

Lola zit letterlijk én figuurlijk echt supergoed in haar vel. Letterlijk, want ik zag er al als een berg tegenop dat ik haar dit jaar misschien zou moeten laten scheren, omdat ze vorig jaar niet zo goed door haar vacht heen kon komen. Maar ze zit nú al beter in haar vacht dat vorige zomer. (Alleen die baard wil er nog niet af.


Eerst even lekker borstelen. Vastzetten doe ik al niet meer, ze blijft (ook zonder eten) rustig een half uur staan als ik aan het borstelen ben. Rechts op de achtergrond is onze nieuwe 'aanwinst' al te zien trouwens.
"Jaja, schiet nou maar op met die foto's. Verder borstelen graag."

"Aan het werk?? Weet je wel hoe oud ik ben?? Ik kom veel liever in het midden bij jou stilstaan."


"BEJAARDE! NU aan het werk!!"
"Ok, ok, ok. Ik gá al. Pfft, een eitje voor zo'n pony als ik. Dat doe ik met mijn ogen dicht."

"Jaaaa, dat had je niet gedacht hé? Zo eventjes rollkuren."


"Galop. Nóg zo'n makkie dat ik met mijn ogen dicht kan."



"Hoppetee, eventjes doosluiten, draai ik ook mijn hoef niet voor om..."

Losgooien en foto's maken valt echt niet mee, zodra ik qua lichaamstaal 'stilval' omdat ik foto's aan het maken ben, komt Lola naar me toe. Dus ik ben de hele tijd aan het roepen: jajaja, dóórlopen! Vóóruit, hophophop!


"Klaar!"

En als laatste onze skippybal! Ik hoop Lo te leren voetballen.




Ma petite chérie.

