Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 13:38

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 13:38

Nee, dat is zeker zo. Heb zelf een paar champagnes gezien en ook die glanzen niet allemaal even sterk, eigenlijk een beetje zoals dat bij metallic AT ook wisselt. Zo heeft de mijne wel degelijk een soort parelmoer over zich, alsof er goudspray over de vacht zit, maar echt niet te vergelijken met de vele extreem metallic AT die ik door de jaren heen gezien heb. Dus net als bij de champagne lijkt het daar ook qua intensiteit te wisselen. Dat is trouwens ook te zien in de haren, want de extreem metallic exemplaren hebben nauwelijks een haarkern. Die is volledig hol.

**Geplaatst**: 04-03-16 13:54

Geplaatst: 04-03-16 13:54

Tsjonge.... wat is het topic weer lekker druk.
Josav, je vriend heeft een goede smaak... ik had hem ook al gezien.. doe ook nog steeds aan fotoshopping

. En ik ben benieuwd naar je boek en de tv documentaire over de Fries! Volg dat topic trouw.

De geschiedenis van Satrap die je verteld doet me zo aan Agan denken.... die zou ook zo'n zorgzame hengst zijn geweest. Vond het wat dat betreft altijd zonde voor hem dat ik hem heb laten castreren. Hij is altijd heel erg geïnteresseerd in merries en superlief voor veulens en jonge paarden.

Twee weken geleden heeft hij een veulen op stal "gered".
Ik was klaar met hem poesten en vertroetelen en leidde hem door de grote stal naar buiten om naar zijn paddockstal te gaan toen meneer opeens zijn alarmbries uitstootte en helemaal overstuur ging dansen en naar de box van het merrieveulen (7 maanden oud) keek.

Dus als echte AT-eigenaar betaamd, braaf naar mijn paard geluisterd (zoals jij ook aanhaalde) en maar eens in de box gekeken waarom meneer zo'n heibel maakte.
Bleek het veulen vast te liggen tegen de muur, half op haar rug (achterhand) en voorbeentjes plat uitgestrekt tegen de muur geplakt. Dus oke, meneer wilde dat ik ging helpen, maar dat ging moeilijk met een dansende Agan naast me. Dus iemand anders gevraagd of ze wilde helpen (die durfde niet te kijken naar het veulen) om Agan even wat verderop bij de poestplaats te zetten.
De hele tijd dat hij daar stond, heeft hij met hoog opgeheven heeft als een standbeeld in de gaten staan houden wat er allemaal gebeurde.
Toen het veulen weer los van de muur was en opstond, Agan weer gepakt en weer langs de box. Meneer moest persé checken of alles nu in orde was met het veulen en toen...

Toen voelde hij zich erg trots en de grote held want hij danste als een stoere trotse hengst met mee naar zijn paddock. Echt met de houding: "Zo, dat heb ik eens eventjes goed geregeld". :')

@Thioro: Josav heeft al veel verteld, Maar ik kan je bevestigen dat AT inderdaad erg zeker van zichzelf zijn en erg onafhankelijk. Naast het mensgerichte.
Met die van mij heb ik nog regelmatig "discussies" of iets echt wel nodig is/moet. en hij blijft regelmatig checken (lees uitproberen

) of het niet toch op zijn manier kan. Maar hij heeft dan wel een stuk dominanter karakter dan Muzanna, denk ik.
Gedeeltelijk komt dit omdat hij toen hij een jonge hengst was van een pensionhouder heeft geleerd dat hij mensen de baas kan en zijn zin kan doordrijven. Die man stond helaas niet zo sterk in zijn schoenen als ik en corrigeerde hem niet.
En als AT niet goed opgevoed worden, zijn ze slim genoeg om heel snel door te krijgen dat zij de baas zijn en dan handelen ze ook daarnaar. Daarom moet je heel goed weten of je in staat bent om een jonge AT consequent !!!! op te voeden. Als je het goed doet hebben ze enorm veel respect voor mensen, als het fout gaat kunnen ze zelfs gevaarlijk worden op het moment dat je iets van ze vraagt waar ze het niet mee eens zijn. En dan vraagt het veel tijd en ervaring en inzet om zo een AT weer om te turnen naar een goed opgevoed paard.
Ben met die van mij dus helaas nog steeds bezig

, ondanks dat hij heel goed weet hoe het hoort blijft hij dus toch nog altijd uitproberen of hij niet toch zijn zin kan krijgen.

Gelukkig is hij ook heel erg lief van karakter en zit er geen enkel kwaad in, hij is het braafst als lespaard voor jonge kinderen. Met de allerkleinsten op zijn rug durft hij zelfs bijna niet te stappen. Dus die zorgzaamheid voor mensen zit er echt ingebakken.

