Geplaatst Geen berg te hoog om te beklimmen
Geen haat te diep om te beminnen
We zullen overwinnen, alles overwinnen
Geen weg te lang om te belopen
Geen nacht is te zwart om te hopen
We zullen overwinnen, alles overwinnen
Foto geschoten door quartel
Veel mensen kennen Pebbels haar topic ' paard heeft mogelijk een scheurtje in het bot (blijkt gebroken been)'.
Ik heb toen dit topic op slot ging beloofd om wanneer de tijd er rijp voor was een update te geven.
Belofte maakt schuld en zal deze schuld nu inlossen
.
Uiteraard zijn er mensen die dit topic niet hebben gelezen en daarom zal ik beginnen bij het begin.
15 december 2012 een dag die ik nooit meer vergeten zal.
Pebbels (en mijn andere paard) gingen verhuizen naar een stal waar ze lekker zomer en winter(s'nachts binnen) buiten konden staan, mooier bestaat bijna niet.
Helaas gleed Pebbels op de laadklep uit maar ze liep geen pas kreupel dus ik ging er vanuit dat ze er weinig aan overgehouden zou hebben.
's avonds zat ik met een onderbuik gevoel thuis dus ben ik nog een keer gaan controleren of er echt niks loos was,opgelucht keerde ik weer huiswaarts.
De volgende dag trof ik mijn meisje aan met haar been gestrekt vooruit in een hoekje van haar stal.
Ik deed een poging om haar de stal uit te krijgen zodat ik kon zien wat er precies aan de hand was, maar ze had zoveel pijn dat ik halverwege mijn poging staakte.
Zonder nog een seconde na te denken heb ik de dierenarts gebeld.
Met een peesblessure en een griffelbeen breuk heeft ze geen pas kreupel gelopen dus alle alarm bellen begonnen te loeien, dit was fout, goed fout
De dierenarts dacht niet gelijk aan een breuk in het been maar een scheurtje sloot hij zeker niet uit.
Pebbels kreeg pijnstillers en wanneer ze de volgende dag nog steeds zo kreupel was zouden we foto's maken om te kijken of er een scheurtje in het bot zat.
Ik wilde graag mijn verhaal kwijt dus ik opende hier op bokt een topic ' Paard heeft mogelijk een scheurtje in het bot'.
De kreupelheid was de volgende dag nog zo duidelijk aanwezig dat het besluit werd genomen om foto's te maken.
Op de foto's was duidelijk een breuk van het olecranon te zien
Het gevoel dat er op dat moment door mij heen ging kan ik met geen pen beschrijven.
Neem een dosis wanhoop,paniek,verdriet,boosheid en angst bij elkaar en je komt een beetje in de buurt van wat ik voelde.
Er moest een beslissing genomen worden.
Vele mensen hebben hun mening met mij gedeeld en daar ben ik ze dankbaar voor, dat ze zo eerlijk zijn geweest.
Toch was er maar een 'persoon' waar ik naar luisteren moest en dat was Pebbels.
Na haar heel diep in haar ogen gekeken te hebben was het mij duidelijk wat mij te doen stond, zij was niet van plan om op te geven maar vocht met alles wat ze in zich had.
Ze zeggen altijd als het moment daar is dan voel je dat... bij pebbels voelde ik het tegenovergestelde.
De volgende dag maakte ik mijn keuze kenbaar bij de dierenarts.
Er werden grote klinieken in NL benaderd voor informatie van de operatie.
Al zijn de golven nog zo hoog
De liefde sleept ons er doorheen
Ik voelde het nog nooit zo sterk als nu
Helaas kon ik de keuze niet geheel zelf maken omdat Pebbels verzekerd was.
De verzekering was er van overtuigd dat het met boxrust goed zou komen.
Dat was de aftrap van een lange tijd boxrust.
röntgenfoto
De volgende röntgenfoto's waren teleurstellend.
Toch wilde de verzekering niet over op een operatie.
We kwamen met een bedrijf in contact die werken met een botgroeistimulator.
Het was geen garantie dat het zou werken maar er moest iets gebeuren dus Pebbels kreeg een botgroeistimulator om.
