piepelotje schreef:onassa vertel eens meer!! ben heel beniewd. ik heb eens gelezen dat die nothern dancer dus ook zo'n draak was.
die van mij is dus ook heel kieskeurig met iets lekkers, eten. een heleboel wat toch veel andere paarden lekker vinden trekt hij z'n neus voor op. en soms ook de ene keer wel en de andere keer niet.
1 keer verasste hij me wel heel erg. het was koud en ik stond met en mok koffie in de box. even bij de warmte. en meneertje maar schooien. dus ik liet hem eens poeven van de lepel.
was gelijk van wohhhhhhhhh dat wil ik. toen heeft hij een halve mok koffie uit de beker gelebbert.
gek paard!!
Ik heb her en der wel wat stukjes geschreven over Onassa.
Northern Dancer was idd een draak van een paard.
ik heb een engels talig boek over hem.
Onassa heeft op de ban weinig gepresteerd.
Het enige waar ze het publiek mee vermaakte was om de startbox al in elkaar te timmeren waardoor ze dus haar kruit al verschoten had steeds.
Toen ik haar kocht in 2001 was er een tijdje niets meer met haar gedaan.
Later hoorde ik dat ze na haar renbaan carriere de military in is gegaan en daar een keer flink over de kop is geslagen.
Een leuk verleden had ze dus niet.
Ik verlang niet veel van haar, maar wilde er wel lekker mee aan de gang en dat ging in het begin ook goed.
Totdat ze een keer in het bos erg schrok en een enorme rare beweging maakte (waarbij ik eraf kegelde) en hierna begonnen de problemen.
Afijn om een lang verhaal kort te maken, na van alles en nog wat geprobeert te hebben, bleek afgelopen juni via rontgenfoto's dat ze een behoorlijk zware vorm van Kissing Spines heeft.
Dit verklaarde dus een veel van haar verzet steeds.
Op zich ou het met een goede training op te vangen zijn ware het niet dat ze ook nog eens een headshaker is.
Hierdoor blijft ze niet geregelt neerwaarts wat steeds klappen in haar rug veroorzaakt.
Nu in de winter gaat het stukken beter, want e is overgevoelig voor zonlicht en vliegjes waardoor ze zo met d'r koppie gaat slaan.
Ik heb verder de afgelopen 3 jaar een waanzinnige band met haar gekregen.
Ze was het vertrouwen in de mens een beetje kwijt, maar nu zijn we heel close met elkaar en wil haar voor geen goud meer kwijt.
ook al is de kans groot dat er een dag komt, dat ik haar door haar rugklachten misschien niet meer kan rijden, maar dan mag ze haar leven verder met veel weidegang, liefde en warmte bij me slijten.
Niet eerder dan dat ze ondraaglijk veel pijn zou krijgen, gaat ze bij me weg.
En waar ik vreselijk om moet lachen is van die eetgewoontes.
Madam van mij is ook zo kieskeurig.
Zo gaf ik haar een tijdje muesli, vond ze zalig, tot op een dag ze er har neus voor ophaalde.
Toen wenste ze weer brok.
Suikerklontjes blieft ze ook niet.
En vandaag kregen we een zak hard gedroogde pita broodjes.
Alle paarden vonden het heerlijk ,maar madam dus niet.
Ze nam er van die kleine muizen hapjes van en stond me een partij bekken te trekken alsof ik haar vergiftigde
Het is er echt een met een gebruiks aanwijzing.
Maar idd ook wel een typje wat met fluwelen handschoentjes aangepakt moet worden.
En soms heb ik wel eens ruzie met haar als ze weer aan het idioten is tijdens het rijden.....nou, dan kan je maar beter zorgen dat je goed stevig is het zadel zit, want dan kan ze echt gaan rodeo'en.
Maar goed, juist dat karakter maakt haar voor mij juist weer zo bijzonder.
Nee....ik zou niet buiten mijn bloedje kunnen.