Geplaatst Nu maar eens meer praktijk en minder theorie.
Helaas is hoefbeslag niet altijd preventief. Soms moet er ook gerepareerd worden. Hier foto's van een beroemde reiner in Duitsland die een forse verwonding aan zijn voet opgelopen had. Telefonisch meldde men dat het paard zich betrapt had. Of ik kon komen, tja natuurlijk kan ik dat, dat is mijn werk nietwaar?
Enfin, de wond bleek iets meer in te houden dan een simpele betrapping. Na onderzoek bleek dat de hele laterale (buiten) hiel beschadigd was. De kroonrand ter hoogte van de papillen - de plaats waar de hoorngroei plaatsvind- was gelukkig nog intact. Het paard was fors kreupel. 3 uit 5 noemen ze dat in de USA, waarbij 5/5 zo kreupel is dat het paard er absoluut niet op gaat staan. De pols klopte flink zoals gebruikelijk bij dergelijke wonden aan de voet.
Het probleem was dat de hoornwand opengescheurd was vanaf de hiel tot ongeveer het midden van de voet. Die scheur ging bij belasting (als het paard er op stond) open staan. Dit betekende dat bij belasting het weefsel onder de hoornwand gekneusd werd. Bovendien was de kans groot dat de wond zou infecteren, mede omdat het goed schoonmaken ervan door de aanwezigheid van de resterende hoornwand nauwelijks mogelijk was.
Op verzoek van de dierenarts heb ik dat kwartier dan ook verwijderd. Op die wijze wordt voorkomen dat de gedeeltelijk losgescheurde hoornwand verdere beschadigingen veroorzaakt en bovendien wordt voorkomen dat vuil een moeilijk bereikbare infectie veroorzaakt. Bovendien werd door de resectie een behoorlijke afgroei van nieuw hoorn bevorderd. Door het verwijderen van de oude hoornwand wordt voorkomen dat de nieuwe hoornwand tijdens het afgroeien druk op de hoornlederheid gaat uitoefenen waar zij onder de oude hoornwand door groeit. Hierdoor kan (vaak tijdelijke) vervorming van de hoornwand optreden maar ook wordt hierdoor de snelheid van de afgroei negatief beïnvloed.
De foto AU1 laat de voet zien na de resectie.
De foto AU2 toont de voet vlak na de resectie op de zool gezien. Op die foto zie je ook de speciale bandage die gebruikt is om te veel bloeden van de wond te voorkomen. Zie je hoe dik eigenlijk die (hier nu missende) hoornwand nog is?
Het probleem was nu het paard zo snel mogelijk pijnvrij te krijgen. De enige manier om dat te doen, was te zorgen dat de voet weer gebruikt kon worden en wel zo dat de belasting van de voet geen druk op de wond zou veroorzaken en bovendien niet de voet en daarmee de kogel om zou laten zwikken. Immers de hiel die normaal de hoef ondersteunt om dat zwikken te voorkomen, ontbreekt nu.
Er moet dus een ijzer onder de voet komen dat steun geeft alsof de hiel niét verwijderd zou zijn. Maar hoe laat je dan zo'n ijzer dragen? De steun die het ijzer normaal van die buiten hiel krijgt ontbreekt hier. Als er een ijzer onder geslagen zou worden zou het ijzer snel loslaten omdat de voet door de ontbrekende hiel heen zou zakken. Bovendien zou daardoor ernstige schade aan de collaterale ligamenten van de voet kunnen ontstaan.
Waar ik dus naar op zoek was, was een ijzer dat de steun die normaal van de laterale (buiten) hiel werd verkregen, op een ándere wijze zou krijgen. Ik kom echter niet met kunsthoorn of andere hulpmiddelen werken omdat de wond open moest blijven.
Gelukkig bestaat er al meer dan 100 jaar een ijzer dat iets dergelijks mogelijk maakt. Het "heartbar" ijzer. Dit is niet veel meer dan een normaal ijzer waar echter een stalen "V" in is gelast. Deze "V" ondersteunt de straal en neemt op die wijze de dracht van de ontbrekende buitenhiel over. Dit heartbar beslag zie je in AU3.
De dierenarts heeft het paard toen nog met anti-biotica behandeld en een pijnstiller voor de eerste paar dagen.
Het paard reageerde erg goed op het beslag. Het paard was binnen 2 weken weer helemaal rad en was toen alweer 10 dagen van de pijnstillers af.
Of het weer helemaal goed gekomen is? Ja hoor natuurlijk. Kijk maar naar AU4.
Ronald Aalders
.