Hier een filmpje van de jaarlijks round up waarbij de nieuwe veulens hun eerste brandmerk krijgen. Omdat de ponies los in de bergen lopen is het belangrijk om te weten in wel jaar ze geboren zijn en ze later te herkennen als van welke ouders. Ze krijgen een jaarletter en nummer op de rechterschouder.
Later, als ze drie of ouder zijn kunnen ze opgenomen worden in het hoofdstamboek (als ze voldoen aan de eisen) en krijgen dan het brandmerk van het stamboek/ras, nl een G met een huis erom, op de rechterbil.

Film

Voordat er honderd posts komen met hoe zielig het is, het alternatief is oormerken, wat ook al wordt gedaan hier en daar...

Verder zijn dit in het wild levende dieren die over het algemeen geen mensen gewend zijn en die je dus NIET even kunt pakken en een halstertje om doen. Ze zullen zichzelf en hun veulens fel verdedigen, en zijn dus niet goed te benaderen, vandaar dat er met lange stokken wordt gewerkt.
De methode die je hier ziet is het rustigste en ze maken er tenminste geen toeristische attractie van...

Ponies waarvan ze weten dat ze toch niet opgenomen worden omdat ze bv een bles hebben (alleen zeer kleine aftekeningen zijn toegestaan) worden gewoonlijk niet gebrandmerkt (ze zijn immers ook makkelijk te herkennen).

Het in het wild leven is niet bepaald romantisch.
De Garrano wordt nog steeds met uitsterven bedreigd. Van de in het wild geboren veulens, overleeft een groot deel de eerste paar jaar niet doordat ze leven in een gebied met een natuurlijk vijand, de wolf en er vaak bosbranden woeden. Deze laatste zijn niet alleen direct een gevaar, maar nemen ook het voedsel weg, waardoor er alsnog aan honger overleden wordt als de eigenaren niet bijvoeren (en daarvoor moeten ze eerst de gevluchtte ponies vinden, wat niet altijd lukt).
De in het wild lopende ponies hebben eigenaren, niet allemaal met de beste bedoelingen. Het fokken is gesubsidieerd en bij verlies van dieren wordt een vergoeding gegeven door de staat. Het fokken gebeurt helaas dus niet altijd uit belang tot behoud van het ras...
Daarbij worden ze neergeschoten door boeren die hun oogsten bedreigd zien en zijn er elk jaar wel halve garen die ze "voor de lol" neerknallen, en worden er nogal wat aangereden.
Per jaar gaat ongeveer een kwart verloren van de in het wild levende ponies.
Er zijn inmiddels programmas om het hele jaar door voor hooi te kunnen zorgen bv en er wordt erg hard gewerkt om het ras te behouden.
Helaas worden er ook nog wel eens gewone ponies in de bergen losgelaten waardoor er menging onstaat. Dit is ook een bedreiging voor het ras.

Ze worden hier door boeren gebruikt voor allerlei werk, inclusief als pakpaard en voor de ploeg, en in het toerisme. De eerste gebruiksvorm is aan het afnemen, de tweede aan het groeien.
De ponies moeten jong uit de kuddes gehaald willen het bruikbare ponies worden die mensen vertrouwen.

Er worden ook Garranos gefokt die niet in het wild gehouden worden.

In mijn onderschrift een link naar de Garranoclub op hyves waar nog wat meer info staat en foto's te vinden zijn.