Bokt.nl

Monnik schreef:

Zou het niet zo kunnen zijn dat iemand die echt zakelijk kijkt naar het geven van instructie, op een aantal puntjes te kort schiet?

dofuzz schreef:

hier weer zelfde reactie

nooit gehoord van sarcasme?

ik probeer hier een toon te vinden maar wat ik ook probeer, het lukt me niet echt. misschien moet ik in de leer bij iski of zo.

Sonja schreef:

Een goede trainer is niet alleen iemand die mij nieuwe dingen kan leren, maar ook iemand die mij (als ruiter en als mens!) corrigeert en stimuleert. Ik merk dat verschillende instructeurs heel verschillende uitwerkingen op mij hebben. Bij een groot aantal kom ik thuis met het idee dat ik wel iets opgestoken heb (al is het maar hoe ik iets niet wil) en slechts van enkelen kom ik thuis met een soort van kriebel in m’n bloed waar ik weer een enorme motivatie/rijzin/plezier etc uit haal.

In 3 hoofdonderdelen wat ik wil:

Leren:
· Een goede trainer richt zich eerst op de basis en werkt van daaruit verder. Maar is ook niet te beroerd om terug te keren naar de basis. Zolang deze versterkt en herbevestigd wordt, is er een kans om verder uit te bouwen.
· Dat houdt in dat de ideale trainer zelf een uitstekende basiskennis heeft in theorie en praktijk, maar dat hij/zij ook openstaat voor andere trainingsmethodes, op de hoogte is en blijft van “trends” in de showarena etc.
· En omdat ‘de ideale trainer’ openstaat voor andere methodes, gaat hij dus niet zeuren of zelfs afbranden omdat ik OOK bij anderen rijd. Sterker nog, hij moet dat stimuleren (en liefst op zijn eigen niveau zelf ook doen!)

Corrigeren:
· Ik heb zelf de neiging om ‘te ver’ te gaan, mijn verwachtingen te hoog te stellen en de ‘schuld’ van dingen buiten mezelf te zoeken. Daar mag hij/zij mij (desnoods keihard) op corrigeren. Daar word je (ook als mens) alleen maar realistischer en dus beter van. (voorbeeldje: Milena was volgens mij stout in het trailparcours want als ik een vierkant in rij begint ze zelf al te draaien. NEE zegt de trainer dan, JIJ DENKT aan wat je volgende stap is op het moment dat je er in rijdt en dat dier is dusdanig geconcentreerd op jou dat zij DOET wat jij DENKT. Dus dat paard is niet stout, je moet ZELF meer rust in je denken hebben…)
· Met mijn jonge paard ben ik juist het tegenovergestelde als met de ervaren merrie en heb ik de neiging om ‘te voorzichtig’ te zijn (kan dat? Ja dat kan…)

Motiveren
· Niet alleen door het geven van gerichte opdrachten om zelf mee aan de slag te gaan (huiswerk) maar ook door de eigen manier van rijden, uitleg geven etc. Zie wat ik bovenaan geschreven heb. Toen ik net begon met westernrijden gaf bijna alles me een positieve prikkel indeze, maar ik ben er heel kritisch in geworden de laatste jaren en begin me regelmatig af te vragen waarom ik niet gewoon genoegen neem met boshobbelen…
· Als MENS: de ‘ideale trainer’ is gewoon een leuk mens, met voldoende zelfvertrouwen om te weten dat ik hem/haar niet voor niets ‘uitkies’ om van te leren, maar ook weer niet zoveel arrogantie (cq doorgeslagen zelfvertrouwen danwel het volledig ontbreken ervan) dat hij/zij er vanuit gaat dat hij/zij de enige danwel beste ter wereld is voor mij en eigenlijk alle anderen.

O en waar ik ook ernstig jeuk van krijg zijn mensen die niet starten “omdat ze te goed zijn voor het niveau in Nederland” en ondertussen geen flikker presteren cq zich uberhaupt niet durven te meten. En dan uiteraard vooral volhouden dat er GEEN TIJD is om te starten en dat men er liever voor kiest (soort van Goddelijk cadeau aan de rest van de mensheid) om anderen te laten delen in de eigen oneindige kennis en kunde (die nog nooit bewezen is)… Yeah right….
Daarmee zeg ik niet dat alle instructeurs moeten starten, maar als je dan immer een grote bek hebt over je eigen fantastische niveau, dan mag je het ook een keer waarmaken… (en geen tijd? Dan kom ik die stal wel een dagje draaien…)

Sonja schreef:

Hé dan kunnen we wel een weekeindje samen gaan trainen
hahaha