Een arabier is altijd al mijn droompaardje geweest, en ik geloof dat het de band is tussen ruiter en paard dat ervoor zorgt hoe druk of rustig je paardje is.
Mijn vader wilt absoluut geen arabier hebben.
In het begin wel, maar na vele negatieve verhalen echt niet meer.
Ik wil deze verhalen echt uit zijn hoofd praten en heb dus hulp nodig van mensen die veel ervaringen hebben met arabieren..
Een paar voorbeelden wat hij heeft gehoord en nu dus gebruikt als argumenten.
- als ze een nare ervaring meemaken, onthouden ze dat hun hele leven en blijven er zeer lange tijd bang voor.
- als ze eenmaal warm worden met rijden dan worden ze heet en gek.
- je word benadeeld met wedstrijden, omdat je een arabier rijd en geen "wpner".
- ze zijn onbetrouwbaar, weet nooit wat ze zullen doen.
- ze zijn vurig en heet.
Ik persoonlijk vind het dus onzin..
Ik heb 2jaar lang een russische arabier verzorgt, en die vertrouwde me volkomen en deed alles voor me.
Heeft wel een paar maanden geduurd maar daarna waren we echt een team..
Als je maar rustig bent en alles op zijn tijd deed.
Maar mijn paps blijft maar zeuren, en we krijgen er continu ruzie over.
Zou het helpen als ik met hem langs een fokker ga of iets?
Als ik hem al meekrijg...
Graag reactie hoe ik hem om kan praten..
