Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-21 17:40

Kleine onzekere tinkertjes?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-21 17:40

Hoi! Vroeg me wat af

.

Sinds een jaar hebben wij een klein tinkertje, 128 cm, nu 9 jaar oud. Hij is 2 jaar geleden over het kanaal gekomen en via wat omwegen bij ons. Ik weet erg weinig over zijn achtergrond. In de basis is hij super lief en ook behoorlijk dapper. Hij kan in het werk hele tijden super relaxed zijn, maar bij momenten 'ineens' spanning gaan opbouwen wat hij niet zo laat zien (ik zie het intussen wel). En als je daar niet op anticipeert, ontploft hij. Dat gebeurt vooral als er te weinig sturing/ duidelijkheid is. Dan wordt hij onzeker. Dat echt ontploffen is gelukkig nog maar 1x gebeurd. Maar mentaal volledig 'weg' zijn, wel vaker. Voor het oppakken van mennen ben ik nu wat hulp aan het zoeken en zo hoorde ik dat er wel meer (vooral) kleine tinkers zijn waarbij ze dit zien.

Herkennen jullie dit? En zo ja, dan ben ik ook erg benieuwd naar het perspectief. Heeft dit tijd nodig, of blijft het opletten? Zeker met mennen vind ik dat wel een dingetje namelijk. Ze mogen dan best iets spannend vinden, maar ontploffen/ mentaal niet meer bereikbaar zijn, is bloedlink natuurlijk.

**Geplaatst**: 29-03-21 17:43

Re: Kleine onzekere tinkertjes?

Geplaatst: 29-03-21 17:43

Ik herken het niet zozeer bij de kleinere tinkers, maar wel bij de tinkers die van Ierland komen.. Kennen vaak niet veel, of zijn overrompeld en kunnen hier dus ontzettend onzeker zijn..

**Geplaatst**: 05-04-21 12:17

Re: Kleine onzekere tinkertjes?

Geplaatst: 05-04-21 12:17

Ik heb ook zo'n kleintje die zijn emmertje bijna onzichtbaar vol laat lopen en dan 'ineens' om iets kleins helemaal van slag te zijn.

Hij is intelligent, gevoelig en wil het heel graag goed doen en vriendjes zijn.

Ik weet dat ze in Ierland en de UK niet altijd even subtiel zijn met de Tinkers, maar ik heb het idee dat ze die kleintjes gewoon af en toe met een paar man oppakken om gedaan te krijgen wat ze willen.
Die zijn toch in het nadeel ten opzichte van de grotere Tinkers.

**Geplaatst**: 05-04-21 12:21

Geplaatst: 05-04-21 12:21

Veel Tinkers zijn ontzettend onzeker en hebben doordat ze koudbloed zijn en als overwegend braaf bekend staan vaak niet het type ruiter wat ze nodig hebben. Daardoor ontbreekt vaak de aanpak die ze nodig hebben en de meeste hebben hele subtiele signalen die duidelijk maken dat ze overlopen. Er wordt als snel teveel van ze gevraagd. En het lijkt alsof ze dat allemaal kunnen maar dat valt dus tegen.

Op tijd stoppen, veel belonen en in (hele) kleine behapbare stapjes werken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-21 19:44

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-21 19:44

Fijn om te lezen dat dit wel herkenbaar is. Kleine stapjes is aan mij wel besteed gelukkig; we doen rustig aan.

LBL GC: is jouw kleine die uit de profielfoto? Net zo'n leuke smeelnuit als onze pony!

Afbeelding

**Geplaatst**: 07-04-21 20:25

Re: Kleine onzekere tinkertjes?

Geplaatst: 07-04-21 20:25

Ik heb 3 tinkers, alle 3 anders van karakter, 2 uit Ierland, 1 hier geboren uit een Ierse moeder.