Mijn ervaring van een dag niet komen stemt helemaal overeen met die van JoSav. Toen Agan jong was, was hij het eerste uur dat ik weer bij hem was, niet van me gediend (kont naar me toe, oren naar achter.. zo van, jij komt niet, nu wil ik jou niet zien). Dan moest ik hem echt even laten betijen en daarna was alles weer ok tussen ons. Nu kan ik wel eens een dag of twee niet komen, maar alleen in de zomervakantie als hij op de wei staat waag ik het om echt op vakantie te gaan. En dan is hij altijd blij als ik weer terug ben, komt meteen uit de kudde aanlopen als ik roep.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 14:27

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 14:27

Mooi verhaal! :wow:

Dit geeft weer heel goed weer hoe dit ras in elkaar zit. Ze zien alles en niets ontgaat ze en het is dan inderdaad aan jou als mens van de AT om te luisteren naar wat je paard probeert te zeggen.

Als ik anderen moet geloven is Muzanna een heel erg zelfzeker, dominant paard dat zich door niemand de kaas van het brood laat eten, een echte alfa. Ik heb nooit problemen met haar gehad, al tast ze weleens de grenzen af als ik door omstandigheden een tijd wat minder ben geweest. Maar dan weet ze meteen hoe ik daarover denk en heeft ze spijt. Ik moet wel toegeven dat ik zelf ook wel extreem dominant en zelfzeker ben, als kind al.

Ik heb dan ook nooit discussies met dieren want die weten meteen wie of wat ik ben. En indien dat wel het geval is (gevalletje hond of hengst die geen grenzen heeft geleerd) is het dat dier in kwestie binnen een paar minuten zonder een spatje geweld voor de rest van zijn leven duidelijk dat ik de absolute leider ben en voegen ze zich met veel plezier onder mijn hoede. Het is meteen duidelijk zonder machtsvertoon of gedoe dat er met mij wat betreft leiderschap echt niet te discussiëren valt. Ik ben de leider en een ander scenario is in geen enkel geval mogelijk, want ik vreet je op. Duidelijk? Duidelijk. Zo, dan kunnen we nu als vrienden door 1 deur. Ik ben van mezelf hyper dominant en hyper consequent. Heel handig bij een AT.

Verder wel een lastige karaktereigenschap. :')

En ergens ook grappig want ik ben maar drie turven hoog.
Veel mensen denken dat ik gewoon een heel makkelijk paard heb die van zichzelf zo braaf is en zo netjes opgevoed, maar ik ben vanaf het begin heel duidelijk geweest en ik heb niet de pech gehad die jij hebt gehad. De boer waar mijn paard staat is heel duidelijk naar paarden en wie niet horen wil moet voelen. Daar is ie bij mijn paard op terug gekomen, want die duldt geen harde aanpak. Die liet zich dus op een gegeven moment totaal niet meer pakken.

Ook van mijn hond krijg ik regelmatig te horen dat ik daar toch wel regelmatig mee op cursus ga, of niet? Want die luistert echt perfect. Nee, ik ben gewoon heel duidelijk, eerlijk en consequent.

Als ik een paard was geweest was ik zonder twijfel een AT geweest. :')

Maar als je afhankelijk bent van een pensionstal of opfok heb je ook te maken met derden die je paard hanteren en dat kan, zeker bij een gevoelig, apart ras als de AT, toch wel slecht uitpakken. Ik ben heel tevreden over waar mijn paard staat maar met de kennis van nu zou ik er nooit meer voor kiezen een (jonge) AT op een pensionstal te zetten. Iets milder: ik zou er in elk geval drie keer over nadenken voor ik het weer zou doen.

**Geplaatst**: 04-03-16 14:53

Geplaatst: 04-03-16 14:53

Inderdaad mooi verhaal zippora!

Ik heb Muzanna maar één keer gezien maar ik vond het een hele lieve en intelligente merrie met een hele vriendelijke uitstraling (moet nog lachen om die gorilla :')

) Inderdaad zelfbewust en zelfzeker maar ik zou haar niet omschrijven als een heel dominante alpha, dat heeft voor mij een beetje een negatieve bijklank. Dat is denk ik maar net hoe je tegen zo'n type paard aan kijkt. Of die term opvat :))

Goed opgevoed idd, dat netjes stilstaan kunnen veel paarden nog een puntje aan zuigen

Maar goed. Ik ben voornamelijk ezels en intelligente, introverte dominante paarden gewend dus wat mijn referentiekader is...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 15:34

