Teuntje111 schreef:Ik reed Boni altijd met een hele zachte, lichtgewicht bustrens, maar ze is een keer met een buitenrit in volle rengalop aan de kletter gegaan.. Ik kon echt heel weinig (eigenlijk helemaal NIETS) erop inbregen en had me maar goed vast te houden, want dame luisterde helemaal nergens meer naar.. Dan is ze ineens LOEISTERK!! Daarvan ben ik toen zo geschrokken dat ik nu met een dubbelgebroken watertrens rijd.
Ik heb voor mezelf wel de beslissing genomen, als mevrouw last heeft van haar buien dat ik dan helemaal niet rijd, op aanraden van de eerste eigenaar in Nederland, want ze kan echt behoorlijk onbetrouwbaar zijn.
Ik zou heel graag willen dat ze naar bitloos zou luisteren, wie zin en tijd heeft, mag best eens langskomen om mij te adviseren.. Ik ben alleen zo bang dat ze er weer vantussen gaat met een buitenrit, want ik heb dan gewoon niks te vertellen. Hoop dat er mensen zijn die mij kunnen vertellen wat ik eraan kan doen..
Groetjes Dianne
Tja, hier herken ik mezelf ook heeeeel erg in. En ook ik voel me totaal niet in de verdediging. Ik heb thuis 3 jonge kinderen en totaal geen zin om ook maar enig risico te nemen. Rijd ook meestal met een bodyprotector, tenzij de mussen van het dak vallen.
Moet er wel bij vermelden dat ik ALTIJD met losse teugel rijd en als het nodig is, wél een handrem binnen handbereik heb. En mijn paard hapt het bit in 1 keer in en vindt het duidelijk een lekker bit, want dat was wel anders bij mijn KK conrad Ultra. Die moest ik er echt induwen.