
Daarnaast is het erg belangrijk om zoveel mogelijk bewijs-materiaal te verzamelen.

We beginnen met het belangrijkste bewijs; de daadwerkelijke mishandeling!
Hier zien we duidelijk dat 'de mens' net met gebalde vuist een klap tegen het hoofd van het paard heeft gegeven.


Hierna wordt het paard in zo'n kleine ruimte gezet, dat het met de voorbenen in de hooibak moet staan om zo nog een beetje bewegingsruimte te creëren.
Natuurlijk blijft het paard, zo lief als hij is, vrolijk met zijn oren naar voren kijken naar de mens die hem verwaarloosd.

In de manen en voorpluk van het paard worden rasta vlechtjes en staartjes gemaakt, om zo het paard te vernederen en uit te lachen.

Hierbij wordt heel hard "PENNNNNY!!" geschreeuwd...


Eén van de belangrijkste kenmerken van de psychische mishandeling, ook wel paarden-pesten genoemd, is toch wel het net buiten bereik houden van een snoepje.

Hierbij moet het paard zich in allerlei onmogelijke bochten wringen om er toch bij te kunnen.

Het verwaarloosde paard is vaak erg mager, waarbij ribben te tellen zijn en botten ernstig uitsteken.

Oké oké, deze foto vertekend wel heel erg.

Het paard in kwestie wordt soms dagenlang niet gevoerd en als het al wat krijgt, is de portie veel te klein.

...Terwijl de baas zelf toch echt wel goed doorvoed lijkt te zijn!


Hierdoor wordt VOERNIJD ontwikkeld...

De in de steek gelaten paarden worden vaak bedrogen waar ze bij staan!
Er wordt geknuffeld met andere paarden die in de ogen van de mens véél beter zijn dan eigen "aanwinsten".


Paard in kwestie, aangegeven met paarse pijl, staat als afdankertje weg te kwijnen in een hoekje.


S'nachts, als het eenzame paard in de koude modder ligt, droomt het van een leven vol gras!


Voldoende water...


...en lieve baasjes die wél van hem houden.
Maar dat zal voor het verwaarloosde paard slechts een droom blijven...


Tot zover het verhaal dat Kim aan haar paddock-genootjes verteld als ze midden in de nacht rond het kampvuur marshmallows zitten te roosteren.