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 15:34

Klopt ook hoor. Het is een heel lieve, welgemanierde merrie. Andere paarden hebben echter enorm respect voor haar en dat is niet zomaar. Ook bij mensen is ze enorm lief en meegaand, helemaal bij kinderen, gehandicapten of mensen die bang zijn, maar zodra je als volwassene haar aan het werk wilt krijgen of ze moet iets van je doen is het een heel ander paard dat je moet zien te overtuigen dat hetgeen je van haar wilt ook in haar ogen de bedoeling is. Dan wordt ze zeker niet zo gauw gevaarlijk, maar dat ligt wel degelijk op de loer want daar is het het ras naar. Voor mij zal ze over het algemeen alles doen wat ik vraag gewoon omdat ik degene ben die het vraagt maar ik heb al gezien dat ze met rijden en hanteren bij anderen zich toch echt allesbehalve laat vertellen wat de bedoeling is. Dan heb ik het over echt werken of echt dingen moeten, want braaf een rondje lopen dat is het punt niet. Bij de hoefsmid is ze kipmak, maar die man had direct in de gaten dat dit dier met vriendelijkheid en geduld heel makkelijk was en heeft zich bovendien ingelezen over het ras.
Echt werk moet met veel beleid, want wie ben jij en waarom zou ik respect voor je hebben, laat staan je accepteren als leider? Dat is een stuk zelfzekerheid en zelfbewustzijn waar deze paarden over beschikken. Dit ras laat zich niks opleggen en dat zou je kunnen zien als dominantie. Sta je niet sterk in je schoenen? Dan neemt de AT de leidersrol op zich. Dat hoeft niet meteen tot gevaarlijke situaties te leiden omdat het paarden zijn die respect hebben voor mensen maar als het daar om wat voor reden aan schort of er zijn mensen die een aanvaring hebben gehad met dit paard of denken ze ineens toch te kunnen dwingen omdat ze op een paardenforum hebben gelezen dat bij dominante paarden dit of dat dan kan het wel degelijk gevaarlijk worden. Want een Teke laat zich de wet niet voorschrijven. Gewoon niet. Mensen hebben vast wel eens gehoord van de uitspraak je kunt een paard wel naar water leiden maar hem niet dwingen te drinken. Nou, je kunt een AT nergens toe dwingen. Je kunt het vragen en meestal zullen ze dan met alle liefde doen wat je vraagt, maar dwingen? Succes.

Mijn merrie laat zich bovendien ook niks vertellen door andere paarden. Daar is ze veel te zelfbewust en zelfzeker voor.

Dat is misschien een ander soort dominantie dan waar de meeste mensen aan denken bij het horen van dominant en alfa. Juist omdat het verder een paard is dat het niet in zich heeft om te trappen of bijten en je ook niet omver zal lopen of op je tenen zal gaan staan. Echter, ik vermoed dat wanneer ze zich getergd voelt ze toch binnen heel korte tijd te boek zou kunnen komen te staan als staatsgevaarlijk. Dat is het ras ook wel een beetje. Die zijn echt makkelijk te verpesten door geweld, gebrek aan respect voor hun aard en drang naar gelijke behandeling, of door onbegrip.

Hebben de rassenhandboeken dus niet helemaal ongelijk.

**Geplaatst**: 04-03-16 15:50

Geplaatst: 04-03-16 15:50

JoSav schreef:
Maar als je afhankelijk bent van een pensionstal of opfok heb je ook te maken met derden die je paard hanteren en dat kan, zeker bij een gevoelig, apart ras als de AT, toch wel slecht uitpakken. Ik ben heel tevreden over waar mijn paard staat maar met de kennis van nu zou ik er nooit meer voor kiezen een (jonge) AT op een pensionstal te zetten. Iets milder: ik zou er in elk geval drie keer over nadenken voor ik het weer zou doen.

Same here.... maar ja, door schade en schande wordt men wijs, helaas.
Alhoewel een pensionstal waar je alles zelf in de hand hebt (lees uitloopstal of 24/7dag buiten) en jij dus de enige bent die je paard hanteert, nog wel zou kunnen voor een jonge AT.

Het is zo leuk om te horen dat ook al heeft Muzanna een heel ander karakter dan Agan ze wat sommige aspecten betreft precies hetzelfde reageren. Dat van die andere ruiter heeft Agan net zo bij volwassen/tieners... dan kan hij me ook zo aankijken van: vrouwtje wat doe je me aan, mag ik nu stoppen? Ik kan meteen zien of Agan voor iemand respect heeft, voor die persoon loopt hij het 2e rondje al actiever en het derde rondje begint hij zijn best te doen. Maar die personen heb ik nog niet veel gehad. 'Mijn verzorgster heeft nog steeds (na 2 jaar!) de uitdaging om Agan voor haar aan het werk te krijgen, maar ze komt dan ook maar gemiddeld 1x per week.
Om dan die tegenstelling van gedrag (engelengeduld en voorzichtigheid) te zien zodra het om kleine kinderen gaat is zo vertederend.

Laatst bijgewerkt door zippora op 04-03-16 15:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-03-16 15:51

Geplaatst: 04-03-16 15:51

Haha ja, blijven echt net ezels hè in sommige opzichten. Alhoewel daar bij ezels natuurlijk ook wel weer verschil in zit uiteraard

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 16:43

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 16:43

Heel herkenbaar, zippora.

En ezels zijn ook veel te leuk natuurlijk.

**Geplaatst**: 04-03-16 19:41

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst: 04-03-16 19:41

Wat een mooi verhaal zippora over Agan en dat veulen, echt een geluk voor dat veulen dat hij de noodsitiatie aanvoelde.
Dan kun je echt wel bere trots zijn op je ventje!

