Geplaatst: 16-12-14 13:34 
) leek het mij wel eens leuk om zijn levensverhaal te vertellen, voor zover ik dit ken natuurlijk 
Kijken jullie even mee?Het begin
Wanneer hij precies op de manège is gekomen kan ik niet zeggen, wel herinner ik mij dat hij gekomen is via de handelaar, voor de jaarlijkse zomerkampen. Daar liep hij mee onder de naam Tequila. Aan het einde van de zomer heeft de manège hem overgekocht, is hij gebleven en werd hij tot [***] omgedoopt.
2005
Hij loopt mee in de manègelessen ..
http://i.imgur.com/1OB4333.jpg
Dit gaat soms goed en soms helemaal verkeerd, veel mensen happen zand tot op een punt dat er eigenlijk alleen nog volwassen op rijden. En ook die hebben moeite met hem.
Zelf ga ik op een bepaald moment ook op hem rijden, zij het voornamelijk het bosseizoen. Wat hebben we toen een plezier gehad! Dingen uitgehaald die ik nu helemaal niet meer zou durven
Het seizoen daarna wilde ik dat plezier herhalen maar de eerste rit liep het al volledig mis, de pony's (jaja, we waren met de ponyclub op pad 
) waren enorm fris en na een eerste gelukje ging het daarna mis en ging ik keihard tegen de grond. [***] heeft toen de benen genomen ... en is pas 10 minuten later weer teruggekeerd naar de groep. Tot zover mijn bosritjes met [***] 
2010
Het noodlot slaat toe (al is dat zijn geluk geweest) als hij plots blind wordt aan 1 oog, daardoor veel te schrikkerig en de manège besluit hem weg te doen. Hij wordt opgevangen bij iemand uit de buurt, echter moet zij hem een jaar later weer weg doen.
2011
Hij wordt gebracht naar Horsetopia, een opvangcentrum voor oude/zieke manègepaarden. Hij is dan 18 jaar en aan 1 oog blind. Op een bepaald moment struin ik wat rond hier op bokt bij het toenmalige éénmaal-andermaal en zie volgende titel: [EA-TK-PP] Ter adoptie: lieve Appaloosa D/E-pony
Geen idee waarom, maar ik klik de titel aan, lees het verhaal, zie de foto
en ik denk .. die pony ken ik!
Ik neem contact met hen op, gewoon om te horen hoe het met hem gaat en wat extra info te geven omdat ik hem kende. Maarja, hoe gaat zoiets hé .. zij vragen of ik hem niet wil adopteren, ik bespreek dit met de persoon waar ik toen op pension stond (had [***] al), zij ziet dat niet zitten, ik begrijp dat en ik kap het af.
Even later krijg ik bericht dat hij een huisje heeft gevonden en dat het goed gaat.
Doodliggen kon hij toen ook al
Ik ben blij, zo snel een thuis gevonden, meer moet dat niet zijn.
Echter slaat het na een paar maanden allemaal om, er komen berichten dat hij niet meer kan aarden op zijn nieuwe thuis, dat hij gevaarlijk is en het opvangcentrum gaat hem terug halen. Ondertussen ben ik met [***] verhuist naar een andere stal, waar ik in theorie gewoon nog een weitje kan bijhuren.. Er wordt nagedacht en ik besloot eens te gaan kijken en van daaruit zou ik wel zien. Iets wat je dus nooit moet zeggen
9 December 2011
Het begin van ons verhaal .. mijn bezoekje aan het opvangcentrum. Daar liep hij dan.
Ik wilde gezellig samen een foto maken, maar [***] dacht er duidelijk het zijne van *aargh, wat moet dat vreemde mens met mij!*
Naar huis gegaan en nagedacht, maar natuurlijk wist ik het al .. En zo geschiedde..
17 December 2011
We gingen hem ophalen en bij aankomst even in de piste gelaten om de benen te strekken. En wat hoor je als eerste te doen? Juist!
