Geplaatst Sinds September 2012 mag ik namelijk 'het team' van Daniëlle Meyboom aansterken.
Voor mij is het nog een beetje wennen dat ik deel uit maak van een 'beroemd trio'.
De stap om een verzorgpaard te zoeken was erg groot voor me.
Ik zat nog steeds met schuldgevoelens naar mijn eigen paard, die ik een klein jaartje daarvoor had verloren.
Mijn vriend heeft me uiteindelijk overgehaald om toch echt actief te gaan zoeken.
September 2012
Ik was nog steeds een beetje terughoudend tijdens het zoeken. Alles wat ik tegen kwam, wipte ik met een smoes af. ‘Nee die is te klein.. Nee die is te ver weg..’ Ook al was ik niet zo veeleisend.. T enige wat ik wilde was een paard dat me de tijd kon geven om weer aan het paardenwereldje te laten wennen.
’S morgens vroeg kreeg ik een link toegestuurd van mijn vriend met de tekst: ‘Kijk een Fries! Die vind je toch zo leuk?’
Ja Friezen zijn een van mijn favoriete rassen, maar het moest me verder wel aanspreken.
Gek genoeg kreeg ik bij deze advertentie meteen een vertrouwd gevoel. ‘Bijrijdster gezocht voor een super leuke Fries.’ Zonder dat ik al te lang naar de advertentie had gekeken, wilde ik meteen al bellen. Iets zei me dat ik geen minuut moest verliezen.
Niemand nam op helaas.. Nog een keertje, misschien heeft ze d’r telefoon niet gehoord. Weer niet.. Toen heb ik maar een mailtje de deur uit gedaan. Hopend dat ik niet al te wanhopig over kwam
Ondertussen keek ik een beetje rond. Degene die deze advertentie had geplaatst, had dat via bokt gedaan. Das mooi, dan kan ik meteen kijken hoe zij met haar paard is. Na een paar minuutjes kreeg ik door dat het niet om zomaar iemand ging. Ze deed aan vrijheidsdressuur, wat gaaf!
Ik heb altijd al veel naar filmpjes gekeken over vrijheidsdressuur, maar dat heb ik een paar jaar geleden opgegeven. Dat waren toch maar dromen dacht ik dan.
Na uren op internet te hebben gezeten en te hebben genoten van de foto’s en filmpjes die ze op haar site had staan met Jauke, werd ik toch een beetje moedeloos.. Ze zal vast wel iemand hebben, dat moet wel. Er zullen al zoveel mensen gereageerd hebben en ze zal wel veeleisend zijn als ze zoveel keus heeft. Dan heb ik echt geen kans als ik vertel dat ik al een paar jaar geen paard meer heb gereden.
Tot mijn grote verbazing, kreeg ik een reactie op mijn mailtje. Tot mijn grote verbazing, want het mailtje was veel anders dan ik dacht.. Ik rekende op een ‘Sorry ik heb ondertussen al iemand gevonden.’ Maar in het mailtje vertelde ze dat ze meer over me wilde weten en vroeg of ik eens langs wilde komen voor een proefritje. SUPER!
http://i1095.photobucket.com/albums/i46 ... a28376.jpg
Een paar dagen later was het zover. Wat was ik zenuwachtig! Het is namelijk een moment opname en dat moet dan ook zo goed mogelijk over komen.
Daniëlle was nog niet aanwezig toen ik aankwam. Dus een mooie gelegenheid om de paarden alvast eens te bekijken in de wei. Heel gek eigenlijk, want als je ze zo in de wei ziet staan, zou je echt niet denken dat ze zo goed getraind zijn. Zo "normaal" dat ze erbij stonden.
Toen Daniëlle aankwam werd ik nog zenuwachtiger. Ze was meteen al aardig en enthousiast. Dat was een goed teken!
Na wat gekletst te hebben was het tijd om op te stappen. Daniëlle eerst, zodat ik even kon kijken hoe hij reed. Geweldig! Dat was het enige wat in me op kwam. Ik kon al meteen zien dat hij heel licht was in zijn mond en erg wendbaar was. Dat duidde erop dat ze echt veel met hem werkt.