Ik denk dat onze Matsie ook een beetje zo is of gaat worden zo als jij Agan beschrijft.
Echt van die jonge hengsten streekjes heeft hij.
Hij loopt zo de clown uit te hangen , pakt de staart van mijn oude merrie in zijn mond en gaatzo de polonaise lopen echt grappig.
En hij heeft ook veel lol met skippy bal.

Guli daar integen is echt zo anders , mijn lesgeefster van Parelli noemde haar rigt brain introvert. Ze is bijna de laagste in rang en komt echt niet voor zichzelf op bij andere paarden.
Ze keert snel in zichzelf , en daar proberen we nu verandering in te brengen door de parelli spelletjes, dan komt ze echt meer los heel mooi om te zien.
Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-16 21:32

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-16 21:32

Wat een leuke foto, ieris.

Mijn ervaring is dat AT in een kudde best op zichzelf kunnen zijn. Als er rasgenoten zijn dan trekken ze daar ook liever naartoe. Ik zou me daar dus niet direct zorgen over maken. Vergeet niet dat ze acht jaar in dezelfde groep heeft geleefd in dezelfde omgeving. Denk dat die persoonlijke aandacht en spelletjes heel goed voor haar zijn.

**Geplaatst**: 07-03-16 19:54

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst: 07-03-16 19:54

Haha wat een toffe foto ieris.

Die oortjes ook onschuldig naar voor gericht.

Ik heb mijn oom net enkele posts hier laten lezen als jullie het karakter beschrijven en ook het verhaal van jouw AT zippora, hij is helemaal verkocht!

Hij vroeg me al op welke termijn ik het zie zitten om eentje te kopen. :')

En een rondje AT kijken ziet hij helemaal zitten. +:)+

**Geplaatst**: 07-03-16 20:44

Geplaatst: 07-03-16 20:44

Nou dat 's nog eens leuk nieuws Retje

**Geplaatst**: 08-03-16 08:40

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst: 08-03-16 08:40

Ja dat is echt leuk Retjehorse!
Wat gaaf dat je oom er een paar wil gaan bekijken met jou.

Ik heb ook iets leuks meegemaakt, mijn moeder zat bij de dierenarts , en komt een oud collega van haar tegen.
Blijkt dat zij ook akhal-teke's heeft, en heel actief is geweest in de endurance.
Ze woont gewoon maar een dorp verder dan mijn ouders!!!!
Ze zij tegen mijn moeder dat ik altijd welkom ben om te komen kijken, nou ben heel benieuwd.
Ga ik binnenkort zeker langs.
Is misschien ook wel wat voor jullie rondje Retjehorse, dat is vlak bij Nijmegen.

**Geplaatst**: 09-03-16 10:14

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst: 09-03-16 10:14

Leuk om te horen Retjehorse! Succes met rondshoppen

!

**Geplaatst**: 13-03-16 11:06

Geplaatst: 13-03-16 11:06

ieris schreef:
Ja dat is echt leuk Retjehorse!
Wat gaaf dat je oom er een paar wil gaan bekijken met jou.

Ik heb ook iets leuks meegemaakt, mijn moeder zat bij de dierenarts , en komt een oud collega van haar tegen.
Blijkt dat zij ook akhal-teke's heeft, en heel actief is geweest in de endurance.
Ze woont gewoon maar een dorp verder dan mijn ouders!!!!
Ze zij tegen mijn moeder dat ik altijd welkom ben om te komen kijken, nou ben heel benieuwd.
Ga ik binnenkort zeker langs.
Is misschien ook wel wat voor jullie rondje Retjehorse, dat is vlak bij Nijmegen.

Hopelijk wel.

Ik ben echt heel benieuwd om het ras in het echt te zien en kennis te maken met hun karakter.

Want ik heb echt schrik dat ik niet met hun karakter zou kunnen omgaan. :')

Ik ben bang dat ik niet zelfzeker genoeg zal zijn en met mijn voeten laat spelen.

**Geplaatst**: 14-03-16 10:59

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst: 14-03-16 10:59

Echt... het zijn schatten. Heel slim, maar echt lief.
En gelukkig zijn de meeste Europese AT's heel netjes opgevoed en hebben ze echt geleerd beleefd te zijn. die van mij heeft gewoon pech gehad

. En zelfs dan is hij nog een charmeur en weet hij mensen over hun angst voor paarden heen te helpen.
Dus maak je niet al te druk.

Wat ga je zoeken? Een volwassen paard of een veulen/jaarling?

**Geplaatst**: 14-03-16 12:52

Geplaatst: 14-03-16 12:52

Retjehorse, ik denk dat Josav wel een heel goed punt heeft met duidelijk en consequent zijn.
Als jij dat al bent naar je huidige paarden denk ik niet dat je met een teke problemen gaat krijgen.
Mijn twee paarden die ik al 14 jaar heb, had die waren precies zo als Josav Muzanna omschrijft
Super braaf en voor anderen zag het er heel makkelijk uit, ik deed alles met ze, van mennen tot buitenrijden. Ik volgde altijd les en cursussen, en dat doe ik nu nog steeds.
Het is echt leuk om te zien hoe Guli en Matsie nu vooruit gaan.