Op dat moment wist ik nog niet dat ik te maken had met een bedrijf waar de mensen hun hart echt op de juiste plaats hebben
Mijn dank naar hun kan ik niet eens in een paar woorden uitdrukken.
Het viel nog niet mee om de botgroeistimulator op z'n plek te houden.
Na maanden denken,uitproberen en weer opnieuw denken was het shirley die met de oplossing kwam
Ondanks dat de bgs nu op zijn plek bleef zitten was het toch de tricepspier die het vecht bleef winnen.
Hij bleef te hard trekken aan de breuk waardoor het geen schijn van kans had om aan elkaar te groeien.
Het conflict waar ik al maanden in zat met de verzekering werd alleen maar groter en groter.
Uiteindelijk is de bom gebarsten en werd mijn grens overschreden, een juridische procedure was nabij.
Pebbels zou ik met die juridische procedure niet redden, want een rechtszaak kan erg lang duren en dat zou ik Pebbels niet aangedaan hebben.
Als er niet snel een doorbraak zou komen zou ik de knoop noodgedwongen doorhakken.
Wij gingen jankend door het diepste dal,
na iedere stap een nieuwe val.
En dan weer overeind gaan staan
om met zijn tweetjes door te gaan
De verzekering nam contact met mij op dat ze graag bij Pebbels wilde komen kijken en naar een oplossing wilde zoeken.
Om dit conflict te doorbreken lieten we Pebbels bij een onafhankelijke kliniek binnenste buiten keren en hun oordeel was bindend.
Ik heb de kliniek zo min mogelijk informatie gegeven van wat mijn bevindingen waren omdat ik een oordeel wilde waarin ik niet te veel aangestuurd heb op wat ik hoopte.
Na een dag lang onderzoeken en vooral gekeken te hebben naar 'de staat' waarin Pebbels verkeerde was de uitslag : met een operatie is dit paard prima in staat om erg oud te worden.
Eventjes dacht ik dat ik het gedroomd had.
Ik was er al heel lang van overtuigd dat Pebbels geen pijn had maar het bot verkeerd schoot als het ware, doordat het been is uitverdoofd en dit geen verbetering gaf is mijn gevoel bevestigd, een pak van mijn hart.
The sound of the wind is whispering in your head
Can you feel it coming back?
Through the warmth, through the cold, keep running till we're there.
Tot een juridisch gevecht met de verzekering heeft het gelukkig niet hoeven komen.
Ze hebben hun fout(en) (h)erkent en het netjes opgelost.
Ik doe verder ook geen uitspraken over de kopzorgen die ik er aangehad heb en zal hun naam ook NIET noemen, ook niet via pb.
De speurneuzen wil ik vragen hun naam ook niet hier openbaar te maken, ik ben er helemaal niet op uit om de verzekering een trap na te verkopen.
Ze hebben uiteindelijk hun verantwoording genomen en daar ben ik dankbaar voor want ik had Pebbels kwijt geweest als het wel tot een rechtszaak had moeten komen.
Op 6 februari heb ik mijn dierbaarste bezit weg gebracht naar de kliniek.
Met gemengde gevoelens, aan de ene kant opgelucht dat ze eindelijk echt geholpen werd, aan de andere kant zou ik haar vreselijk missen
De kliniek lag niet zoals onze eigen kliniek om de hoek.
Pebbels is wel een echt dametje dus ze werd nog even door de pedicure onder handen genomen voor ze geopereerd werd
Schouder aan schouder met hetzelfde doel
Uit hetzelfde hout, met hetzelfde gevoel
Wat er gebeurt alles kunnen we aan
Zolang we maar schouder aan schouder staan
Dit beeld geeft gelijk weer wat een dappere en krachtige meid het is.
Een gebroken been en gewoon weglopen alsof er niks aan het handje is
Het is nu of nooit ,alles of niets,ik ga met je mee
voor eeuwig en altijd
het is zwart of wit
of ik win of verlies
als ik nu niet kies raak ik je zeker ,zeker kwijt.
Weer kwam de sterke kant van Pebbels naar boven.
Toen ik haar na 15 dagen op mocht halen kon ik mijn geluk niet op.
Gauw de trailer aangekoppeld en op naar de kliniek
Ze hebben Pebbels een klein shotje gegeven zodat ze in alle rust ingeladen kon worden, maar helaas pebbels zag de trailer en ging in dr ankers.
