Geplaatst We zijn met een groepje gegaan uit Twente. Claudia, Jeanette (Jip) en ik. Heel vroeg weg vanwege de sneeuw, maar wel op tijd gearriveerd. We zijn ontzettend gastvrij ontvangen. Om te beginnen door twee leuke enthousiaste honden, op de voet gevolgd door leuke mensen
. Wat me meteen opviel was het feit dat de stallen blauw geschilderd waren. Dat ziet er heel leuk uit. Een heel ander gezicht! Natuurlijk hebben we de paarden bekeken (na de les). Wat een leukerds staan daartussen!
Na wat gezellig praten zijn we Lena op gaan zadelen. De dame stond er als Hollands welvaren bij. Al een mooie dikke buik.
Toch behoorlijk zenuwachtig ben ik opgestegen. Zo vaak rij ik niet op het paard van een ander. En het effect is dat je vooral bezig bent met bedenken wat iemand anders wil zien. En probeert uit te zoeken waar de hulpen bij dit paard precies zitten. Kortom: ik zat als een plank
. Zelfs een overgang van stap naar draf wilde niet meer. Ik kon niet meer gaan zitten. En Lena liep keurig door 
Grappig was dat zowel Silva als Constans met dezelfde opmerkingen komen: Nog lossere knieën (dressuurmiepje geweest en vroeger met viltjes tussen de knieën gereden), ontspan je schouder (ik compenseer de stijfheid in mijn gewrichten door mijn andere arm strak te houden) en ga nog meer zitten.
Ik heb mezelf inmiddels op de video teruggezien en besloten een gelpad in mijn heel harde zadel te laten maken. Ik kom uit het zadel om de hardheid van mijn zadel te ontlopen en dat komt mijn zit niet ten goede. Toch goed zo'n video! Niet altijd leuk om te zien, wel heel leerzaam.
Allereerst heb ik geoefend op sturen met zo min mogelijk teugelhulp. Ik heb altijd geleerd in de cirkel te kijken. Silva gaf de tip om naar de buitenkant van de hals te kijken. Zo blijf je rechter zitten. Grappig vind ik haar manier om aan te geven dat er een bocht aankomt: kloppen met het binnenbeen. Dit zal ik niet overnemen. Lanna geeft als ex-dressuurpaard stelling op het binnenbeen, zonder kloppen dus.
Ook het druk geven op de beugels was voor mij een eye-opener als hulp om je paard terug te laten komen. Ik heb het thuis geprobeerd en het werkt bij B'elanna. Om en om druk geven vindt ze zelfs zo irritant dat ze heel snel terugkomt. Daarna zijn we bezig gegaan met brug en walkovers. De kunst is dus regelmatig en langzaam door blijven gaan. Thuis geoefend met B'elanna: het gaan al beter. Ze slaat alleen achter balkjes over nu. Drafbalkjes op trailafstand blijven nog steeds genomineerd voor brandhout, maar het gaat beter!
Na het vierkant te hebben geoefend, met name ook hoe je ruimte kunt creeren met een groot paard en met de tip nog meer rust in te brengen, zijn we met het hek bezig gegaan. Voorwaarts duwen was geen probleem. Achterwaarts wel. Ik had dat nog nooit gedaan en Lena begon het een beetje zat te worden. Maar thuis ging het in ieder geval goed. Lan kan nu op alle mogelijke manieren door het hek. Met name omdat ik heb geleerd rust in te bouwen. Ik wilde te snel, en dan gaat Lan wiebelen op de plek.
Dit zijn de zaken waar ik mee aan de slag ben gegaan thuis. Er is meer, dat staat op de video. Twee volle uren leerpret:)
Eerst maar eens zien dat ik het parcours in Den Ham doorkom.Ik heb in ieder geval veel geleerd en genoeg te oefenen. Daarvoor nogmaals bedankt aan Silva en Lena!