Degene die hier geboren is is heel gevoelig voor spanning bij de ruiter en wil dan eigenlijk niks wat diegene vraagt, gaat alle kanten op en weet gewoon niet waar hij het zoeken moet. Hij gaat niet rennen of bokken ofzo. Drukke mensen kan hij ook slecht tegen, wordt hij heel druk en in beide situaties moet je terug de rust bij hem krijgen om weer contact te maken

Een uit Ierland was vooral in begin onzeker. Nu vooral bij nieuwe dingen

Ze willen alle 3 heel heel graag voor je werken maar kunnen ongemerkt ook heel gefrustreerd raken als ze het niet snappen

**Geplaatst**: 07-04-21 21:29

Re: Kleine onzekere tinkertjes?

Geplaatst: 07-04-21 21:29

Wat een leukerd Jippie_G!

**Geplaatst**: 15-01-22 00:16

Geplaatst: 15-01-22 00:16

Ik heb ook zo’n tinker. Is helemaal braaf. En dan “ineens” ontploft hij. Onderweg verzamelt hij dingetjes in zijn rugzak en als het teveel wordt gaat hij door het lint. En dat uit zich dan in bokken. Inmiddels weet ik wel wanneer het gebeurt en kan ik er op anticiperen. Maar het is wel mateloos irritant. Ik had hiervoor een bombproof tinker waar ik alles mee kon. En soms baal ik daar weleens van.
Ik was echt verwend.
Afbeelding

**Geplaatst**: 17-01-22 04:20

Re: Kleine onzekere tinkertjes?

Geplaatst: 17-01-22 04:20

Sharmila, wat jammer dat het je frustreert. Gelukkig is het trainbaar. Als er geen spanning wordt opgebouwd, kan het ook niet ontploffen. En ook de manier van ontploffen kan je min of meer aan schroeven...

**Geplaatst**: 17-01-22 09:25

Geplaatst: 17-01-22 09:25

Caily schreef:
Sharmila, wat jammer dat het je frustreert. Gelukkig is het trainbaar. Als er geen spanning wordt opgebouwd, kan het ook niet ontploffen. En ook de manier van ontploffen kan je min of meer aan schroeven...

Ben ik het idd wel mee eens. Nu is de ene wel gevoeliger dan de ander natuurlijk.

Onze Muffin woont hier nu 1,5 week, ben elke dag aan het wandelen, door het dorp en elke keer andere route, andere indrukken. Nu is ze ook veel te dik dus moet eerst wat afvallen en heeft geen conditie. Dus ik heb 2 vliegen kun 1 klap, vertrouwen, afvallen en basis conditie

We bouwen zo ook mooi vertrouwen op, ze went overal rustig aan zonder dat ik er op zit en eventueel ergens mee van schrik waardoor de schrik alleen maar erger wordt. Vandaag gaan we voor 2de keer kort longeren, nog steeds alles zonder zadel en hoofdstel, ondanks dat ze dit alles wel kent. Als het lukt eind van de weke keertje longeren met zadel erop. Om toch ook gewoon eerst even aan mijn zadel te wennen voordat ik erop ga rijden. Afhankelijk hoe goed alles gaat, bepaal ik wanneer ik garijden.

**Geplaatst**: 17-01-22 10:47

Geplaatst: 17-01-22 10:47

Ik heb een Nederlands gefokte tinker, van Nederlands gefokte ouders en mijn tinker is erg sensibel en kan ook vreselijk ontploffen. Heeft dus niet direct met zijn herkomst te maken.
En als hij ontploft heb je dus een tank zonder besturing.

Hij doet aan "trickerstacking".
Alle prikkels die hij binnenkrijgt, stapelt hij op. Bij te veel totaal of te veel tegelijk is het boem.
En dat kan overigens heel snel zijn.
Wat dat betreft lijkt hij wel een tikkie autistisch, ik heb ook een zwaar autistische zoon en die zit ook zo in elkaar.

Wij hebben ons aangepast aan de behoeftes van ons paard.
Rekening houden met en anticiperen op situaties waarvan je weet dat hij er moeite mee heeft.
En andersom ook leren zijn grenzen te verleggen.

