Maflinger_S schreef:Ik begrijp wat je zegt en ik ben het eens met Warwick Schiller, maar ik vind het zelf prima als een paard eerst toenadering heeft gezocht en aan jou als mens heeft gezeten, om dan ook aan het paard te mogen zitten.
Mijn eigen arabierig typje is ook niet zo van de aanrakingen. Als ik op stal kom en gelijk even haar paddock in stap om daar wat op te ruimen (ze heeft een plaatsje voor haar stal waar ze zaagsel naar buiten loopt, kwistig met haar eten strooit en mest) hoef ik ook niet gelijk aan haar te komen. Ik moet volgens haar eerst even landen. Dat is prima.
Als ik geland ben, wil ze eerst haar hoofd tegen mij aan schuren, dat mag, en daarna mag ik ook haar verder aanraken. Het is heel prima om op die manier ook al gelijk met je veulen om te gaan.
(Overigens heb ik eind vorig jaar eens een showmanship at halter proefje meegedaan waarbij de begeleider het paard niet mag aanraken. Dat ging goed. Dat er in de regels staat dat het paard de begeleider niet mag aanraken, was bij arabierig typje niet doorgekomen. Dus kreeg ik bij het opstellen voor de "inspectie" een welgemeende schurende duw, tot enige hilariteit van de omstanders.)
Haha precies! Die kant neig ik nu ook een beetje op hoor. Ik reik haar dan ook mijn hand gerust toe als ik weet dat ze erop wilt knabbelen. Wat ik vooral 'lastig' vind nu is dat als ik op de grond ga zitten en haar op me laat knabbelen, ze op me probeert te klimmen. Momenteel loop ik dan maar weg, want ik vind haar te jong om te 'corrigeren' maar ik wil het ook niet toestaan waardoor ze over een jaar denkt dat het normaal is. Dus ik probeer me even in te beelden dat ik een ander volwassen paard in de kudde ben, en die zie ik negeren en/of weglopen, dus dan spiegel ik dat maar.
Oftewel, ik ben zoekende naar wat past bij mij en ons. 
Ik heb ook geen flauw idee wat ik aan het doen ben, haha.
Geplaatst: 24-02-22 11:04 