Mijn beurt. Ik steeg op en reed aan. Wat raar om na bijna 3 jaar weer op een paard te zitten. Maar wat deed hij het goed. Hij merkte wel dat er iemand op zijn rug zat die nog niet zoveel kende als zijn mens, maar daar hield hij perfect rekening mee.
Draven, dat was een dingetje zei Daniëlle. Hij gooit namelijk erg hoog op. Dat heb ik vaker mee gemaakt op het paard van mijn nichtje en ik had er zelf geen problemen mee. Het ging ook erg goed moet ik zeggen, tot Daniëlle vroeg of ik mijn beugels wat langer wilde maken. Ik zat namelijk erg hoog opgetrokken met mijn benen. Oke ik vind alles best, dingen bijleren is alleen maar goed.
De eerste stap die Jauke nam in de draf, lag ik er al bijna af... Pff wat een verschil. Maar ik pakte het weer op en draafde verder.
Ondertussen natuurlijk even kijken hoe Daniëlle keek. Gezichten lezen kan ik wel.. Maar toen ik keek, schrok ik meteen. Ze was aan het praten met een vriendin en keek me ondertussen wel aan. Duidelijk dat ze het over mij hadden, maar waarom keek ze zo "not amused?"
Aan het einde had ik echt het idee dat ik het verknald had. Nou dit was het dan.. ‘T was een mooie ervaring en ik kan m’n laarzen weer in de kast gooien.
Tot mijn grote verbazing vertelde ze dat ze erg tevreden was hoe het was gegaan. Ze vond dat ik hem goed had gereden en hij niet vaak zó ontspannen heeft gelopen bij iemand. Wouw ik wist niet wat ik hoorde! Dat was geweldig.
Opeens vroeg ze of ik misschien eens zonder hoofdstel en zadel wilde rondstappen. Ging zij ondertussen met Vado bij de hoefsmid staan.
Wouwww wat was dat gaaf zeg! Zoiets kleins, maar was betekende dat veel voor me. Ik vertrouwde Jauke gek genoeg meteen en ik was zo blij dat ik maar met een grote grijns op mn gezicht rond bleef stappen. Daarna nog even lekker met de grote man geknuffeld en gekroeld. Dat was de eerste keer dat ik ooit echt met een paard heb kunnen knuffelen. Heel bijzonder!
Omdat ik Jauke niet al te lang gek wilde maken met een grijnzend over enthousiast meisje, liet ik m maar met rust en ging ik bij Daniëlle en Vado kijken. Vado is nog hengst werd mij verteld, maar t is dat ze het zei. Het was namelijk niet te merken, zo braaf en rustig! Natuurlijk wel af en toe een kleine speel uitbarsting, maar hij deed het super.
Wanneer ik aangaf dat ik moest gaan, vroeg Daniëlle of ik misschien zin had om een keer mee te gaan met de kar. Dat kon Jauke namelijk OOK al. Natuurlijk! Maar is dat ook meteen een teken dat ik haar nieuwe bijrijdster ben?
Als ze zoveel reacties heeft gekregen, kan het toch niet zo zijn dat ik zoveel geluk heb?
Heel voorzichtig vroeg ik, mag ik nog eens terug komen dan? 'Ja, als je natuurlijk nog mijn bijrijdster wil zijn?'
Het is voor mij soms nog steeds niet te bevatten hoeveel geluk ik heb dat ik dé trotse bijrijdster van Jauke mag zijn. Voor mijzelf is het een grote overwinning. Ik hoop dat ik nog heel erg lang deel uit mag maken van dit super team!!!
Na de allereerste ontmoeting ben ik nog een aantal keer met Daniëlle samen op pad gegaan. Met de kar, naar de manege en zelfs een fotoshoot!
Alles was top! Maar de fotoshoot sprong er wel uit. Het was de allereerste keer dat ik zoiets mee heb gemaakt. En iets zegt mij dat het echt niet de laatste keer was
Daar vertel ik in mijn volgende topic verder over!
http://i1095.photobucket.com/albums/i46 ... a281cd.jpg
Heel leuk, en nog veel plezier met supergave Jauke! 
