) heb ik wel last.Nu ging ik dus mee op buitenrit en toen ze zeiden dat ik naar het paard mocht gaan kijken schrok ik. Daar stond een hele brok paard
Terug kon ik niet meer dus maar gewoon doorgezet, dan maar een extra pijnstiller achteraf dacht ik. Groot was mijn verbazing toen ik zowel tijdens als na als de dag na de rit totaal geen last bleek te hebben! Paard zat ook werkelijk als een zetel en was heel braaf, zelfs toen ze eens uit vrolijkheid een bok gaf (of wat het was) merkte ik daar amper wat van. Ik heb dan even wat info gevraagd over het paard (mocht haar niet mee naar huis nemen
) en het blijkt een Groninger te zijn, ongeveer 1.65m groot en goed breed gebouwd (waardoor ze groter lijkt volgens mij, dacht dat ze zeker 1.70m was, haha). Dus nu vraag ik me af of dit een uitzondering is binnen het ras, of dat Groningers in het algemeen zo zijn. Zowel qua bouw, gangen als qua karakter.Heb wat via google gezocht maar het blijkt een nogal zeldzaam ras te zijn? Is dit zo, of valt dit ondertussen wel weer mee? Zijn ze dan ook moeilijk te vinden? Hangt er een hoog/hoger prijskaartje aan? Wat kan ik verwachten?
Ben benieuwd naar de info
Dit waren wij:
. Ik ben sinds een paar jaar ook helemaal om voor wat betreft dit ras. Ik begon mijn "paardencarrière" 26 jaar geleden met een KWPN-basispaard, zo heette dat toen nog. Ze is (want ze leeft nog steeds, inmiddels alweer 30 geworden dit jaar) een KWPNer maar zoals veel oude stammen met veel oud Groninger bloed in zich. Een geweldig paard, nuchter, mensgericht, een dame met eigen mening en als ze iets niet wil dan gaat het ook echt niet gebeuren, maar als ze er zelf achter staat dan knokt ze voor je tot ze er bij neervalt. Inderdaad hele fijne gangen om uit te zitten, echt een luie stoel. 
