In oktober heb ik besloten om een westernles te nemen, in eerste instantie als ondersteuning voor mijn dressuur/springen/Engelse rijden. Gewoon met een springzadel, maar wel met mijn in Amerika gekochte showhoofdstel. Ik heb geen kinriem, maar dat is niet belangrijk volgens de instructeur, pas als je verder bent. Het wordt dus de eerste keer dat ik mijn hoofdstel met bijbehorende splitreins daadwerkelijk gebruik. De teugelbrug mag ik ook nog wel even vergeten om gewoon wel 'feeling' met de mond te houden.
En zo beginnen we. Mijn ervaring met het westernzadel is een trektocht te paard in Duitsland in westernstyle. Ik herinner me vooral dat de zadels loodzwaar zijn en erg breed zitten. De zadelkamer werd daar bewaakt door een paar honden. Veel zilver aan de zadels en een ander singelsysteem.
Maar goed, ik geef dus aan dat ik een les wil om gewoon te kijken of ik er wat mee kan voor het Engelse rijden. Niet direct om over te stappen. Dus zo gaan we er in.
De eerste indruk: er zitten veel overeenkomsten in, maar ook wel wat verschillen. Er wordt meer buiging gevraagd. Daar ga ik dus aan werken. Ook moet ik mijn paard scherper krijgen.
In de weken er na:
De graspollen uit de bak zijn verdwenen omdat ik weinig/minder op de hoefslag rij.

Mijn teugels zijn doorgestikt en dat vinden mijn vingers niet altijd fijn. Dus op zoek naar andere splitreins. Deze gevonden bij Kramer. 20 euro en ze voelen nog fijn aan ook. Germie kan verder.
Ook wordt er een simpel hoofdstelletje van 20 euro bij aangeschaft, want het showhoofdstel moet toch wel mooi blijven.
Mijn paard lijkt het leuk te vinden, in ieder geval fijner dan net dat extreem verzamelde wat in de Z dressuur nodig is. Ze wordt beduidend losser. Natuurlijk zitten er dingen in die er ingeslopen zijn en er niet zomaar weer uit gaan.
En springen blijven we ook doen
Naast mijn paard kan ik nog een oudere merrie rijden, en heb ik een jonge ruin in training. De ruin is nog geheel groen. En wordt eerst gewoon Engels afgericht door mij.
Hier mijn trots met haar mooie hoofdstel (wat nu weer gewoon voor show in de woonkamer hangt):








Ik zie mezelf nog geen quarter kopen, maar dat komt ook omdat ik natuurlijk niet echt bekend ben met het ras. Het zijn zeg maar even voor mijn beeld altijd van die op de voorhand gebouwde paarden (en dat is ook niet altijd zo, dat heb ik ook al gezien). Een kruising (door mijn merrie te laten dekken) levert ook niets op heb ik al begrepen (want dan zou dat misschien nog een optie zijn). 


en wissels om de pas. En, last but not least, we gebruiken daarvoor goed passende, korte zadels met een diepe zit en niet de vreselijke, zelden passende, sportzadels
dat vind ik juist weer de meest veelzijdige opties.