Kon ik haar maar vertellen dat ze mee naar huis ging.
Met een lege trailer kwamen we terug op stal.
Op advies van de dierenarts heb ik een veewagentje gehuurd.
Ook toen Pebbels dit veewagentje zag ging ze in haar ankers,ze was niet van plan om mee naar huis te komen.
Maar ik ken mijn meisje langer als vandaag dus ik heb gevraagd of ik het eens op 'onze nieuwe manier' mocht proberen ?
Zo standvastig als Pebbels is vergeet ze dat al snel wanneer er biks in het spel komt.
Voor we met onze ogen geknipperd hadden was mevrouw binnen
I'm coming home
I'm coming home
tell the World I'm coming home
Let the rain wash away all the pain of yesterday
I know my kingdom awaits and they've forgiven my mistakes
I'm coming home, I'm coming home
tell the World that I'm coming
Alleen kon het volgende probleem natuurlijk niet lang op zich laten wachten, ze wilde er niet meer uit
Op advies van de dierenarts hadden we het veewagentje langs een muur gezet zodat ze er niet uit kon rennen, pebbels deed het uit eindelijk op haar eigen manier met een flinke sprong stond ze buiten
.
Weer z'n moment waarbij mijn hart tien jaar ouder is geworden.
Eenmaal thuis brak een periode aan waarvan ik niet wist dat het zo lang zou duren en zo zwaar zou zijn.
Pebbels moest vast staan in haar stal omdat ze niet mocht gaan liggen ivm de wond en de druk die op de plaat en schroeven zou komen ze staan bij het opstaan.
Het zou een paar weekjes duren maar het zijn er uiteindelijk 6 in totaal geworden.
Zes erg lange weken
Na deze 6 weken konden we eindelijk beginnen aan het stappen
Ruim een jaar hebben we op dit moment gewacht
En we zien nog niet wat morgen brengt,
Maar we weten diep van binnen:
Dit pakt niemand, niemand, niemand ons meer af.
De allereerste keer stappen
Röntgenfoto
De volgende rontgenfoto's gaven aan dat er kraakbeen in ontwikkeling was
De dierenarts kwam nog met een verrassing, we moesten nog meer gaan stappen
Daar gingen we dan 40 minuten tot een uur per wandelsessie(2x per dag).
Er waren echt wel dagen dat we het zo kotsbeu waren al dat stappen, maar hey we konden nog stappen
Dus qmusic aan en gaan met die banaan.
Wanneer er slecht weer voorspelt werd trok Pebbels dr overlevingspakkie aan
Er zijn een aantal bokkers die ik per pb op de hoogte hield van alles wat er rondom Pebbels gebeurde en eentje daarvan is quartel
Ze wilde na 1,5 jaar Pebbels graag eens ontmoeten dus we maakte een afspraak voor 6 juni.
Alleen de dierenarts moest die middag met enige spoed komen omdat Pebbels al een week niet lekker liep en het alleen maar slechter leek te gaan
Uit de foto's kwam naar voren dat er een schroef was gebroken
We weten dat Pebbels 1 x heeft vast gelegen in stal en mogelijk is het toen gebeurt.
Herhaling moest voorkomen worden dus hebben we in goed overleg besloten dat Pebbels haar boxrust tot verleden tijd behoorde
Ondanks dat de breuk nog gevuld was het kraakbeen leek ons dit het verstandigste in deze situatie.
Ze zou 8 juni ( precies een week voor het 1,5 jaar geleden gebroken is) de wei in gaan
Toen ik 7 juni 's avonds haar weitje klaar zag staan kon ik het niet laten om haar toch 10 minuten te laten voorproeven.
Een emotioneel moment
8 juni heeft ze de hele dag 'rustig' in de wei gelopen.
Vaarwel verleden ik ga de toekomst in,
het leed is geleden dit is een nieuw begin.
Ik kijk niet om naar wat ik achterlaat.
Vaarwel verleden hoop dat
het in de toekomst beter gaat.
Haar nieuwe beroep voert ze met uiterste precisie uit.
