Geplaatst Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik paardeneigenaar werd. Een droom die uitkwam!
Leek mij tijd voor een fotoverslag. Aangezien het toch slecht weer is buiten...
Mijn man en ik hebben een leuk boerderijtje gekocht ver bij vrienden en familie vandaan. Het was dus een hele nieuwe start voor ons. Niet altijd makkelijk. Maar als ik er na een jaar op terugkijk, heb ik er absoluut geen spijt van! Zeker wel ups en downs gehad. Want had iemand me even kunnen vertellen dat als je paarden hebt, het voelt alsof je kinderen hebt en je je dus constant druk maakt in het begin!
Het begon met een weiland van 1ha waar dus een omheining om moest komen:
En een koeienstal die moest gaan dienen als inloopstal:
Toen dat allemaal klaar was kwamen mijn eerste paardjes dus aan op 11 mei 2013. Haflinger Anton gekocht van een dame die teveel paarden had en Haflinger Rosalie gekocht bij een manege. Ze zijn allebei op dezelfde dag gebracht.
De eerste momenten wennen in de "paddock" met een draadje er tussen
Ik wilde ze graag apart houden want er kwam nog een paardje aan de volgende dag. Maar zij dachten daar anders over. De volgende ochtend stonden ze bij elkaar. Dag draadje!
Toen kwam Draver Indy. Indy kende ik al. Hij is namelijk 7 jaar mijn verzorgpony geweest en hij mocht van zijn eigenaar mee met mij! Op 12 mei was het alleen ook rotweer haha!
Na best een poos wennen konden ze prima met zijn drieën bij elkaar. Het heeft wel een tijdje geduurd voor de dag en nacht bij elkaar stonden want de hafjes gingen achter Indy jagen. Ik wilde ze het niet zelf uit laten vechten en heb het geprobeerd zo rustig mogelijk te laten verlopen.
Intussen zijn Rosalie en Indy echte maatjes geworden. Alleen deden zij samen vaak gemeen tegen Anton. Ik vond dat wel een beetje zielig. Want het is zo'n schatje!
Rosalie heb ik gekocht als brave pony. Nou dat is ze! ze is ook enorm eigenwijs en we hebben in het begin wat gevochten samen. Maar ik wilde dat iedereen er op kon. En dat kan! Hier zit mijn man er voor het eerst op. Tja van een cap gaat je haar in de war...
Ook bij mijn moeder begon het te kriebelen. Ze had al 30 jaar niet meer gereden. Voor ze op bezoek kwam heeft ze 1 manege les gehad en hup op Rosalie. Wat was ik blij. Samen met mijn moeder paardrijden. Wie had dat gedacht. maanden ervoor zat mijn moeder nog in een scootmobiel en kon ze alleen lopen met een rollator. Maar ja ze moest en zou paardrijden. Trots op mijn ma!
Genoeg bomen op het terrein, dus af en toe een berkentakje voor de paardjes!
Anton is gek op grondwerk en gaat helemaal los op een zeil. Hoe meer herrie het maakt hoe beter!
Inmiddels had ik voor Rosalie mijn western harnachement compleet dus was het tijd voor wat foto's
Dat Indy en Rosalie steeds Anton buitensloten zat me toch niet lekker. Mijn vader maakte op een keer een grapje dat hij mij wel een shetje voor mijn verjaardag zou geven. Eerst moest ik er niet aan denken. Ik vond 3 paardjes echt wel genoeg. Maar ik dacht dat het wel goed zou zijn voor Anton. Dus toch stiekem op MP kijken voor een shet. En toen zag ik een hele leuke. Dus toen kwam penny bij de kudde.
Kon het hele wenproces weer opnieuw beginnen. Heeft ook weer een tijd gebuurd want Indy moest eerst helemaal niks hebben van dat kleine ding!
Penny bewijst zich als brave kinderpony met het dochtertje van 2 van onze vrienden.
Ze is ook beleerd voor de kar dus een menlesje genomen en sturen maar! Nee hoor. Zo vaak heb ik het nog niet gedaan. Ik ben niet zo'n held dus alles op het gemakje.
Gezellig samen rijden met mijn oude lesklantjes uit Utrecht.
En ja hoor Anton en Penny hebben elkaar gevonden!
De rijfoto's met Anton zijn schraars. Dit komt omdat hij mij de eerste keer dat ik er thuis op ging vliegles gaf. Vervolgens de bijrijdster die ik toen had ook. En tja, toen durfde ik als 'held' niet meer. Ik ben het nu langzaam weer aan het opbouwen. Hij was namelijk wel zadelmak toen ik hem kocht maar nog niet doorgereden. Vorige week er voor het eerst weer een stukje mee gereden.
Ik twijfel op het moment of ik hem wil laten doorrijden. Maar goed. We hebben het afgelopen jaar een goede band op kunnen bouwen en ik heb 2 brave rijpaardjes. Dus het lijkt me ook wel leuk om het zelf te doen en ik heb nergens haast mee. Het is de bedoeling dat ze hun hele leven bij me blijven dus als het nog een jaar duurt voor ik vertrouwd op Anton kan rijden maakt me dat niks uit.
Mijn doelen voor het aankomend jaar zijn: Leuke buitenritjes met Penny en de sulky, Anton doorrijden en bosritten maken met Rosalie. Indy mag lekker van zijn pensioen genieten mar hij is nog fit genoeg om lekker in de wei te rijden en af en toe een sprongetje te maken.
Bedankt voor het lezen en ik hoop op een mooi 2e jaar met mijn kudde!
nog veel plezier met ze 
). Gewoon een leuk boerderijtje, wat land en een kleine kudde lieve paarden 