**Geplaatst**: 14-03-16 13:44

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst: 14-03-16 13:44

zippora schreef:
Echt... het zijn schatten. Heel slim, maar echt lief.
En gelukkig zijn de meeste Europese AT's heel netjes opgevoed en hebben ze echt geleerd beleefd te zijn. die van mij heeft gewoon pech gehad . En zelfs dan is hij nog een charmeur en weet hij mensen over hun angst voor paarden heen te helpen.
Dus maak je niet al te druk.

Wat ga je zoeken? Een volwassen paard of een veulen/jaarling?

Ik zou eerder op zoek gaan naar een jaarling tot driejarige. Maar dit is echt nog een 'ver van mijn bed' plan hoor. :')

Zodra ik mijn diploma en vast werk heb, ben ik van plan om een tweede paard te kopen.

Goh ieris, wat bedoel je juist met consequent zijn... :')

Ik heb echt geen idee of ik consequent ben met mijn huidige merrie. En dat is waarom ik aan mezelf twijfel of een AT wel bij mij zou passen.

Mijn merrie bijvoorbeeld is vaak humeurig (voornamelijk wanneer ze eet, maar op de weide durft ze ook wel eens dominant zijn) en dan krijg ik er vaak een boze blik toegeworpen met de oren in de nek. Maar daar blijft het ook wel bij, ze zal niet bijten of stampen (zou ze eens moeten proberen ook...

) Ik heb al verschillende dingen geprobeerd zoals afstraffen (meestal met de stem of met de vinger wijzen) tot negeren en haar enkele passen achteruit laten zetten. Is dit consequent genoeg? Ik heb er echt geen idee van.

En daar ligt mijn 'angst' wat. Niet bij de dieren zelf, maar gewoon dat ik niet 'goed genoeg' ben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-16 13:41

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-16 13:41

Wat leuk om te horen, Retjethorse! AT zijn lief voor mensen en hechten zich heel erg aan hun mensen. Consequent zijn is heel belangrijk als je een jong paard wilt opvoeden, en al helemaal bij een intelligent paard als de AT. Consequent zijn is in theorie heel simpel: nee is altijd nee en nooit misschien, ook niet als je moe bent, of ziek bent, of anders te laat komt op die afspraak. Ook als dat betekent dat je drie keer opnieuw door die doorgang moet omdat paardlief niet rustig naast/achter je blijft. Zo'n jonkie moet het ook leren, en een ouder paard moet soms even worden herinnerd dat dit idd nog steeds de bedoeling is.
Ho is altijd ho, wachten is altijd wachten en terug is altijd terug. Ik kan, nog altijd tot grote verbazing van stalgenoten, mijn paard laten wachten zonder haar vast te zetten. Ook als er gevoerd wordt en de boer steeds langsloopt met een berg hooi en zij maar telkens niet aan de beurt is. Ik kan dan ook even uit zicht naar de zadelkamer.
Ik kan haar op een los terrein, zonder touw, longeren zonder dat ze aan de wandel gaat of naar de hoeken loopt oid. Longeren is longeren en dat betekent om mij heen lopen. Dat was gisteren zo, dat is vandaag zo en dat is morgen zo. En denkt zij vandaag och, ik heb niet zo'n zin ik loop nu deze kant op, dan zal ik dat corrigeren want longeren is nog steeds longeren en niet ineens een ander spelletje geworden.

Dat heeft ze natuurlijk moeten leren. Het is een enorm slim dier, maar ze is echt niet met alle knopjes erop zo geboren.

Wat niet mag, mag niet. Nu niet, nooit niet. Punt. Geen discussie. Oh, je wilt erover discussiëren? Dan ga ik je nu uitleggen dat daar niet over valt te discussiëren en ik blijf je vragen wat ik je al vroeg en waarover je wilde discussiëren.

Och jee, je wilde toch niet over die hindernis? Dan mag je er nu drie keer over voor we overgaan op het volgende, dat je liever wilde doen.

Ach, je wilde toch liever in galop? Nadat ik je al drie keer heb teruggevraagd in draf? Prima, ga jij maar in galop. Maar wel zolang ik zeg. En op dat moment is het belangrijk eerlijk te zijn en naar de lichaamstaal van je paard te kijken: als jij in je hoofd hebt op zo'n moment dat een correctie in de vorm van 2 minuten galopperen voldoende is en het paard na die 2 minuten al heel braaf tekenen van acceptatie vertoont, mag ie eindelijk weer in draf (wat oorspronkelijk de bedoeling was) maar zoekt ie dan meteen weer de grenzen op door weer aan te galopperen mag ie vijf minuten flink doorjakkeren voor ie weer mag doen wat oorspronkelijk de bedoeling was.

Zo ook als je paard netjes naast je moet lopen. Loopt ie je voorbij? Dan mag ie lekker in zijn achteruit. Weer? Dan mag je wat langer in de achteruit. Vervelend hè? Maar zo leren ze wel dat de weg van de minste weerstand braaf doen is, zonder geweld, zonder geduld te verliezen, zonder meer stemverheffing dan een "eh!"

