Mijn moeder (57) heeft vroeger redelijk fanatiek op recreatieniveau paard gereden. Ofwel lekker rondhobbelen, genieten van de dieren en de mensen, uren lang op stal hangen, enz. enz. Jullie kennen het wel

Met dat ze kinderen heeft gekregen (voornamelijk mij en mijn zusjes) is ze gestopt met paardrijden. Ondanks dat zijn de paarden nooit uit haar leven verdwenen, omdat zowel mijn oudere zus als ik altijd druk in de weer zijn met de paarden.
Een paar jaar terug heeft mijn moeder haar eerste herseninfarct gehad, daar is ze toen heel erg goed van hersteld. Een jaar geleden heeft zij een tweede herseninfarct gehad in combinatie met meerdere TIA's, met dit maal veel grotere gevolgen. Laten we het er op houden dat we blij zijn dat ze überhaupt nog loopt en leeft.
Ondanks de beperkingen die zijn nu ervaart wilde ze toch wel graag het paardrijden weer gaan oppakken. Ik (fysio i.o. en ik ben bezig met een thesis over paardrijden voor mensen na CVA) juig dat natuurlijk toe! Niet alleen om mijn eigen passie voor paarden, naar ook omdat het haar zo enorm zou helpen met het herwinnen van coördinatie, spierkracht en bovenal VRIJHEID!
Vandaag heeft zij haar eerste proefles gehad. Eenmaal aangekomen op de manege hebben we een rondje door de stallen gedaan. Alle paarden stonden buiten in mooie ruime paddocks! Wauw! De stallen roken fris en schoon en er lag een zeer mooie kwaliteit ruwvoer. Heel bijzonder, aangezien ik het nog nooit had gezien dat het zo verzorgd was op een manege! Super positief dus! Daarbij waren de mensen ook zeer vriendelijk, ontzettend leuk!
Mijn moeder mocht op het paard "Spekkie" een mooie vosmerrie die met de eigenaar ZZ-licht heeft gelopen en nu in bruikleen op de manege staat. Wat een super braaf en rustig dier. Zo'n lieve en zachte uitstraling en ze zit duidelijk lekker in haar vel.
Op de manege hebben ze een tillift en opstapbaan voor de minder valide ruiters. Dus zo kon mijn moeder makkelijk op en afstappen.
De outfit die we van de week gescoord hadden.

Mijn moeder op een paard, ik vind het zo'n leuk gezicht! Die glimlach is goud waard!

Even een aai over de hals, omdat ze zo braaf was.

Nog even natutten

Even borstelen na het rijden

Nog meer borstelen. De andere kant moet natuurlijk ook.

Ze heeft een rasechte vuurdoop gehad. Ze zijn gelijk een rondje door het bos wezen stappen en ze mocht voorop. Daarbij hebben ze daarna nog een beetje door de bak heen gehobbeld en zelfs een lange zeide gedraaft! HOE GAAF!
Echt. Die glimlach van mijn moeder is priceless. Al is ze helemaal kapot nu, ze kan alleen maar lachen

Ik kan niet wachten tot het moment dat we een keer samen gaan rijden, ik kijk er nu al naar uit!
Een berichtje is lief, ik hoop dat jullie net zo genieten als dat mijn moeder gedaan heeft

(deze foto's zijn met toestemming van mijn moeder geplaatst)