
Zanzi kocht ik als 'projectje' ter afleiding kort nadat mijn eerste paard overleed. Ik had wat afleiding nodig en wilde me vooral niet meer hechten aan een ander paard. Zo kwam daar een vierjarige draverhengst, die ik zou inrijden en die op een later ogenblik eventueel weer door zou mogen naar een leuk ander baasje. Ergens in de afgelopen jaren is er wat dat betreft wat mis gegaan, want hij is er nog steeds, kijk maar waarom:





Ik beken, ik ben stiekem nog altijd een pennymeisje en stapelgek op mijn pony.

Met dank aan mijn vriendje, die ons knuffelmoment zonder dat ik het door had vastlegde.