Als toevoeging: bijten is onder geen beding toegestaan. Mijn paard heeft als jonkie 1 keer naar me gebeten, maar ik was haar voor en toen heeft ze een harde correctie gehad met een heel luide, kwade "eh!" terwijl ze verder altijd zachte correcties kreeg en ombuigen van gedrag. Het was direct duidelijk dat het voor mij menens was en toen bedacht ze zich dan ook snel. Dat heeft ze toen enorm goed in haar ogen geknoopt, want geweld is tweerichtingsverkeer en onder geen beding te accepteren. In haar geval was het toen frustratie door pijn, dus ik begreep het wel, maar accepteren deed ik het absoluut niet en dat was voor haar direct duidelijk. Ze heeft later door een ongeluk veel meer pijn gehad dan de groeipijnen die ze toen had, maar heeft dat nooit meer op mij afgereageerd. Dat kwam niet eens in haar op. Met recht het liefste paard van de wereld, die je een wortelstukje met gestrekte vingers kunt geven; nooit zal ze je bijten.

Het nadeel van een pensionstal is dat de staleigenaar ook nog 20 of 30 of 100 andere paarden heeft te hanteren en ook nog moet hooien en hekken nalopen en waterbakken vullen en mesten en de bak slepen, enz enz. Of dat de ene dag deze persoon de paarden buitenzet en de andere dag weer een ander, of dat die stalgenoot zich ermee bemoeit, enz. Kunnen die omgaan met zo'n extreem gevoelig paard? En dat is het gevaar van een jonge AT op een pensionstal.

Want geduld verliezen is niet aan te raden. Want boos worden is heel gevaarlijk en alleen gepast bij hoge uitzondering. Want slaan is uit den boze. Daar maak je ze namelijk heel, heel erg boos mee. Ik heb mijn paard alleen eens bij extreme uitzondering een tikje (tikje, ja! tikje) gegeven en ze schrok daar zo enorm van. Totaal perplex, compleet in shock. Dan zei ik: ik zei toch: luisteren. En dan vroeg ik weer wat ik vroeg, op heel zachte manier en dan deed ze dat braaf en kreeg ze een enorme: Goed zo! Dan was het ook meteen over, maar alleen, alleen, bij enorme uitzondering. In de acht jaar dat ik haar heb is dat misschien twee keer voorgekomen. Slaan? Denk er niet eens aan. Daar kun je je beter niet aan wagen bij de AT.
Van geweld keren ze in zichzelf om vervolgens JOU met geweld te gaan corrigeren. En dan heb je een gevaarlijk paard, dat het menens is. Want wat een AT doet, dat méént ie ook. Eerlijkere paarden zijn er immers niet.

Dat is consequent zijn en dat is best te leren, maar natuurlijk veel makkelijker als dat gewoon in je aard zit. Ik erger me namelijk snel en heb ook bij mijn hond niet het geduld vaker dan 1 keer te roepen want bij twee keer roepen begin ik me al te ergeren. Ik verbaas me oprecht over al die baasjes die maar roepen en roepen en roepen kom hier kom hieeeeeer kom nou hier! Ik heb daar het geduld niet voor. Dat is uiteraard heel anders wanneer ik van doen heb met een diertje dat alles nog moet leren. Dat is een heel ander verhaal en dan heb ik juist een engelengeduld - zo lang het een kwestie is van beestje snapt nog niet wat de bedoeling is. Geen zin om te doen wat ik vraag maar wel weten wat de bedoeling is betekent een correctie in de vorm van "weglopen? zal jou eens laten zien wat weglopen is, dat is een leuk spelletje joh, poeh! jij bent binnen vijf minuten genezen - zonder een greintje geweld."

Een dergelijke vorm van geduld is natuurlijk wel belangrijk bij het opvoeden van een AT want zomaar uit je slof schieten is uit den boze. Je moet bovenal eerlijk zijn.

Eerlijk en consequent dus.
Maar, zoals zippora al opmerkte: Teke zijn heel lief voor mensen. Ze willen heel graag vrienden met je worden. Ze willen heel graag hun best voor je doen en daar moet je gebruik van maken. Mijn Teke vindt het zo heerlijk om het goed te doen, om mij tevreden of blij te maken. Daar kun je veel meer mee bereiken dan alleen maar te corrigeren.

In Rusland en Centraal-Azië (ook uit die gebieden geïmporteerde paarden) zijn er wel Teke die geen opvoeding hebben gehad of te weinig sturing hebben gekregen die dus wel zichzelf boven mensen stellen en daardoor gevaarlijk kunnen zijn. Ook ken ik verhalen van hengsten die, à la The Black Stallion, zich alleen aan een los touwtje laten leiden door hun mens en levensgevaarlijk zijn voor anderen. Klinkt romantisch, maar is natuurlijk vreselijk onhandig. Die paarden worden vaak niet oud, om de doodsimpele reden dat er geen dierenarts bij kan.

