Geplaatst Lieve bokkers,
Graag neem ik jullie voor de laatste keer mee naar het verhaal van Lis en mij.
En helaas heeft dit verhaal geen lang en gelukkig einde.
Als je alleen de foto's wilt zien kun je doorscrollen naar beneden. Echter zijn de foto's 'gewoon foto's' als je deze zo bekijkt, met het verhaal worden het hele andere foto's.
10 jaar terug leerde ik haar kennen. Samen met haar zusje, 2 donderstenen van 2 jaar in de wei. De eigenaar was een goede kennis en gaf mij de kans om met één van de twee alles te doen. We zijn op mooie plekken geweest en konden lezen en schrijven. Alles wat kon en mogelijk was deden wij.
3 jaar terug heeft ze een ellendig ongeluk gehad. Ze was beleerd voor de kar maar schrok ergens van. Ze is weggerend en is in een landbouwwerktuig (acrobaat hark) gerend. We mochten van geluk spreken dat er geen spijl door haar spieren of pezen zijn gegaan. Ze is hersteld maar heeft er altijd een trauma aan overgehouden.
Foto in spoiler, zo waren haar benen
Tot 2 jaar terug. Ik ging voor mijn studie verhuizen en de eigenaar kon het niet meer doen. Hij besloot ze te verkopen. Hij wou dat ze samen bleven en kreeg de tip van een toenmalige instructrice ze naar de manege te doen. Dit heeft hij gedaan omdat beloofd is dat ze hier het goed zouden hebben en samen konden blijven. Dit hoorde ik achteraf pas.
Op de manege kon haar zusje goed haar plekje vinden. Een ander verhaal gold voor mijn lieve Lis. Ze gooide mensen eraf. En een aantal mensen zouden wel even laten zien 'hoe je zo'n gemeen paard temt'. Ik wil niet weten wat ze doorstaan heeft. Ik wist het niet. Uiteindelijk heb ik te horen gekregen dat ze verkocht/geruild is. Dit deed mij veel pijn en ik zat in dubio moet ik haar wel zoeken niet zoeken. Eerst besloot ik dit niet te doen maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan.
Ik heb eerst de manege een bericht gestuurd. Geen reactie. Toen verschillende mensen een bericht gestuurd. Ook deze hadden geen idee waar ze heen gegaan is. Via via heb ik gehoord dat ze naar een handelaar zou zijn gegaan en geruild is voor een andere. Ik heb werkelijk elke handelaar in de provincie gebeld maar niemand had haar staan. Zelfs mensen aan de andere kant van het land gebeld omdat ik deze tip had gekregen. Niks nergens was ze. Op facebook heb ik een grote deelactie gehouden en het bericht is vele malen gedeeld maar leverde niks op. Toen heb ik het stamboek gemaild, hier stond ze nog op naam van de oude eigenaar en zij konden me dus ook niet helpen. Als laatste het RVO gemaild, deze gaven aan dat ze niet opgegeven is als overleden en dus nog zou moeten leven. De manege alsnog 2 berichten gestuurd maar weer geen reactie. Het verhaal wat verteld is klopt van geen kanten en ik krijg er een heel nare bijsmaak van. Mijn zoektocht eindigt hier.
Dit is het laatste wat ik voor mijn lieve, lieve meisje kan doen. Ik wil haar nog voor de laatste keer in de schijnwerpers zetten. Tranen in mijn ogen van verdriet maar ook vanwege de mooie momenten. Die gekke pony was er 1 uit duizenden.
Als je nog leeft lieve Lis hoop ik dat je een fijn leven hebt, zo niet, dan hoop ik dat het snel voorbij was.
Een kleine greep uit zo vele foto's.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
I can't control my feelings
I can't control my thoughts
I'm staring at the ceiling
And I wonder if you wonder about me too
Graag neem ik jullie voor de laatste keer mee naar het verhaal van Lis en mij.
En helaas heeft dit verhaal geen lang en gelukkig einde.
Als je alleen de foto's wilt zien kun je doorscrollen naar beneden. Echter zijn de foto's 'gewoon foto's' als je deze zo bekijkt, met het verhaal worden het hele andere foto's.
10 jaar terug leerde ik haar kennen. Samen met haar zusje, 2 donderstenen van 2 jaar in de wei. De eigenaar was een goede kennis en gaf mij de kans om met één van de twee alles te doen. We zijn op mooie plekken geweest en konden lezen en schrijven. Alles wat kon en mogelijk was deden wij.
3 jaar terug heeft ze een ellendig ongeluk gehad. Ze was beleerd voor de kar maar schrok ergens van. Ze is weggerend en is in een landbouwwerktuig (acrobaat hark) gerend. We mochten van geluk spreken dat er geen spijl door haar spieren of pezen zijn gegaan. Ze is hersteld maar heeft er altijd een trauma aan overgehouden.
Foto in spoiler, zo waren haar benen
Spoiler:
Tot 2 jaar terug. Ik ging voor mijn studie verhuizen en de eigenaar kon het niet meer doen. Hij besloot ze te verkopen. Hij wou dat ze samen bleven en kreeg de tip van een toenmalige instructrice ze naar de manege te doen. Dit heeft hij gedaan omdat beloofd is dat ze hier het goed zouden hebben en samen konden blijven. Dit hoorde ik achteraf pas.
Op de manege kon haar zusje goed haar plekje vinden. Een ander verhaal gold voor mijn lieve Lis. Ze gooide mensen eraf. En een aantal mensen zouden wel even laten zien 'hoe je zo'n gemeen paard temt'. Ik wil niet weten wat ze doorstaan heeft. Ik wist het niet. Uiteindelijk heb ik te horen gekregen dat ze verkocht/geruild is. Dit deed mij veel pijn en ik zat in dubio moet ik haar wel zoeken niet zoeken. Eerst besloot ik dit niet te doen maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan.
Ik heb eerst de manege een bericht gestuurd. Geen reactie. Toen verschillende mensen een bericht gestuurd. Ook deze hadden geen idee waar ze heen gegaan is. Via via heb ik gehoord dat ze naar een handelaar zou zijn gegaan en geruild is voor een andere. Ik heb werkelijk elke handelaar in de provincie gebeld maar niemand had haar staan. Zelfs mensen aan de andere kant van het land gebeld omdat ik deze tip had gekregen. Niks nergens was ze. Op facebook heb ik een grote deelactie gehouden en het bericht is vele malen gedeeld maar leverde niks op. Toen heb ik het stamboek gemaild, hier stond ze nog op naam van de oude eigenaar en zij konden me dus ook niet helpen. Als laatste het RVO gemaild, deze gaven aan dat ze niet opgegeven is als overleden en dus nog zou moeten leven. De manege alsnog 2 berichten gestuurd maar weer geen reactie. Het verhaal wat verteld is klopt van geen kanten en ik krijg er een heel nare bijsmaak van. Mijn zoektocht eindigt hier.
Dit is het laatste wat ik voor mijn lieve, lieve meisje kan doen. Ik wil haar nog voor de laatste keer in de schijnwerpers zetten. Tranen in mijn ogen van verdriet maar ook vanwege de mooie momenten. Die gekke pony was er 1 uit duizenden.
Als je nog leeft lieve Lis hoop ik dat je een fijn leven hebt, zo niet, dan hoop ik dat het snel voorbij was.
Een kleine greep uit zo vele foto's.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
I can't control my feelings
I can't control my thoughts
I'm staring at the ceiling
And I wonder if you wonder about me too