Ieder grassprietje is even lang
Ons motto tijdens dit avontuur :
When the world says give up, hope whispers try it one more time
Geen haat te diep om te beminnen
We zullen overwinnen, alles overwinnen
Geen weg te lang om te belopen
Geen nacht is te zwart om te hopen
We zullen overwinnen, alles overwinnen
Foto geschoten door quartel
Veel mensen kennen Pebbels haar topic ' paard heeft mogelijk een scheurtje in het bot (blijkt gebroken been)'.
Ik heb toen dit topic op slot ging beloofd om wanneer de tijd er rijp voor was een update te geven.
Belofte maakt schuld en zal deze schuld nu inlossen
.Uiteraard zijn er mensen die dit topic niet hebben gelezen en daarom zal ik beginnen bij het begin.
15 december 2012 een dag die ik nooit meer vergeten zal.
Pebbels (en mijn andere paard) gingen verhuizen naar een stal waar ze lekker zomer en winter(s'nachts binnen) buiten konden staan, mooier bestaat bijna niet.
Helaas gleed Pebbels op de laadklep uit maar ze liep geen pas kreupel dus ik ging er vanuit dat ze er weinig aan overgehouden zou hebben.
's avonds zat ik met een onderbuik gevoel thuis dus ben ik nog een keer gaan controleren of er echt niks loos was,opgelucht keerde ik weer huiswaarts.
De volgende dag trof ik mijn meisje aan met haar been gestrekt vooruit in een hoekje van haar stal.
Ik deed een poging om haar de stal uit te krijgen zodat ik kon zien wat er precies aan de hand was, maar ze had zoveel pijn dat ik halverwege mijn poging staakte.
Zonder nog een seconde na te denken heb ik de dierenarts gebeld.
Met een peesblessure en een griffelbeen breuk heeft ze geen pas kreupel gelopen dus alle alarm bellen begonnen te loeien, dit was fout, goed fout
De dierenarts dacht niet gelijk aan een breuk in het been maar een scheurtje sloot hij zeker niet uit.
Pebbels kreeg pijnstillers en wanneer ze de volgende dag nog steeds zo kreupel was zouden we foto's maken om te kijken of er een scheurtje in het bot zat.
Ik wilde graag mijn verhaal kwijt dus ik opende hier op bokt een topic ' Paard heeft mogelijk een scheurtje in het bot'.
De kreupelheid was de volgende dag nog zo duidelijk aanwezig dat het besluit werd genomen om foto's te maken.
Op de foto's was duidelijk een breuk van het olecranon te zien
Het gevoel dat er op dat moment door mij heen ging kan ik met geen pen beschrijven.
Neem een dosis wanhoop,paniek,verdriet,boosheid en angst bij elkaar en je komt een beetje in de buurt van wat ik voelde.
Er moest een beslissing genomen worden.
Vele mensen hebben hun mening met mij gedeeld en daar ben ik ze dankbaar voor, dat ze zo eerlijk zijn geweest.
Toch was er maar een 'persoon' waar ik naar luisteren moest en dat was Pebbels.
Na haar heel diep in haar ogen gekeken te hebben was het mij duidelijk wat mij te doen stond, zij was niet van plan om op te geven maar vocht met alles wat ze in zich had.
Ze zeggen altijd als het moment daar is dan voel je dat... bij pebbels voelde ik het tegenovergestelde.
De volgende dag maakte ik mijn keuze kenbaar bij de dierenarts.
Er werden grote klinieken in NL benaderd voor informatie van de operatie.
Al zijn de golven nog zo hoog
De liefde sleept ons er doorheen
Ik voelde het nog nooit zo sterk als nu
Helaas kon ik de keuze niet geheel zelf maken omdat Pebbels verzekerd was.
De verzekering was er van overtuigd dat het met boxrust goed zou komen.
Dat was de aftrap van een lange tijd boxrust.
röntgenfoto
De volgende röntgenfoto's waren teleurstellend.
Toch wilde de verzekering niet over op een operatie.
We kwamen met een bedrijf in contact die werken met een botgroeistimulator.
Het was geen garantie dat het zou werken maar er moest iets gebeuren dus Pebbels kreeg een botgroeistimulator om.
Op dat moment wist ik nog niet dat ik te maken had met een bedrijf waar de mensen hun hart echt op de juiste plaats hebben
Mijn dank naar hun kan ik niet eens in een paar woorden uitdrukken.
