Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Ga binnenkort ook mn level 1 insturen, want Pumbaa doet het zo enorm goed en werkt zo bereidwillig mee. 
Ik zoek graag dingen zelf uit, altijd al gedaan en zal niet snel om hulp vragen dat zit gewoon niet in me maar ik red me prima. Het zit hem over het algemeen toch vaak in goed kijken en leren begrijpen van desbetreffend dier. Bijvoorbeeld de xfries van mijn zus die hier ook staat, die heeft vaak de neiging om weg te lopen als je met een halster aan komt, waarop mijn zus hem opjaagt, dit omdat ik dat ook altijd deed met mijn vorige paard, punt is alleen dat mijn vorige paard een heel ander type was dan de xfries. Mijn vorige paard was ontzettend dominant, op zo'n moment stak zij simpelweg een middelvinger naar mij op, met het opjagen zette ik haar weer even op haar plek en was het ook weer klaar. De xfries daarentegen loopt weg uit onzekerheid meer een "ik wil niet, wat moet ik nu doen, help!", hem opjagen werkt alleen maar averechts, daarmee bevestig je alleen maar zijn onzekerheid maar mijn zus ziet dit niet die kijkt niet verder dan 'bij dat paard werkte het dus zal het bij deze ook werken'. De xfries weet precies wat hij aan mij heeft, wanneer hij opzij moet of moet blijven staan, mijn zus begrijpt hij niet terwijl zij degene is die er mee werkt.
Vind het echt lastig hoor, met een paard dat zoveel looplust heeft en zoveel angsten kent..en ik weet natuurlijk niet wat hij doet als ik er niet bij ben. Dus heb nu maar weer een stuk vd paddock afgezet en kijk v/h weekend wel weer of hij weer op de hele Paddock Paradise kan.
En dat heb ik nu na 2,5 jaar kunnen accepteren. Maar de attitude die hij in het begin had was echt het dominante gedrag (zal uiteraard gecombineerd zijn met onzekerheid), jij wil iets van mij? Bewijs jezelf eerst maar eens dan. Het voorbeeld hierboven is een klein voorbeeld, maar zo waren er nog veel meer dingen, mij bewust omver lopen als hij ergens geen zin in had, als ik met voer aankwam stond ik niet veilig, als hij geen zin had om te 'werken/spelen/rijden' in de bak, rukte hij zich los en gallopeerde gewoon keihard terug naar de wei om daar vervolgens grasjes te gaan eten. En meerdere malen gebeten, getrapt en gesteigerd (alhoewel ik geloof dat het steigeren uit onzekerheid voortkwam) Het bijten e.d. niet, is hij laatst ook weer een keer mee begonnen toen kende hij me al dik anderhalf jaar en was ik elke dag met hem bezig, en begon ineens weer met bijten met alles, zelfs met poetsen, ik moest mezelf weer bewijzen naar hem toe. Gelukkig is dit nu allemaal weer verdwenen en die strijd levert juist een sterkere band vind ik. Nu heb ik diezelfde strijd met mijn shetlander, die is in de omgang heel braaf, maar zodra je iets van hem vraagt, draf of i.d. dan wordt ie echt gemeen. Die trapt me om de haverklap en ik kom vaak met blauwe benen thuis en hapt en bijt ook vaak (alhoewel dat weer met de leeftijd te maken heeft). Ik vind het erg moeilijk, maar besef dat ze mij op deze manier leren hoe ik een goede leider kan zijn voor ze en ik kan er alleen maar van leren. Maar dat houdt niet in dat ik Charly daar niet voor ga straffen, als hij trapt, krijgt hij een mep terug met de stick, want dat tolereer ik niet. 








Schitterende foto's! 

