Geplaatst 
Fenna heb ik bijna een jaar mogen bijrijden: van oktober '13 tot september '14. Ik reed haar 2-3x per week. Helaas is ze verhuisd en was het voor mij niet meer te doen.
Inmiddels heb ik weer wat nieuws gevonden en heeft Fenna ook weer een leuke bijrijdster dus eind goed, al goed
Bij deze een overzichtje van mijn leerzame tijd met deze eerlijke, gevoelige en eigenzinnig PRE merrie!
De eerste maanden was voor ons beide heel erg wennen. Fenna is in de omgang iedereens vriendinnetje maar onder het zadel een geval apart... De afstemming mistte en we reden een beetje verdwaald rond. De winter maakte haar ook baldadiger en frisser en het was bepaald niet stabiel en ontspannen rondtuffen (en dat terwijl ik haar kende van bitloos/zadelloos, heerlijk ontspannen zomerse ritjes met haar baasje
) Een paar plaatjes van een training in november. Leuk om straks te vergelijken
klik
Haar baasje hielp ons op weg en ik begon te voelen waar ze naartoe moesten. Niet meer loperig en strak maar eerst terug in tempo, de ontspanning en rust vinden en van daaruit aan het werk zetten.
Dit voelt tegenstrijdig met het eeuwige: "alles voorwaarts oplossen" maar in ons geval de sleutel tot fijnere ritjes
In januari hadden we voor het eerst les van een nieuwe instructrice. Wat heb ik veel geleerd in weinig tijd en we gingen met sprongen vooruit!
In januari maakten we ook ons B debuut. Dit was 2x 7 minuten heftige leerschool voor mij en flink confronterend
Ze vond alles spannend en ik stopte met rijden en het resultaat was 161 & 162 met in beide proeven minpunten voor oefeningen overrijden en extra voltes 
Thuis ging het ook nog geregeld zo:
Daarna mezelf een schop gegeven en ook in de training de spanning opgezocht in de enge hoeken in plaats van er maar omheen te rijden. Dit had resultaat en in februari kwamen we thuis met in beide proeven winst & een 2e prijs! (ook al vond ze het nog steeds erg spannend
)
De maanden die volgden waren heerlijke tijden. De zomer kwam eraan en het baldadige ging er af. We lesten verder en het rijden werd steeds stabieler.
Op wedstrijd bleef de spanning wel een blijvende factor. We startten 1x per maand, telkens op dezelfde locatie, maar elke keer was er wel weer iets spannend wat de proeven verpestte
De punten bleven rond de 180 hangen. Nooit zonder winst thuis gekomen maar niet fantastisch.
klik
klik
Ondertussen werd ik aardig pro in Het Leed dat een Schimmel heet
Heerlijk, de dag van je wedstrijd zo het monster aantreffen:klik
Met het commentaar van 1 jurylid ben ik naar mijn instructrice gegaan: dat we een vriendelijke combinatie zijn maar moeten werken aan een constantere aanleuning.
De conclusie was dat ik minder op de compromis mocht rijden, waar zij de beslissende factor bleef, en meer moest initiatief nemen. Kappen met miepen
Die les heb ik er huilend opgezeten: ze sloot zich volledig af en ik herkende haar niet meer terug. Dit was niet de manier...
Instructie stapte erop en in 2 minuten was het gepiept, zonder dat ik nou zag wat ze deed Dus ik er weer op en binnen 5 minuten was het een ander paard.... Sinds die les gingen we weer heel snel vooruit en we kwamen heerlijk aan trainen toe 
De punten gingen daarna ook snel omhoog!
Ondertussen lekker het land op en reden we voor de afwisseling ook bitloos. Hiermee was ze heel fijn lang en laag te rijden
klik
klik
Een heerlijke zomeravond training in juni, vergelijk dit maar met de foto's uit november...
klik
klik
klik
klik
En lekker crossend naar huis (we ging altijd onder het zadel op concours), ook buiten had ik steeds meer vertrouwen in haar.
klik
Tijdens een fotoshoot werd net op dat moment de boom naast de bak neergehaald: kettingzaag, tractor, vallende boom...ze deed super haar best en dit leverde toch nog mooie plaatjes op! Als ik bedenk hoe we in november/december de bak door vlogen, en hoe onverstoorbaar ze nu haar ding bleef doen...wow
klik
klik
Eind augustus reden we een proef zonder onvoldoendes, op een 5 voor de stap onderaan na. Wat was ik trots!
Ze bleef luisteren ondanks de spannende dingen, sloot zich niet af en ik kon eindelijk een proef neerzetten zonder crisismanagement. Al bleef de omgeving wel erg interessant... (deze foto is uit de 1e proef waar we nog wel wat 5en hadden )
Ook voor het eerst met haar gesprongen. Nu merkte ik weer goed hoe gehoorzaam en gefocusst ze geworden was in de laatste maanden. Ondanks dat ze lekker heet werd van de sprongen kon ik de ontspanning en controle wel behouden: iets wat begin van het jaar kansloos was geweest
klik
klik
Net voor de verhuizing nog een afscheidsritje met de eigenaresse en een van een stalgenootje geleend paard:
klik
Net voordat ze zou verhuizen werden we L1 startgerechtigd met stabiele proeven. Van haar baasje MOEST (
) ik echt nog een keer L1 starten dus na de verhuizing ben ik in 1,5 maand nog 3x langs geweest om een rondje te rijden en half oktober maakten we dan ons L1 debuut als 'gelegenheidscombi'. Ze gedroeg zich goed en ik was dik tevreden over de proeven, gezien de omstandigheden
De uitslag was de grootste verrassing ooit en een super kers op de taart! 4 winstpunten en een 1e prijs
Dit was de gaafste afsluiting van een prachtige leerzame tijd en ik kijk met een glimlach terug op mijn tijd met deze gekke witte merrie! Je krijgt het niet cadeau maar als ze gaat dan is het rijden zoals ik nog niet eerder heb gereden
Hopelijk zien jullie de progressie zoals ik die ervaren heb! Een strandrit op haar nieuwe stek staat nog op de To-Do lijst en ik hoop dat haar nieuwe bijrijdster net zoveel van haar kan gaan genieten als ik heb gedaan!
maar wel heel veel lol gehad ja!