Mijn eigen AT komt uit het zuiden van Rusland, maar kwam van een stoeterij waar ze juist van geboorte af aan dagelijks in handen waren. Vooral de basis van 0 tot spenen namen ze daar heel serieus. Ik kreeg dus een gespeend veulen dat een enorm goede basis had gehad: voetjes geven kende ze, meelopen met een touwtje kende ze, stilstaan zat er ook al heel aardig in behalve bij vastzetten. Vastzetten doe ik zelfs nu nog alleen als straf, want dat ervaart ze ook echt als een straf. Dat vindt ze op een of andere manier enorm denigrerend. Ze heeft veel liever dat ik gewoon zeg blijf, want vaststaan betekent dat ze niet kan rondkijken (haar favoriete hobby) en zich niet even kan krabben of mij even kroelen oid. Dat is zelfs met enorm veel oefenen nauwelijks verbeterd. Losjes vastzetten kan, strak vastzetten dan haalt ze zelfs een dubbele knoop los en als dat niet lukt wordt ze heel gewelddadig. En dat van het liefste paard van de wereld.

Teke hebben een gebruiksaanwijzing. Daar kun je beter naar luisteren.

Weer een heel verhaal...

**Geplaatst**: 18-03-16 11:52

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Geplaatst: 18-03-16 11:52

Dank je voor de uitleg!

Ik begrijp nu wat je bedoelt met consequent zijn en het belang ervan, zeker bij zulke slimme dieren.

Of ik momenteel 100% consequent ben, dat denk ik niet, maar het valt dus wel te leren. Nu dit nog aan mijn moeder haar verstand proberen te brengen. :')

Het fijne is dat wij onze eigen weide hebben en er dus geen buitenstaanders betrokken zullen zijn bij het opvoeden van de toekomstige AT.

**Geplaatst**: 18-03-16 12:53

Geplaatst: 18-03-16 12:53

Ach dat consequent zijn vind ik bij elk dier nodig maar ik denk dat ik daarin op jou lijk. Ik erger me groen geel en blauw als ik iets 3 keer moet vragen terwijl ze dondersgoed weten wat de bedoeling is.
En dan wordt ik wel eens boos ja. Bij m'n merrie probeer ik het boos zijn binnen de perken te houden omdat 'grof geweld' het vaak idd doet escaleren maar ze moet haar plaats kennen en dat moet zo blijven.
Ze heeft nogal stroeve remmen en vaak energie te veel. Bij het longeren bvb, ze weet goed genoeg wat ik bedoel wanneer ik een overgang vraag maar soms is ze vrolijk en vind ze trager gaan niet leuk.
Mijn reactie hangt een beetje van haar ingesteldheid af. Ze heeft er een handje van om zichzelf helemaal over de kop te lopen en dat eindigt in paniek.
Zie ik haar niet richting paniek gaan dan mag ze gerust nog een paar rondjes extra lopen en als ze moe is nog een rondje.
Dreigt het te escaleren dan vraag ik flink door om door te dringen en maakt niet uit hoe ze het doet maar als ik zeg dat ze moet stoppen, moet ze stoppen *staat ze met een halve steiger stil en kijkt me zwaar verontwaardigd aan*.
In het begin bvb heb ik flink moeten oefenen op overgangen aan de longe. Ze liet je gewoon niet voor de schouder komen om een gang terug te vragen (en lieve woordjes hoorde ze al helemaal niet). Elke keer ik een poging deed om voor haar schouder te komen ging ze een tandje sneller.
Toen heb ik haar gewoon een keer recht de muur in gestuurd, en nu weet je wat ho is.
Nu ze overgangen kent hoef ik het maar stilletjes te vragen en soms heeft ze even geen zin en ja dan wordt ik beetje boos.
Ik denk dat we hetzelfde geduld hebben

.
1 keer heeft ze een trap gehad. Bij de smid. Ze is altijd doodbraaf bij de smid, toen had ze haar dag niet. Dralen, ronddribbelen, voet wegtrekken, smid werd er zeeziek van. Op een bepaald moment haalde ze gericht uit naar de smid. Nog voor ze met haar ogen kon knipperen hadden zowel smid als ik een schoen tegen haar derriere geplaceerd. Plots kon ze doodbraaf stilstaan.
Ze was wel beledigd maar er zijn grenzen en daar heeft ze het maar mee te doen.

**Geplaatst**: 21-03-16 08:00

Geplaatst: 21-03-16 08:00

Wat fijn dat jij en je smid zo op een lijn zitten

**Geplaatst**: 21-03-16 08:54

Geplaatst: 21-03-16 08:54

De smid is geduldiger dan ik met paarden en heft zelden of nooit z'n stem. Maar een hoef rakelings langs z'n gezicht kan hij niet waarderen.
In de 3 jaar dat ik haar heb (en 2 jaar dat deze smid haar doet) is dat dus 1 keer voorgekomen.
We reageerden beiden uit reflex (ik stond ook achter om z'n uitleg te bekijken).
Sowieso, bijten of slaan wordt niet getolereeerd, gewoon niet.
Voor de rest is het een merrie die aan een 'eh' wel genoeg heeft en was dat dus ook de enige keer dat ze een meer dan stevige correctie kreeg.
Ik ben niet voor slaan van paarden maar het aai lief paardje, dat mag je niet doen hoor, stout paardje krijg ik ook de kriebels van.

