Moderators: Neonlight, Sica, balance, C_arola
Jessix schreef:Wat pijn betreft, het ligt er maar net aan hoe diep de brandwonden zijn. Van derde graad brandwonden (en die zien er afschuwelijk uit!) voel je namelijk helemaal niets. Dit omdat de zenuwen zijn verbrand!
MarvanTom schreef:Arabiertje* schreef:Tegen jouw
Dan heb ik je goed begrepen, gelukkig.
Het verhaal wat je vertelt is zeer heftig.
Die eerste DA zal waarschijnlijk ook geen ervaring hebben (gehad) met zulke ernstige brandwonden.
Maar als je die eerste foto's ziet, hoeft dat ook niet.
Dit is zeer, zeeeeer ernstig.
Ook de foto's van de maanden erna stellen mij niet gerust. Er is zoveel kapot weefsel...
Ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen: het komt op mij over alsof ze persé willen dat het een rijpaard is en blijft.
En dat ze willen laten zien dat een mens zoveel kan doen om zoiets weer 'goed' te krijgen.
Wie zegt dat het paard niet ongelooflijk braaf en mensgericht is, dat het de pijn maar voor lief neemt?
Het komt vast niet goed over, vrees ik.
Het paard is een dapper ding, dat is zeker.
Ik vrees alleen dat de mensen er achter misschien een foute beslissing hebben genomen...
Ik weet het niet.
Maar wat ik wel weet is dat het paard wel degelijk zeer veel pijn heeft (gehad).
En dat gun ik geen enkel paard, hoe dapper die ook is.
Arabiertje* schreef:en trouwens heb je al een paard gezien die pijn heeft aan zijn rug die laat hem bijna op de grond vallen... bij Pacha is daar geen enkele reactie !
Arabiertje* schreef:Antwoord van eigenaar:
het is niet dat mijn man absoluuuuuut terug een paard wil om mee te rijden en daarom terug op Pacha gekropen is zonder na te denken... Op stal bij mijn man staan 40 paarden die elke dag moeten bereden worden dus heeft hij echt de keuze hoor en trouwens heb je al een paard gezien die pijn heeft aan zijn rug die laat hem bijna op de grond vallen... bij Pacha is daar geen enkele reactie !
Arabiertje* schreef:Ok, laat ik het nog één keer duidelijk maken.
Ik weet niet of iemand het gelezen heeft, maar ik ga het nog maar eens herhalen en zal het dan nu ook in het vet zetten.
ik had toch graag een beetje geantwoord op sommige opmerkingen... wij hebben het paard niet levend gehouden voor ons eigen plezier. Wij zaten toen al in een moeilijke situatie en het paard levend houden was alleen maar meer problemen voor ons. Maar een mens slaapt men toch ook niet in omdat hij brandwonden heeft. Het makkelijkste (financieel en mentaal) zou geweest zijn hem in te slapen. Dan kon ons rouwproces beginnen en na een tijdje ga je over je verdriet heen maar Pacha wou leven, natuurlijk heeft hij pijngehad maar we hebben hem alle mogelijk verzorging gegeven die er bestond op de aardbol... Nu nog steeds komt er elke week een osteopate voor doorbloeding van het vel te bevorderen, 1 keer per maand komt de veearts hem checken. Pacha krijgt 9 x per dag eten en heeft speciaal energetisch hooi om de nacht door te brengen, ook de andere paarden worden zo gevoerd op stal! Pacha gaat niet zomaar op een wei... als hij gaat is dat aan de hand met Guilherme om 5uur s'morgen of om 10 uur s'avonds voor als de zon weg is en deze zomer gaan wij zeker zonnecrème gebruiken. Pacha heeft nu echt geen pijn meer, er is geen enkel open wond meer en de huid verdraagt het zadel super goed, daar waar de diepste wonden waren komt het zadel trouwens nergens aan ! Pacha komt mistens 1 a 2 keer per dag buiten voor te stappen, te werken, geborsteld en verwend te worden, 7dagen op 7. Ik begrijp dat vele mensen hun paard hadden laten inslapen, trouwens mocht ik alleen zijn geweest zou ik dat ook gedaan hebben maar mijn man heeft zoveel ervaring met paarden dat hij die verzorging aankon en ik bewonder hem hiervoor en nog voor zoveel meer !
Arabiertje* schreef:Even verduidelijken.
Ik kan niet op alles en iedereen te samen reageren. Het topic was er nog maar 2 seconde op en ik had al 10 reacties.. Zo iets komt schokkend over, en ik wordt overrompelt met vragen. Iedereen heeft een mening hier over, maar niemand kan daar eigenlijk een deftig antwoord op geven. Je weet niet hoe je reageerd als je voor zo een keuze staat, zolang je het zelf niet mee maakt dan lijkt het allemaal wel makkelijk.. Je beslist niet zo maar op 1-2-3 dat je je paard gaat laten inslapen terwijl het nog kans heeft tot overleven, gelukkig worden.
Veel mensen gaan er licht over als een paard in deze toestand wordt in geslapen, ze vinden het allemaal maar normaal. Maar ook geen mens wordt ingeslapen omdat die brandwondes heeft opgelopen, en de tijden van revalideren zullen zwaar zijn. Zowel voor mensen als voor Pacha, maar later zijn ze heel tevreden dat ze het overleefd hebben.
MarvanTom schreef:Arabiertje* schreef:Tegen jouw
Dan heb ik je goed begrepen, gelukkig.
Het verhaal wat je vertelt is zeer heftig.
Die eerste DA zal waarschijnlijk ook geen ervaring hebben (gehad) met zulke ernstige brandwonden.
Maar als je die eerste foto's ziet, hoeft dat ook niet.
Dit is zeer, zeeeeer ernstig.
Ook de foto's van de maanden erna stellen mij niet gerust. Er is zoveel kapot weefsel...
Ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen: het komt op mij over alsof ze persé willen dat het een rijpaard is en blijft.
En dat ze willen laten zien dat een mens zoveel kan doen om zoiets weer 'goed' te krijgen.
Wie zegt dat het paard niet ongelooflijk braaf en mensgericht is, dat het de pijn maar voor lief neemt?
Het komt vast niet goed over, vrees ik.
Het paard is een dapper ding, dat is zeker.
Ik vrees alleen dat de mensen er achter misschien een foute beslissing hebben genomen...
Ik weet het niet.
Maar wat ik wel weet is dat het paard wel degelijk zeer veel pijn heeft (gehad).
En dat gun ik geen enkel paard, hoe dapper die ook is.