Vooral veel geduld en rekening houden met ons paard.
Dit jaar wordt hij 8, maar nog steeds heeft hij mentaal maar een beperkte belastbaarheid.
Fysiek volwassen maar in zijn hoofd vaak nog een puppy.
Hij heeft ook een enorme "will to please" en dat is gelijk ook een vangkuil; je moet heel goed oppassen dat je niet te veel van hem vraagt, of te lang doorgaat.

Simpele aanpassingen aan zijn behoeftes:
Tijdens het trainen (erop of ernaast) hem pauze momenten geven.
Hem lekker met zijn hoofd naar beneden laten zakken om even zijn koppie rust te geven (komen ook geloof ik hormonen bij vrij of zoiets)
Om die reden heb ik de neusriem van het hoofdstel gehaald, hij wil dan ook met mond wijd open kunnen gapen.
Als het tijdens een training "genoeg" voor hem is, loopt hij naar de uitgang en gaat daar staan wachten.
Dat geeft hij inmiddels bij het rijden ook aan (loopt naar kruk of uitgang). Daar geven we dan gehoor aan, wij stappen dan af. (en nee: het is geen stout paard dat geen zin heeft om te werken, je ziet dan ook dat zijn hoofd vol zit)
En nog een stapje moeilijker voor ons: proberen te stoppen vóór dat zijn hoofd vol zit.
Heel veel aanpassingen moeten ook van ons zelf komen. Zorgen dat je zelf niet met stress (om wat voor reden dan ook) rondloopt als je met hem aan het werk gaat.
Heel bewust je eigen spanning laten afvloeien of voorkomen die op te bouwen. Uitstralen dat je zelf relaxt in je vel zit.

Extreem stressvolle situaties gaan we gewoon uit de weg. (situaties waarvan je zeker weet dat het mis gaat)
Als er op het terrein meerdere spannende dingen aan de gang zijn, dan laten we hem gewoon in de wei. Als je weet dat hij al met spanning uit de wei komt, en in een nog spannendere situatie terecht komt, dan weet je gewoon dat hij gaat ploffen. (en als je dan met hem aan de hand loopt, heb je echt een probleem want dan houd je hem echt niet tegen)

Andersom bouwen we ook aan zijn weerbaarheid en laten we hem rustig wennen aan zaken die spannen zijn. Vorige zomer de eerste polderritjes met hem kunnen maken. Heel langzaam opgebouwd, onderweg zit een (voor veel paarden) spannende passage en dat is gewoon langzaam aan laten wennen, grens verleggen en niet te ver doorgaan. Steeds een stapje verder en dan weer terug naar de wei. Goh wat heeft hij zelf genoten van zijn eerste polderritje onder de man.
Maar wel op tijd omdraaien en terug, zodat het niet té spannend voor hem wordt, maar leuk blijft.

Het is ook echt gewoon goed kijken naar je paard. Je moet hem echt leren "lezen".
Want ons paard geeft eigenlijk heel duidelijk signalen af. Alleen moet je die wel leren zien.

Tinkers hebben volgens mij echt heel onterecht een bepaald image van "makkelijk recreatiepaard, ook voor de minder gevorderde ruiter".
Als ik kijk naar de twee tinkers in mijn leven, dan zie ik een ander beeld.
Zeer gevoelige, maar wel werkwillige paarden. Maar o zo gecompliceerd in hun koppie.

Ik denk dat veel tinkers erg gevoelig zijn voor "Learned Helplessness".
En dan heb je wel ineens een "braaf" paard.
Zo'n paard willen we niet. Hij mag zichzelf blijven, niet makkelijk voor ons, wel een happy paard.

**Geplaatst**: 09-02-22 11:46

Geplaatst: 09-02-22 11:46

Caily schreef:
Sharmila, wat jammer dat het je frustreert. Gelukkig is het trainbaar. Als er geen spanning wordt opgebouwd, kan het ook niet ontploffen. En ook de manier van ontploffen kan je min of meer aan schroeven...

