Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Piekosjj schreef:Ik weet ook nooit precies hoe je het uitspreekt, maar ik gebruik altijd een zachte 'k' en twee scherpe e's in de Teke. De meeste mensen snappen dan na 1x herhalen waar ik 't over heb. In het Russisch schrijven ze geloof ik ахалтекинский waarbij de x word uitgesproken als een h als in happy. Ahaltekinskii dus. Maar voor de goeie en uitgebreide uitleg kijk ik toch even naar Jorieke
JoSav schreef:Even tussendoor, want ik heb het deze week erg druk en dan komt er van bijlezen weinig terecht...
Leuk dat je je meldt, mnka! Met een liefde voor Russische paarden kun je hier toch wel een beetje je hart ophalen, aangezien ik af en toe ook neig zijstraatjes in te slaan met praat over bijv. de Don, Budjonny of, misschien wel heel dichtbij jouw straatje, de Yakoet. Je zult ook wel bekend zijn met de Kuznet (kuznetskaya)? Of anders kruisingen/afgeleide types daarvan? Kun je hier misschien toch een beetje je Russische hart ophalen. S priyezdom!
De uitspraak heb ik idd al eens eerder wat over gezegd, want dat blijft een beetje een hekel punt voor veel mensen. De schrijfwijze is hier deels schuldig aan.
In het Russisch is het inderdaad akhaltekinskaya of akhaltekinskii/akhaltekinets. Die kh is een klank die het midden houdt tussen een g en een ch. In Angelsaksische vorm wordt de cyrillische x (ch klank) een kh, waardoor veel mensen van Akhal een Akal klank maken. In het Turkmeens is het Ahal en de h heeft in Turkse talen, net als in het Arabisch trouwens, een meer ch klank en verre van een zuivere h zoals in hooi. Zoals mnka al terecht opmerkte is de h klank onbekend in het Russisch en zij hebben destijds de Turkmeense klank zo goed en kwaad als met hun alfabet kon overgenomen en de kh paste daar het best bij. Misschien een beetje flauw (sorry daarvoor) maar vandaar ook dat Russen heel vaak "geppy" of "cheppy" zeggen ipv "heppy" (happy dus) wanneer zij Engels spreken. Kh staat zeker niet gelijk aan h zoals wij dat kennen.
Dat wij daar in het Westen dus allerlei creatieve invullingen aan geven tot een harde k klank aan toe tja... het blijft meer een ch klank.
Vandaar ook dat men in Duitsland spreekt van een Achaltekkiner (naar het Russische akhaltekinets). En jawel, ook de k is geen simpele "enkele k", maar houdt het midden tussen een enkele k en een dubbele: "téhké" moeilijk uit te leggen, want de beide e klanken zijn vrij hard, maar het accent dat ik erop heb gezet is eigenlijk weer te hard. Ook die houdt het midden tussen een eh en een reguliere e (é).
Toevallig werd me gisteren tijdens een tv optreden gevraagd naar mijn paard. Zie link. Rond 22:40 spreek ik het uit.
Dit is de zuiverste benadering van hoe Turkmenen het zelf zeggen, naar mijn mening. Dat is dan ook weer een issue, aangezien de naam is 'bedacht' door de Russen en dat misschien ook wel de meest reguliere manier van uitspreken is. Turkmenen spreken oorspronkelijk van een Turkmeens paard (türkmen ati) en benoemen de stam en strain, bijv. Yemreli Yamoud waarbij de eerste de (sub)strain is en de tweede de stam, een Yamoudi Turkoman gefokt door Yamoud Turkmenen van de Yemreli familie. De naamgeving van het paard was dan vaak daartoe of zelfs tot de eigenlijke fokker of eigenaar te herleiden, bijv. Oraz Niyaz Karadashli en Kaib Karadashli (behorend tot de Karadashli stam) of Bek Nazar Dor (de bruine van Bek Nazar) of Kuhtli Sakar (de h hoort er niet tussen maar anders komt ie niet door de boktcensuur; behorend tot de Sakar stam). Akhal-Teke is heel simpel gezegd een Teke/Tekke stam woonachtig in de Ahal oase. Zij waren veel minder nomadisch dan diverse andere Turkmeense stammen en vestigden zich in de negentiende eeuw in die oase. Zij stonden bekend om hun goede paarden en om die reden draagt de AT die naam, ondanks dat het ras is ontstaan uit een allegaartje van Turkmeense paarden van verschillende stammen, waaronder Teke, Saryk, Sakar, Iomud/Yamoud. Dat is overigens niet raar, want de Turkmenen zelf kruisten de lijnen ook van tijd tot tijd.
