gaan aangezien er veel mensen rond de binnenbak stonden. Zo konden we even in alle rust en privacy met elkaar aan de slag. Ze was zo aan het springen en doen en jolig naar andere paarden bezig dat ik eigenlijk een beetje bang werd. Ik dacht 'ojeej, straks doet ze dit ook naar mij toe, ik vind het een beetje eng al dat drukke gedoe, kan het niet even wat rustiger'.

Echter mijn begeleidster zei, ga er maar bij en luister naar je gevoel en kijk maar wat je wilt doen. En eigenlijk het moment dat ik in het midden ging staan en mijn aandacht op haar vestigde, deed ze dat ook bij mij en kwam er volop rust bij haar én bij mij. Heel mak en ontspannen stapte ze om me heen. Toen ik een paar drafpasjes met mijn benen deed, draafde zo ook eventjes, maar eigenlijk al vrij snel weer rustig aan stappen. Keertje omdraaien en daarna was het goed. Ze kwam naar me toe en kwam even laag met haar hoofd tegen me aan. Dit alles duurde nog geen twee minuten. De zweep kon weg, alles was goed Vanaf nu hoef ik dit dus ook niet meer zo te doen, eigenlijk was het nu al niet meer nodig, want het moment dat ik met haar wat wilde gaan doen, was ze er voor me. Wat mijn begeleidster nog opmerkte was vooral heel leuk: "zie je nou hoe ze deed gelijk, was dat niet precies wat je van binnen voelde hoe je wilde dat ze zou doen?". Ik vind het maar wat bijzonder om te merken dat een paard zo gevoelig kan zijn en blijkbaar dat soort dingen echt doorheeft en daarop inspeelt.

Hierna gingen de volgoefeningen ook extreem goed. De band en link was zo sterk; ik voelde me heel fijn met haar. Ze volgde me op de voet. Zelfs wijken op de achterhand en voorhand ging direct zonder aanraking naadloos. Ze stapte netjes haar benen over en deed het echt perfect! Lopen, tempowisselingen, plotseling stilstaan en een paar pasjes achteruit deed ze zonder moeite gelijk perfect mee. Wat een fantastisch paard!

Omdat het zo goed ging en we eigenlijk vorige keer al hadden afgesproken dat het misschien al wel tijd begon te worden om er weer eens voorzichtig op te gaan, heb ik het zadel gepakt en zijn we gaan kijken hoe dit ging. Even wat achtergrondinformatie; ook voor ons ongelukje, was ze altijd al een lastige pony met opzadelen. Ze dribbelt naar voren, naar achter en doet ontzettend moeilijk met aansingelen. Opstappen was soms een heel tijdrovend karwei omdat ze maar blijft lopen naar achter en voren.

Om dit soort gedrag nu proberen te voorkomen, vond mijn begeleidster het belangrijk dat het allemaal zonder dwang zou gebeuren. Dus in de roundpen, zonder dat ze vaststond en gewoon rustigaan op ons gemakje. Het grappige was dat ze nu zo gewend was om me te volgen en ik ook nog een beetje in die modus zat, dat ze in eerste instantie natuurlijk meeliep met me toen ik naar haar zijkant liep. Uiteindelijk had ze wel in de gaten wat er verwacht werd en liet ze het uit zichzelf toe. Goed beloningsmoment weer! Daarna was het tijd voor het zadel. Weer deed ze paar pasjes naar achter, geeft niet, ze mag best even laten weten dat ze het niet prettig vind, maar daarna stond ze zowaar stil zodat ik de ruimte en de tijd kreeg om het zadel goed op haar rug te leggen. Klinkt wellicht als normaalste zaak van de wereld, maar voor mij was dit erg bijzonder. Ze hoeft ten slotte niet te blijven staan, ze kan alle kanten op, ze kan gaan bokken, steigeren, weglopen, wat ze maar wilde, maar toch koos ze ervoor om te blijven staan. Wat een schatje

Om het verhaal nu niet al te lang te maken, even een korte samenvatting van daarna. Met aansingelen liep ze wel nog even een paar pasjes weg, maar in plaats van meelopen, heb ik gewacht tot ze weer terugkwam. Uiteindelijk liet ze het allemaal heel braaf toe en bleef ze geduldig staan wachten tot ik klaar was met alles gereed maken. En toen zat ik erop! We hebben niet heel veel gedaan, maar het was wel heel nuttig. Gewerkt aan nageeflijkheid en met mijn ogen dicht rondjes gemaakt om echt goed te voelen wat een paard nou doet, hoe ze beweegt, hoe ze in haar balans (eigenlijk onbalans) zit én wat je kunt doen met je zit om haar te helpen.

Voor mij was vandaag zo'n enorme mijlpaal. Het heeft 2,5 maand geduurd, maar we waren er vandaag ook echt allebei hartstikke klaar voor. Wat ben ik dol op haar en wat is ze fantastisch en knap en fijn

NailB schreef:

Bij wie les je? Ik vind het erg vriendelijk klinken!

Wat fijn dat het zo goed gaat! Ik vind dat je je blijdschap heel goed weet uit te drukken. Je kunt hier bijna voelen hoe blij je bent als er iets goed gaat.

Susannah92 schreef:

Lieve Marlien, ik ben zo ontzettend trots op jou en je doorzettingsvermogen! Wat jullie in zo'n korte tijd samen hebben bereikt is echt fantastisch. Topper!

sanne1992 schreef:

Echt geweldig marlien. Vindt het zo knap van jullie. Echt super trots, en net wat suus zegt. Dat in zo'n korte tijd. Luister naar je hart en dan komt alles goed.
Jullie zijn toppers!