Anyhow, dit is beetje off-topic

.
Ik weet niet of ik met het karakter van een teke zou kunnen omgaan, ze klinken imposant zo in de berichten. Soms lijkt het uit berichten alsof het heel speciale dieren zijn (zijn ze ook, daar niet van) met hun karakter waar je het maar mee te doen hebt en als ze je uitkiezen als mens heb je geluk, anders niet. En dan blijkt uit het bericht van Josav dat je ze ook gewoon kan opvoeden

. Het zal wel een combinatie van beiden zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-16 10:23

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-16 10:23

Zeker jonge AT zijn nog niet zo gevormd en prima op te voeden. Die nemen ook eerder wat aan van vreemden, omdat ze nog niet zo gehecht zijn aan 1 persoon.

Bij volwassen AT heb je denk ik vooral meer geduld nodig in eerste instantie. Je moet hun respect namelijk verdienen. De meeste zijn van nature erg lief voor mensen, maar net duurt even voor ze je als hun mens beschouwen en idd kiezen ze hun mensen. En dan kan het zomaar het paard van je man worden bijvoorbeeld. -O-

Het is ook gewoon een combinatie van beide. Het zijn paarden met een uitgesproken mening en persoonlijkheid, bijzonder gevoelig en intelligent, vreselijk trots, maar willen graag hun best doen voor hun mensen.

Een terechte correctie zullen ze dan ook zeker over het algemeen accepteren. Zeker van hun mens. Maar slaan kunnen ze niet tegen.
Ik heb mijn merrie 1 keer echt geslagen en daar heb ik nu nog steeds spijt van. Ze had het in de optiek van velen absoluut verdiend, maar een Teke kan daar gewoon echt niet tegen en een andere vorm van corrigeren is een veel betere keuze. Ik verloor mijn geduld, en ik wist meteen nadat ik haar een ferme tik had gegeven dat dat een vergissing was. Ze hield weliswaar op, maar ik zag mijn paard gewoon totaal in zichzelf keren. Net of het licht uit de ogen ging en ze er niet meer was. Dat vond ik best heftig om te zien. Het heeft echt even geduurd voor ze weer zichzelf werd. Van 1 gerichte mep, ja.

Als mijn merrie zich ineens zo zou misdragen als jouw paard zonder dat voorheen te hebben gedaan en altijd gewoon te corrigeren was geweest dan krab ik mij achter mijn oren, want dan ga ik er toch echt vanuit dat mijn Teke mij iets probeert duidelijk te maken, zoals bijv. pijn. En dat moet ik echt niet corrigeren. Daar moet ik naar luisteren, weet ik inmiddels uit ervaring.

En ik ben zeker niet van het soort dat denkt een paard is van suiker, of aai paardje, aai. Ik ben een felle tante die zich echt de kaas niet van het brood laat eten. Ik deins er ook zeker niet voor terug een paard dat het nodig heeft een fikse tik te geven, want wie niet horen wil... :Y)

Bij een Teke werkt dat alleen niet. Eerder averechts.

**Geplaatst**: 21-03-16 11:23

Geplaatst: 21-03-16 11:23

Misschien zou een Teke te hoog voor mij gegrepen zijn, kan best.
Misschien zou ik in dat ras het paard van m'n dromen kunnen vinden.
Ik ken geen enkele Teke irl, dus ik kan het niet zeggen.
Het blijven gewoon fascinerende paarden die tot m'n verbeelding spreken.

Mijn merrie had toen geen pijn en we waren ook niets pijnlijks aan het doen (hij hield hoef vast en bekeek hoe hij ging bekappen).
Maar ze had koeien zien lopen, en koeien waren die dag eng. Die koeien ziet ze er al 3 jaar lopen.
Ze kan gewoon haar dagen hebben dat ze zichzelf helemaal opfokt en dan heb je er een kluif aan.
Maar ze is geen Teke, dus ik veronderstel ook niet dat ze zich als een Teke gedraagd en dat mijn aanpak bij een Teke hetzelfde zou zijn als bij mijn merrie.

Wat ik me dan afvraag. Hoe voeden ze in Rusland/Turkmenistan op? Wij zien graag brave, meewerkende paarden, misschien zien zij liever het trotse en vurige naar boven komen?
En in vroegere tijden? Als ik het me goed herinner werden de paarden aanbeden, sliepen in de tent van de eigenaar maar bij jonge paarden werd de mensgerichtheid wel soms op een aparte manier aangeleerd/bevestigd. De eigenaar gaf eten en aandacht, maar andere mensen waren minder zachtzinnig met het paard. of zijn dat fabels?
De eeuwenlange selectie en omgang moet toch ook een invloed op hun karakter gehad hebben?