Het viel nog niet mee om de botgroeistimulator op z'n plek te houden.
Na maanden denken,uitproberen en weer opnieuw denken was het shirley die met de oplossing kwam
Ondanks dat de bgs nu op zijn plek bleef zitten was het toch de tricepspier die het vecht bleef winnen.
Hij bleef te hard trekken aan de breuk waardoor het geen schijn van kans had om aan elkaar te groeien.
Het conflict waar ik al maanden in zat met de verzekering werd alleen maar groter en groter.
Uiteindelijk is de bom gebarsten en werd mijn grens overschreden, een juridische procedure was nabij.
Pebbels zou ik met die juridische procedure niet redden, want een rechtszaak kan erg lang duren en dat zou ik Pebbels niet aangedaan hebben.
Als er niet snel een doorbraak zou komen zou ik de knoop noodgedwongen doorhakken.
Wij gingen jankend door het diepste dal,
na iedere stap een nieuwe val.
En dan weer overeind gaan staan
om met zijn tweetjes door te gaan
De verzekering nam contact met mij op dat ze graag bij Pebbels wilde komen kijken en naar een oplossing wilde zoeken.
Om dit conflict te doorbreken lieten we Pebbels bij een onafhankelijke kliniek binnenste buiten keren en hun oordeel was bindend.
Ik heb de kliniek zo min mogelijk informatie gegeven van wat mijn bevindingen waren omdat ik een oordeel wilde waarin ik niet te veel aangestuurd heb op wat ik hoopte.
Na een dag lang onderzoeken en vooral gekeken te hebben naar 'de staat' waarin Pebbels verkeerde was de uitslag : met een operatie is dit paard prima in staat om erg oud te worden.
Eventjes dacht ik dat ik het gedroomd had.
Ik was er al heel lang van overtuigd dat Pebbels geen pijn had maar het bot verkeerd schoot als het ware, doordat het been is uitverdoofd en dit geen verbetering gaf is mijn gevoel bevestigd, een pak van mijn hart.
The sound of the wind is whispering in your head
Can you feel it coming back?
Through the warmth, through the cold, keep running till we're there.
Tot een juridisch gevecht met de verzekering heeft het gelukkig niet hoeven komen.
Ze hebben hun fout(en) (h)erkent en het netjes opgelost.
Ik doe verder ook geen uitspraken over de kopzorgen die ik er aangehad heb en zal hun naam ook NIET noemen, ook niet via pb.
De speurneuzen wil ik vragen hun naam ook niet hier openbaar te maken, ik ben er helemaal niet op uit om de verzekering een trap na te verkopen.
Ze hebben uiteindelijk hun verantwoording genomen en daar ben ik dankbaar voor want ik had Pebbels kwijt geweest als het wel tot een rechtszaak had moeten komen.
Op 6 februari heb ik mijn dierbaarste bezit weg gebracht naar de kliniek.
Met gemengde gevoelens, aan de ene kant opgelucht dat ze eindelijk echt geholpen werd, aan de andere kant zou ik haar vreselijk missen
De kliniek lag niet zoals onze eigen kliniek om de hoek.
Pebbels is wel een echt dametje dus ze werd nog even door de pedicure onder handen genomen voor ze geopereerd werd
Schouder aan schouder met hetzelfde doel
Uit hetzelfde hout, met hetzelfde gevoel
Wat er gebeurt alles kunnen we aan
Zolang we maar schouder aan schouder staan
Dit beeld geeft gelijk weer wat een dappere en krachtige meid het is.
Een gebroken been en gewoon weglopen alsof er niks aan het handje is
Het is nu of nooit ,alles of niets,ik ga met je mee
voor eeuwig en altijd
het is zwart of wit
of ik win of verlies
als ik nu niet kies raak ik je zeker ,zeker kwijt.
Weer kwam de sterke kant van Pebbels naar boven.
Toen ik haar na 15 dagen op mocht halen kon ik mijn geluk niet op.
Gauw de trailer aangekoppeld en op naar de kliniek
Ze hebben Pebbels een klein shotje gegeven zodat ze in alle rust ingeladen kon worden, maar helaas pebbels zag de trailer en ging in dr ankers.