De stokmaat ligt gemiddeld rond 160. Een jaar of tien, vijftien terug lag die gemiddeld op 159 voor hengsten en iets lager voor merries, maar ze worden de laatste jaren weer groter. Historisch gezien ligt de gemiddelde stokmaat voor deze paarden al duizenden jaren rond 160 en ik voorzie daarin om eerlijk te zijn weinig verandering. Extreme uitschieters in beide richtingen zullen er altijd zijn (Teke kleiner dan 150 of zelfs onder 145 en Teke rond 180).
De slanke uitstraling is deels schijn doordat ze lang zijn in rug en benen, want ik ken menig Teke met een boommaat gelijk aan die van een (schrik niet) trekpaard. Daarbij vergeten veel mensen dat het zware type niet onderdoet voor een flinke warmbloed, met dito pijpbeen en zware hals met fikse kap. Turkmeense paarden sierden tijdens de barokke hoogtijdagen dan ook menig adellijke stal.
Einder schreef:Retjethorse schreef:JoSav is dat Fries dat jullie praten in dat linkje?
Ik denk dat. Ik heb vier keer moeten luisteren (Belg) Maar ik ben er uit, dat boek wil ik toch wel graag!
mnka schreef:Heel interessant om te lezen, hoe de naam van de Akhal-Teke tot stand is gekomen.Snap ook wel dat veel mensen het moeilijk vinden om uit te spreken.
Ik vind het zelf hele sierlijke paarden en zoals ik terug lees is jouw paard ook echt een typische dametje niet waar?
Ik kom zelf uit een klein dorpje in de buurt van Minusinsk, Krasnoyarsk Krai (geen idee of je dat wat zegt?). De winters zijn hier erg koud en de zomers heel warm. De yakoet is net iets verder richting het oosten, nog nooit een gezien. Wel veel mongoolse paarden(kruisingen), omdat dit gebied dicht tegen mongolie en kazakhstan aanzit. Mijn oma vertelde dat je hier vroeger ook het minusin paarden ras had (minusinskaya). Alleen veel op het internet staat er niet over. Met de Kuznetsk ben ik wel bekend . Mijn vaderskant komt weer uit Estland en daar heb ik zelf ook kennis mogen maken met Baltische paarden zoals de "Native Estonian Horse"(Eesti Hobune) en de Tori (Tori Hobune). Maar dat is natuurlijk weer totaal een andere richting dan Rusland en de Akhal-Teke.
JoSav schreef:Nynke: wat leuk dat je je hier meldt! Akhal-Teke hebben nog steeds te kampen met vooroordelen, deels doordat ze zo zeldzaam zijn. Ook veel eigenaren houden die vooroordelen in stand omdat ze totaal geen verstand hebben van wat voor paard ze nu eigenlijk hebben gekocht. Maar dat speelt zelfs bij het Friese paard wel een beetje, want ik ben eigenaren tegen gekomen die vol overtuiging vertelden dat het Friese paard een koudbloed is of van oorsprong een landbouwpaard.
De hooded eyes zijn absoluut bijzonder! Ze hebben ook woestijnogen die ze kunnen afsluiten en echt he, niemand die je gelooft want dat kunnen paarden niet.
Als je vragen hebt over het ras stel ze gerust.