Afgelopen zaterdag was het precies 2 jaar geleden dat mijn lieve opa plotseling overleed. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik met een paar gewonnen wedstrijd lintjes vrolijk naar zijn huisje toe liep waar ik erachter kwam dat hij nog lag te slapen. Ik ben maar gaan wachten in de woonkamer tot hij wakker zou worden niet wetend dat hij nooit meer wakker zou worden...
Mijn opa was mijn 2e vader, ik kwam elke dag bij opa en soms zelfs wel 3 of 4 keer. Opa leerde mij alles over de paarden, van voer tot tuig. Zolang je het dier met respect behandelde kreeg je dat ook terug, dat is het belangrijkste samen met geduld wat mijn opa mij geleerd heeft.
Na zijn overlijden werd ik de eigenaar van zijn oude Fjorden merrie die hij bijna 20 jaar heeft gehad en waar hij mij op heeft leren rijden. Vanaf dat moment moest ik elke beslissing over de paarden alleen nemen, en moest ik alle problemen zelf oplossen wat soms heel erg lastig was... Gelukkig heeft mijn opa een hoop kennis achtergelaten, en proberen mijn "non" paarden ouders mij goed te helpen wanneer ze tijd hebben of wanneer ik er echt niet uit kom.
Zaterdag ben ik samen met mijn vriend en met Martje naar het strand gegaan om een klein (tribute) showtje voor opa op te voeren. Het is iets wat ik ieder jaar voor hem doe om toch het gevoel te hebben dat ik hem "iets" kan laten zien dat het goed gaat.. 1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Een weekje daarvoor was ik met mijn eigen paardje Jack naar het strand gegaan, ik wilde net als de voorgaande jaren eigenlijk met Jack een showtje op voeren. Alleen merkte ik op het strand heel erg dat hij niet lekker in zijn vel zat.. Hij gaf zelf aan dat het op den duur genoeg was, en dat hem iets dwars zat. Gelukkig is hij na een cranio-sacraal behandeling echt heel erg opgeknapt en zit hij voor mijn gevoel al een stuk beter in zijn vel. 8.
9.
10.
11.
Toen mijn opa tijdens zijn laatste jaren erg slecht ter been begon te worden, ben ik gestart met video-editing op die manier kon ik alles voor opa filmen zodat hij toch kon zien wat er met de paarden gebeurden. Nadat hij overleed ben ik er een tijdje mee gestopt, ik maakte een video voor de crematie als laatste eerbetoon en kon het daarna niet meer aan om video's te maken het was in mijn ogen toch nergens meer voor nodig. [ITP] een laatste show.. voor mijn onvergetelijke opa
Gelukkig ben ik het weer gaan oppakken omdat het toch een mooie manier is om leuke herinneringen in elkaar te zetten, en ze te delen/bewaren voor later . Zo hebben we nu ook weer een filmpje in elkaar gezet, eigenlijk een beetje voor opa..
Ik ben dankbaar voor alle mooie herinneringen die ik nog heb van mijn opa, ondanks dat ik hem iedere dag nog mis en bij alles wat ik mee maak denk "goh was jij nog maar hier om van dit moment te genieten". Hij leerde mij te genieten van iedere dag, want het kan zomaar de laatste zijn.
Ik meen me weleens een topic van je te kunnen herinneren wat ook ging over dit onderwerp. Je hebt prachtig geschreven en je opa zou onwijs trots op je zijn en wie weet kijkt hij wel over je schouder mee.
@koudbloedkim Dat kan kloppen vorig jaar heb ik ook een showtje voor hem opgevoerd, en vroeger heb ik ook wel eens een keertje een topic gemaakt toen hij nog leefde over een zeehond die ik te paard was tegen gekomen en die hij toen heeft opgevangen en naar Ecomare had gebracht (hij was strandvonder, en haalde wel vaker de gestrande dieren op).
@khirshanta Voor mij was mijn opa inderdaad heel bijzonder, hoe hij met dieren omging vond ik echt geweldig hij ving zo een gewonde grijze (wilde) zeehond en bracht deze dan naar Ecomare. Hij vond dat als je een dier echt met respect behandelde je er een hoop mee kon bereiken. En ik ben dankbaar dat ik daar wat van heb mee gekregen (en dat ik en mijn vader nu de wilde dieren hier aan de kust mogen opvangen).
Mooi.... wat een lieve opa had jij ! Herinnert me aan mijn opa, ook z'on man.... heel waardevol ! Ik vindt de paarden ook prachtig, maar het totale verhaal ontroerd me het meest.
Jeetje zeg, ik had even de tranen in mijn ogen staan bij dat eerste stukje tekst.. Wat prachtig dat je dit elk jaar doet voor je opa, ik denk dat hij super trots op je is