Daarna kennismaken met zijn nieuwe buurman, met wie hij een haat/liefde-verhouding zou krijgen.
2012
Samen doen we zoveel mogelijk leuke dingen.
En blijkt hij nog best te kunnen bewegen!
2013
Jammer genoeg gaat het hier 'fout', helemaal uit het niets wordt zijn andere oog ook blind en is er niks meer aan te doen
[***] moet leren leven met zijn nieuwe handicap en doet dat best aardig, maar ik merk dat de stalling waar ik sta niet meer geschikt voor hem is (en voor mij ook niet, maar dat is een ander verhaal 
). Nadat hij overdag uitbreekt en, gelukkig, in een ander afgezet stuk terechtkomt (en niemand die het gemerkt heeft terwijl ze er wel de hele dag waren) was voor mij de maat vol. Per toeval (naja, geloof niet in toeval op zo'n momenten) terechtgekomen op onze huidige stal en de verhuis gemaakt.Was wel wat bang, want hij had natuurlijk jaren niet meer op de trailer gestaan en was nu volledig blind .. hoe zou dat gaan .. Naja, uiteraard als een fluitje van een cent
Op de nieuwe stal konden ze zelfs weer samen staan! En het ging goed!
Hier op uitstap
2014
Eind december 2013 doet [***] weer enorm zijn best en jaagt [***] door de draden uit, tot zover het gezellig samen staan .. Op nieuwjaarsdag (!) zijn de pensioneigenaren een halve dag bezig om alles te maken en de paddock op te splitsen zodat ze elk hun eigen stuk hebben.
Echter blijkt dit niet genoeg want in augustus slaat weer een ongelukkig moment toe. In paniek (niemand weet waarom) haalt hij zo'n capriolen uit dat hij gewoon over een betonnen muur van 1.20m kruipt en in de mesthoop belandt. Gelukkig op schaafwonden na geen brokken, maar het wantrouwen zit overal diep, we durven hem niet meer buiten te zetten. Elke dag ga ik om hem toch zijn 'vrijheid' te geven, we spelen wat in de piste, gaan grazen in de weide, gaan wandelen. Wat valt dit zwaar.. en niet in het minst omdat mijn lieve, volgzame pony verandert in een hyperactief monster die mijn voetstappen nog niet kan horen of die volop begint te hinniken .. Dit kon niet langer, en dus zocht ik oplossingen, die ik via bokt heb gevonden (bedankt bokt!). Dat zie je hier: [ITP] Blinde [***]'s nieuwe bunker
Uiteraard is er in 2014 nog meer gebeurd, maar dat zie je terug in het jaaroverzicht: [EJL-ITP] 2014 met grote ups & downs
En hij kan nog steeds doodliggen
Groot nieuws
Natuurlijk was er ook nog groot nieuws, een nieuwe mijlpaal in zijn leven en de reden voor dit topic. Na al die jaren heeft hij nu, na 3 jaar adoptie, zijn hele eigen vaste baas gevonden! Een paar dagen geleden heeft het opvangcentrum gezegd dat ik zijn eigenaar mocht worden en nu is hij dus echt helemaal van mij!
Nogmaals bedankt Horsetopia voor het vertrouwen! (zie ook [VVDD] Blinde [***] officieel van mij! )Om af te sluiten een filmpje waardoor 'iedereen' verliefd op hem werd, heeft zelfs nog de voorpagina van bokt gehaald
Blind of niet, het is gewoon de meest geweldige, speciale pony op deze wereld!
Bedankt voor het kijken
En nu ga ik stoppen met [***]-topics, maar deze moest er nog even bij 
Als je de verhalen leest van alle afgedankte paarden omdat ze oud zijn of iets niet meer kunnen, brrrr ... 
Het geeft wel een speciaal gevoel dat die nu gewoon van mij is, al verandert er voor hem natuurlijk niks, haha 
