Geplaatst Toch ging Lucky na een paar dagen iets vooruit en na een week mocht hij wonder boven wonder weer mee naar huis.
Bij thuiskomst begon het echte opknappen pas echt en hebben we er veel liefde, voer, geld en aandacht ingestoken en zelfs de buurman van een stukje verderop schoot te hulp door zijn weide voor Luck (en later ook Poow) open te stellen. Ze zullen hier nu nog even staan en dan gaan ze weer terug naar hun eigen stekkie en hoop ik zelfs weer heel rustig even te kunnen gaan rijden met Luck
.Hij is inmiddels helemaal van de medicatie af en heeft geen terugval of aanvallen meer gehad en doet het super. Ook heeft hij weer een heerlijk rond buikje en glimt hij alle kanten op.
Nogmaals wil ik alle bokkers bedanken die dagen, avonden, nachten mee duimen hebben zitten draaien en bemoedigende berichten hebben geplaatst toen ik het even moeilijk vond.
Als eerste wat foto's door de tijd heen:
21-6, op de kliniek en erg benauwd. Dit koste hem veel moeite waardoor hij snel afviel.
23-6, elke dag gingen we langs om even te knuffelen en bij hem te kijken. Er was nog niet veel verbetering.
25-6, het dieptepunt voor hij weer begon op te knappen. Deze dag was ik zo geschrokken want Lucky was Lucky niet meer zoals ik hem kende.
Hij had hier ook het grootste dieptepunt kwa gewicht.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-WPVEZII7.jpg
27-6, Lucky knapte op en mocht onder een streng medicatie en stalbeleid mee naar huis, weer lekker naar zijn vriendinnetje!
2-7, lekker aan de Seniores Priores met medicatie er door
.
13-7, De volle wei op!
17-7
11-8, even met zijn allen op de foto.
En dan vandanavond, even lekker in het avond zonnetje
.
. 
. 
