Geplaatst Ik heb vorige week iemand leren kennen die samen een hele zware tijd hebben moeten doorstaan,
samen met hun paard Pacha. Ik heb hun toestemming gevraagd om hun verhaal online te publiceren, omdat de hele wereld het mag weten wat deze mensen voor Pacha gedaan hebben. En ze heeft me hiervoor ook de toestemming gegeven.
Mijn man is een braziliaan uit een gezin van de lage middenklasse. Hij kreeg de paardenvirus ginder te pakken en toen hij 18 jaar was heeft hij pak en zak genomen en is naar Europa gekomen omdat hij wist dat de paardensport hier te doen was. Hij heeft een tijdje in Duitsland en Italie gezeten en dan is hij naar België gekomen. Hij heeft 3 jaar voor de familie Pessoa gewerkt en dan is hij bij Michel Haelterman, Haras de Laubry in 2000 begonnen. Daar heeft hij 7 jaar gewerkt en ik heb hem tijdens die periode ook ontmoet. Wij woonden daar in een groot, mooi appartement in een prachtig domein. Mijn bankkantoortje was zeer renderent op dat moment en alles draaide zoals in een droom. Maar mijn man wou iets anders proberen, hij was een beetje uitgekeken en wou voor eigen rekening beginnen, maar spijtiggenoeg in de paardenwereld kom je er niet met een paar tientallen duizend eur spaargeld... Vanaf dat moment is mijn zakencijfer ook beginnen dalen en onze kosten enorm gestegen (huis moeten betalen en alle kosten daarbij, paarden onderhouden...) Ik had al een dochter uit een eerste huwelijk (ik heb een vechtscheiding gekend waar ik veel centen in heb verloren maar voor mijn dochtertje heb ik alles daar gelaten) en in 2007 was ik zwanger dus ook geen gemakkelijke periode met al die veranderingen in ons leven.
Mijn man is toen gaan samenwerken met een italiaanse kennis en die heeft ons bijna de dieperik ingestuurd. Het was een echte valsspeler... hij is met ons centen gaan lopen, heeft anderhalf jaar op ons kosten geleefd en ondertussen heeft hij ook paarden die wij samen hadden achter onze rug verzekerd en hij zei dat ze verkocht waren voor een klein prijsje maar hij deed ze dood en incasseerde 75.000 eur van de verzekering. Hij is ook nog een nieuwe camion gaan bestellen waarvan ik de leasing in mijn bvba heb gezet en toen eind 2008 is hij met de noorderzon vertrokken en wij bleven over met de afbetaling van de camion en 1 paard, Pacha de B'neville, een zeer moeilijke ruin van toen 5 jaar oud.
In de loop van de maand januari 2010 heb ik een stal gevonden kort bij huis en daar hebben we toen een paar stallen gehuurd. Er stonden 3 eigenaarspaarden van ons en onze Pacha. Op 7 mei s'morgens ben ik mijn aan de luchthaven gaan ophalen (hij werkt ook voor een italiaanse familie in milan en gaat bijna wekelijks op en af), we hebben ontbeten, ik ben naar kantoor vertrokken en hij is naar een stal waar hij toen ook nog paarden reed in Amougies (Kluisbergen) vertrokken. Om 13u30 had hij afspraak bij ons op stal met zijn beste vriend, die veearts is in Brazilie en die hem een bezoek bracht. Ik was rond 12 u naar de sporthal van het dorp gegaan omdat mijn dochter daar de loopcros van de school had. Opeens ringde mijn telefoon, het was de eigenaares van de stallen die schreeuwde en tierde dat ik direct moest komen... het brande !!!! Ik ben als een zombie naar ginder gereden en toen toen begon onze ellende maar echt...
Ik ben naar de stal gerend en wou naar binnen en op dat moment hebben ze mij er weg getrokken en hebben de deuren dichtgedaan... met de paarden erin... voor het vuur niet aan te wakkeren zeiden ze tegen mij en ik schreeuwde maar dat we zo geen enkele kans gaven aan de paarden... Op dat moment is er een vriend van Guilherme naar mij gekomen die zei dat Pacha uit de stal was weggelopen. Die jongen had de deuren van de stallen nog kunnen opendoen maar geen enkel paard wou de stal verlaten, bang van het vuur. Op het moment dat hij Pacha uit de stal wou halen is de isolatie naar beneden gevallen en is Pacha in luwer lade uit de stal gerend, naar de buitenpiste en daar heeft hij het vuur gedoofd door hem in het zand te rollen !
Pacha werd overgebracht naar het paardenziekenhuis. De veearts vertelde dat we hem moesten laten inslapen, maar onze goede vriend vroeg ons of hij nog at, en dronk en nog recht stond. Zolang Pacha niet ging liggen, was er nog hoop. En moesten we het 48uur de tijd geven.. Ondertussen was Pacha's hoofd helemaal opgezwollen. Zo erg dat hij moeite had met ademen en niemand wist of Pacha nog kon zien omdat ook zijn ogen verbrand waren. Een dag later was zijn hoofd minder opgezwollen en later mogt hij ook naar huis komen. We hebben maanden lang, Pacha elke dag verzorgd. Met zalfjes, medicatie dat heel veel geld kosten. Onze goede vriend heeft de ziekenhuis kosten betaald van Pacha omdat we op dat moment ook met geldproblemen zaten. Pacha werd stilaan beter, ondertussen mogt Pacha ook elke dag 15minuten buiten stappen, ookal had hij het erg moeilijk maar het was goed voor hem. Pacha had moeite met gras te eten, omdat het verbrande vel steeds trok. Mijn man heeft toen een emmer met eten genomen en deze steeds lager en lager gehouden. En Pacha kon gras eten zonder dat hij pijn had!
2-3 maanden later heeft Pacha een stukje van zijn oor verloren. In augustus hebben we een speciale behandeling gedaan met bloedafname, bloedplaatjes eruit halen en die samen met slangegif op de wonden spuiten voor een betere en snellere genezing van de wonden want Pacha had toen nog enorm veel open wonden. Pacha is nu aan de betere hand, en heeft op 13 februari zijn eerste sprongetje weer gemaakt na 9 maanden.
*** OPGELET DEZE FOTO'S KUNNEN SCHOKKEND ZIJN! ***
http://www.mijnalbum.nl/Foto-8BHG4AKA.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto-SBXZPXKS.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto-QGI37GUG.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto-VXJJYPWW.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto-FIXHNHLZ.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto-UTB6Z3ZL.jpg
Na 9maanden maakt Pacha voor het eerst zijn sprongetje!
http://www.mijnalbum.nl/Foto-HKE7EELR.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto-VPHKS44H.jpg
En pacha ziet er al veel beter uit!
Gelieve vriendelijk te blijven, Pacha heeft geen pijn gehad en de zorg gekregen die nodig is.
en zo te zien komt hij er wel weer helemaal bovenop!