Kon ik haar maar vertellen dat ze mee naar huis ging.
Met een lege trailer kwamen we terug op stal.
Op advies van de dierenarts heb ik een veewagentje gehuurd.
Ook toen Pebbels dit veewagentje zag ging ze in haar ankers,ze was niet van plan om mee naar huis te komen.
Maar ik ken mijn meisje langer als vandaag dus ik heb gevraagd of ik het eens op 'onze nieuwe manier' mocht proberen ?
Zo standvastig als Pebbels is vergeet ze dat al snel wanneer er biks in het spel komt.
Voor we met onze ogen geknipperd hadden was mevrouw binnen
I'm coming home
I'm coming home
tell the World I'm coming home
Let the rain wash away all the pain of yesterday
I know my kingdom awaits and they've forgiven my mistakes
I'm coming home, I'm coming home
tell the World that I'm coming
Alleen kon het volgende probleem natuurlijk niet lang op zich laten wachten, ze wilde er niet meer uit
Op advies van de dierenarts hadden we het veewagentje langs een muur gezet zodat ze er niet uit kon rennen, pebbels deed het uit eindelijk op haar eigen manier met een flinke sprong stond ze buiten
.Weer z'n moment waarbij mijn hart tien jaar ouder is geworden.
Eenmaal thuis brak een periode aan waarvan ik niet wist dat het zo lang zou duren en zo zwaar zou zijn.
Pebbels moest vast staan in haar stal omdat ze niet mocht gaan liggen ivm de wond en de druk die op de plaat en schroeven zou komen ze staan bij het opstaan.
Het zou een paar weekjes duren maar het zijn er uiteindelijk 6 in totaal geworden.
Zes erg lange weken
Na deze 6 weken konden we eindelijk beginnen aan het stappen
Ruim een jaar hebben we op dit moment gewacht
En we zien nog niet wat morgen brengt,
Maar we weten diep van binnen:
Dit pakt niemand, niemand, niemand ons meer af.
De allereerste keer stappen
Röntgenfoto
De volgende rontgenfoto's gaven aan dat er kraakbeen in ontwikkeling was
De dierenarts kwam nog met een verrassing, we moesten nog meer gaan stappen
Daar gingen we dan 40 minuten tot een uur per wandelsessie(2x per dag).
Er waren echt wel dagen dat we het zo kotsbeu waren al dat stappen, maar hey we konden nog stappen
Dus qmusic aan en gaan met die banaan.
Wanneer er slecht weer voorspelt werd trok Pebbels dr overlevingspakkie aan
Er zijn een aantal bokkers die ik per pb op de hoogte hield van alles wat er rondom Pebbels gebeurde en eentje daarvan is quartel
Ze wilde na 1,5 jaar Pebbels graag eens ontmoeten dus we maakte een afspraak voor 6 juni.
Alleen de dierenarts moest die middag met enige spoed komen omdat Pebbels al een week niet lekker liep en het alleen maar slechter leek te gaan
Uit de foto's kwam naar voren dat er een schroef was gebroken
We weten dat Pebbels 1 x heeft vast gelegen in stal en mogelijk is het toen gebeurt.
Herhaling moest voorkomen worden dus hebben we in goed overleg besloten dat Pebbels haar boxrust tot verleden tijd behoorde
Ondanks dat de breuk nog gevuld was het kraakbeen leek ons dit het verstandigste in deze situatie.
Ze zou 8 juni ( precies een week voor het 1,5 jaar geleden gebroken is) de wei in gaan
Toen ik 7 juni 's avonds haar weitje klaar zag staan kon ik het niet laten om haar toch 10 minuten te laten voorproeven.
Een emotioneel moment
8 juni heeft ze de hele dag 'rustig' in de wei gelopen.
Vaarwel verleden ik ga de toekomst in,
het leed is geleden dit is een nieuw begin.
Ik kijk niet om naar wat ik achterlaat.
Vaarwel verleden hoop dat
het in de toekomst beter gaat.
Haar nieuwe beroep voert ze met uiterste precisie uit.
Ieder grassprietje is even lang
Ons motto tijdens dit avontuur :
When the world says give up, hope whispers try it one more time