Ik ben al jaren bezig hoor. En we doen echt alles met hem. Maar het blijft gewoon. Zijn ouders zijn ook zo. Beetje lastig karaktertje. Het is een schat hoor. En ik heb hem al vanaf veulen. Ik heb alles gedaan. Wandelen met hem, Vanalles laten zien en laten wennen. Hij was al vrij jong verkeersmak bijv. Maar alles wat bij zijn kont gebeurt daar maakt hij sowieso al een drama van.

Hij wordt nu beleerd voor de kar door iemand die echt heel veel ervaring heeft. Hij reed bijv op de gouden koets vroeger. En zelfs die zei, dit paard is wel bizar. Het is echt zijn karakter.

In een groep buiten is hij overigens dood braaf. Of als ik ernaast loop. (Iemand anders ernaast vindt hij ook weer eng)

**Geplaatst**: 09-02-22 20:40

Geplaatst: 09-02-22 20:40

Persoonlijk ben ik van mening dat het niet ligt aan de tijd dat je bezig bent of de ervaring die je hebt, maar of het matcht met wat het dier nodig heeft.

**Geplaatst**: 09-02-22 20:49

Re: Kleine onzekere tinkertjes?

Geplaatst: 09-02-22 20:49

Mijn trainer heeft me ook gewaarschuwd voor de tinkers en hun onzichtbare emmertjes die overlopen. Die van mij is dan wel nog half warmbloed en laat heel goed zien wanneer die iets wel en niet oke vind maar is trager in de signalen dan een KWPN’er bijvoorbeeld. Als hij wilt uitslaan dan gaat dat been ook 2x zo traag omhoog alsof het heel zwaar is. Dus wat dat betreft zie je z’n signalen goed aankomen omdat ze zowat in slow motion gaan.

Zijn volle tinkervriendje was dan inderdaad wel weer zo als je die van jou omschrijft. Ongelofelijk braaf maar soms uit het niets explosief. En koppig, ongelofelijk koppig! Als hij niet wilde trainen of meelopen kreeg je hem met geen mogelijkheid vooruit, die van mij krijg je altijd wel met een koekje omgekocht.

**Geplaatst**: 17-02-22 10:59

Geplaatst: 17-02-22 10:59

Hmmm heb een Tinker merrie van 15, 1,45 dus niet klein. Vanaf haar 6de in Frankrijk en geboren in Ierland. Heb haar bijna een jaar.
Ik heb haar gekocht als makkelijk buitenrijpaard, ik heb veel ervaring maar kan niet 'meer' goed omgaan met nerveuze paarden aangezien ik moeite heb om zelf rustig te blijven. Ik reed jaren geleden op een kleine manege Tinker en die was echt bomproof, echt het ideale buitenrijpaard. Dus toen ik haar zag dacht ik dat het helemaal top was, 15 jaar, merrie dus het gekke is eruit.
Ik heb haar proef gereden met haar vorige eigenaresse en ik zat er meteen lekker op, ontspannen.
Toen de eerste keer dat ik op zat bij mij thuis, een bommetje, ik zat nog niet in het zadel of ze knalde er vandoor. Ik kon haar alleen onder controle houden met redelijk wat kracht, met de noodrem zeg maar.
Ik heb wel wat op haar buiten gereden, soms alleen, soms met een ander paard soms iemand op de fiets ernaast. Met iemand erbij gaat het goed maar alleen bouwt ze spanning op tijdens het rijden wat zich dan uit door heel overdreven te reageren op kleine dingen langs de route. Ze begint te vluchten, ze wil omkeren en naar huis en als je dan dus op de terugweg bent, berg je maar. Ze blijft maar dribbelen en drammen, ik zit zeg maar de halve route op de rem waardoor ze nog meer gestresst wordt. Dus ja spanning opbouwen, eh ja maar vooral als ze alleen is. Ze wordt onbereikbaar als ze gespannen is en ik kan er dan eigenlijk niets meer mee. Als ik met haar loop aan de hand is het de rust zelve, zodra ik erop zit....boem...
Lastig hoor, ik rij nu dus bijna niet, krijg er zelf stress van en eigenlijk heb ik er geen plezier in als in constant moeten blijven opletten en remmen

Ze staat aan huis en alleen naar buiten kunnen is dus heel belangrijk.