Geplaatst Mijn lieve Alvaro was verdwenen.. [VVDD] Mededeling over verdwenen Haflinger Alvaro: update p16!
Gelukkig hadden we hem vrij snel weer gevonden.
Ik dacht dat het misschien wel leuk was om een verslagje met foto's van het afgelopen jaar op bokt te zetten.
Hier begon Alvaro's verhaal. Hier heeft hij sinds hij een veulen was, gestaan. Op zijn heerlijke vertrouwde plekje, met zijn lieve paardenvrienden.
Op en top gelukkig was hij hier.
Helaas werden in December 2010 de dreigingen te groot. Alvaro kon niet meer op zijn plekkie staan, en hij verhuisde naar een veiliger plekje.
Hij was toch wel eenzaam daar, dus besloten we hem een paar weilanden op te schuiven, bij Misty en Spetter in.
Hier was hij ook blij! Hij genoot van het spelen met Misty.
Helaas werd ook hier de dreiging te groot. We besloten een ander plekje te zoeken, écht afgelegen. Waar niemand hem kon vinden.. We vonden een weilandje, vlak bij huis, maar wel ergens waar een mens niet snel zou gaan zoeken.. Dat zit wel goed, dachten we.
We merkten al snel dat Alvaro hier niet helemaal happy was. Hij begon met schuren en ook gedroeg hij zich niet zoals normaal. Hij werd happerig en opdringerig als we er waren. Mijn moeder had er al een slecht gevoel bij, maar we dachten, 'het kán niet, het kán niet dat hij hem gevonden heeft'.
14 juni 2011, Alvaro had zo erg geschuurd, dat we besloten hebben zijn manen eraf te halen. Toen ik die beslissing had gemaakt, wilde ik het ook meteen. Mijn moeder vroeg zich af waarom ik daar zo impulsief in was.. Het zal misschien zweverig klinken in de oren van sommigen, maar wij denken dat het niet zonder reden is gebeurd.
Drie dagen hierna, op mijn zusje haar verjaardag, belde mijn vader met de mededeling dat Alvaro weg was....
Toen brak de paniek uit! We zijn als een gek door de buurt gaan rijden, want misschien stond hij wel ergens in de buurt! Politie gebeld, vanalles en nog wat gebeld, gestolen dieren sites gebeld, al het mogelijke gebeld en gedaan om ons maar te kunnen helpen. Laten we zeggen dat mijn moeder haar telefoonrekening zo ongeveer het vierdubbele was in vergelijking met normaal. Ik heb ook meteen een topic op bokt geopend, met de vraag of iedereen ons wilde helpen zoeken, want wie kan nou beter helpen dan paardenliefhebbend Nederland? Nou, wat ben ik blij dat we dat gedaan hebben, want binnen 1,5 dag hadden we hem gevonden! Ik kreeg een bericht van een (geweldige
) bokster, ze dacht dat ze Alvaro had gezien. Ze heeft een foto gestuurd, en bingo! Dat was hem! Hij stond in Maassluis, 300 km verderop!! We mochten nog niks bekend maken, eerst moest Alvaro daar weg zijn. We waren zo blij, maar ook zo bang dat hij er achter zou komen dat wij wisten waar Alvaro was.. We moesten alles super stil houden. Ondertussen werd met de rechtbank en politie geregeld dat we hem op konden halen. Dit heeft nog bijna twee weken geduurd, wat een hel was dat! Wat een angst...Ondertussen liep het topic op bokt ook nog Storm, en we kregen nog van alle kanten hulp, tips en lieve berichten toegestuurd, echt geweldig zo lief. Ook kregen we van een fantastische bokker de aanbieding dat als we Alvaro hadden gevonden, hij wel bij haar mocht staan. Dat was Ylona, op bokt ShamalArabs. Zij heeft ons echt gered!
Dus toen alles eindelijk rond was, is Ylona met haar zus Diana helemaal naar Maassluis gereden om mijn lieverd op te halen. Wat een geweldige mensen, ik ben ze eeuwig dankbaar! Toen Alvaro bij haar kwam, kregen we dagelijks een update. We wilden zo graag naar hem toe, maar dat mocht eerst niet. Toen het eindelijk wel mocht, was ik zo blij!We kwamen bij hem, en ik heb nog nooit zo'n opluchting gevoeld. Wat was ik blij mijn lieverd te zien!
Veel tranen..
Zo blij was ik. Maar ook geschrokken. Hij was niet de Alv die we kenden. Hij was getraumatiseerd van deze ervaring, en dat was echt goed merkbaar. Hij was niet de knuffel die wij kenden.. Dat deed ons veel pijn..
Maar met de geweldige zorg en liefde die Ylona hem dagelijks gaf, bloeide hij weer op, hij begon steeds meer te lijken op de lieve schat die wij kenden!
Alvaro heeft van juli tot december bij Ylona gestaan. Het ging goed met hem! Hij schuurde niet meer en hij vermaakte zich op en top met zijn nieuwe arabieren vrienden!
Vooral zijn kleine vriend Nasheed, daar was hij erg dol op. 
En zijn manen begonnen ook al weer lekker te groeien!
Eind december waren we er over uit dat we Alvaro toch wel graag dichterbij wilden hebben, het was toch telkens 5 kwartier enkele reis, en we hadden niet veel tijd om vaak naar hem toe te gaan. Toen hebben we een adresje gevonden, een stuk dichterbij. Thuis durfden we nog niet aan. Dus op 23 december 2011, vlak voor kerst, kwam mijn ventje een heel stuk dichterbij te staan. Milan_lover, Claudia, had nog wel een plekje voor mijn schat. Het vervoer regelen was ook geen enkel probleem, want lieve Marieke (QuintusGL) had dat meteen voor ons geregeld, echt heel lief!
Daar stond Alvie dan, alweer bij nieuwe paarden. Op deze foto met Caspian van Jorinda(__) en het neusje van Milan.
Alvie bloeide nóg meer op, en werd steeds meer en meer mijn oude vertrouwde lieverdje! En zijn manen groeiden als kooi!!!
En nu.... Waar zijn we nu?
Alvaro is sowieso de knapste hunk van de hele wereld, hij heeft zich overal zo goed doorheen geslagen, en hij is echt weer mijn lieve schat die we altijd gekend hebben. Hij is op en top gelukkig bij Claudia, en geniet zich helemaal suf met zijn lieve vriendjes!
Nee, thuis is hij nog niet, maar dat komt wel weer! Maar nu is hij in ieder geval een heel gelukkig paard!
Wordt vervolgd........
Nog even een kleine edit: Ik wil graag alle mensen bedanken die zich op de een of andere manier heeft ingezet om ons te helpen, dus ook als ik je naam niet heb genoemd, heel erg bedankt!
heb toen ook niet alles meegelezen, wel een deel, maar... wat was de dreiging dan? Was je telkens al bang dat iemand hem zou stelen? Mag ook per PB (en als je wil verwijder ik dit wel uit mijn bericht, roep maar) natuurlijk.
En blij dat het zo goed met gaat en zie ook altijd graag de foto's verschijnen in het boomloos-topic! 
