Geplaatst Glow Amazing Buzzs - haar PSSM verhaal
Nadat we Susan haar eerste QH met pensioen hadden laten gaan vanwege ouderdom, zijn wij op zoek gegaan naar een ander leuk paard.
Er zijn verschillende paarden langsgekomen, maar painthorse Glow Amazing Buzzs was uiteindelijk het paard wat gekocht hebben.
Toen we haar kochten was Buzzs 4 jaar, ze was al licht ingereden.
Een topic van haar geboorte vind je hier, haar roepnaam was toen nog Glowy: [KS] Buzzs heeft een veulentje!
Wat bij het teruglezen opvalt is dat de moeder na de bevalling ging rollen en lag te shaken.
Toen was PSSM nog onbekend, maar veel later bleek ook de moeder PSSM te hebben.
Eenmaal thuis zijn we begonnen met haar te trainen op onze manier, Buzzs was een lief paard maar op vreemd terrein bleek ze soms een pittige dame.
Al met al hadden we veel plezier met haar en ook op wedstrijden van de WRAN en DPHC ging het leuk en hebben we leuke resultaten behaald.
Alles leek er op dat we nog een hele poos plezier van haar zouden hebben, tot een bosrit in 2010.
Na een klein stukje wilde Buzzs niet meer verder en was heel erg aan het zweten, de typische symptomen van spierbevangenheid.
Uiteindelijk is het toch gelukt om haar weer op de trailer en thuis te krijgen. Haar urine was diep en diep bruin, we beseften dat het heel ernstig was.
We zijn dan ook zo snel mogelijk naar de dierenarts gegaan.
Aangekomen bij Dierenkliniek Wolvega werden we geholpen door Marco de Bruijn, we hebben bloed laten prikken en onze zorgen bleken terecht.
Haar bloed moest drie keer verdund worden om de bloedwaardes (GOT en CPK) goed te kunnen meten.
Bij een normaal sportpaard zou de CPK waarden niet boven de 500 moeten komen, bij Buzzs was dit over de 12000....
De spierafbraak was enorm en ze stond al voor het hek van Eeuwige Groene Weides.
Omdat bij de training die ze kreeg een dergelijke spierbevangenheid niet normaal is opperde Marco dat het misschien wel PSSM zou kunnen zijn en hij als het nog een keer gebeurde hij graag een biopt zou willen nemen.
PSSM was toen nog niet via een paar haren vast stellen.
Dankzij de uitermate goede kennis van zaken van Marco hebben we besloten om meteen de biopt te laten doen en zijn ons gaan verdiepen in de ziekte.
Suiker bleek het grootste probleem, we hebben Buzzs dan ook resoluut van het gras afgehaald en in eerste instantie met arm hooi gaan voeren.
Ook was het erg belangrijk haar spieren warm te houden.
Een paar weken later kregen we de uitslag: PSSM
De impact die deze vier kleine letters hebben op je leven zijn niet goed te bevatten als je een paar weken ervoor nog een gezond paard leek te hebben. Al zijn er achteraf wel heel veel puzzelstukjes op hun plaats gevallen, dat beseften we toen nog niet.
Buzzs had nog steeds pijn en de beslissing om haar te moeten laten gaan is meerdere malen langs gekomen.
Maar onze dieren verdienden onze maximale inspanning en dus gingen we aan de slag, ondanks alle twijfels.
Buzzs krabbelde weer op en we kregen haar voor het oog weer goed op de rit.
Na een tijdje konden we weer rustig beginnen met rijden, eerst alleen stap. 5 minuten.
Na maanden van opbouwen vanaf 5 minuten stap naar 10 minuten stap, 1 minuut draf en 10 minuten uitstappen, naar langere periodes draf en een minuut galop konden we weer enigszins normaal rijden.
We hebben letterlijk met de stopwatch in de hand gereden om zo precies mogelijk te zijn, naar ons idee was er geen marge voor fouten.
Zorgeloos rijden of het bos in was er al lang niet meer bij
Na een paar maanden ging het zelfs zo goed, dat we in 2010 nog naar het DPHC NK zijn geweest.
Wel hadden we besloten geen rijonderdelen te doen, het topic daarover vind je hier:
NK2010: [WN-ITP] Het NK voor Glow Amazing Buzzs en mij
De emoties die door je heen gaan als je Nederlands Kampioen wordt een paar maanden nadat je je paard bijna hebt moeten laten gaan kun je je wellicht voorstellen.
Vrienden en bekenden die erbij waren kunnen het zich vast nog wel herinneren.
Uiteraard staken wij deze problemen niet onder stoelen of banken en op het NK vond een bepaalde fokker het nodig om te zeggen dat we met het bekendmaken de fokkerij kapot zouden maken.
Gelukkig voor deze fokker was het mijn vrouw, Susan, tegen wie ze het zei zullen we maar zeggen
De problemen waren echter nog niet voorbij, de zoektocht naar goed passend voer, supplementen en trainingsschema ging en gaat gepaard met elke drie maanden bloed prikken om te meten, elke drie maanden naar de holistisch dierenarts Amber Koppen en op jacht naar bijpassend hooi.
Ook dekens om haar spieren warm te houden werden een belangrijk aspect, want kou verkrampt en dat is funest.
Tijdens de zwangerschap van ons eerste kindje zijn er een aantal bijrijdsters geweest.
Dit omdat we meerdere paarden hebben en we dachten dat het een goed idee was. Buzzs is echter geen gemakkelijk paard en twee bijrijders later besloten we dat niet meer te doen en zelf gewoon te kijken hoe het ging met iets minder training. Gelukkig kon Susan 4 weken na de geboorte van onze dochter de training weer van mij overnemen waardoor de opbouw gewoon door kon gaan.
Na een kleine terugval ging het steeds beter en samen kregen we zelfs de training weer op de rit.
In 2011 konden we zelfs weer naar het NK, dat was het eerste jaar dat het in Den Haag was.
Ook dit NK was succesvol, deze foto is van de trail:
en hier één met alle gewonnen lintjes:
We bleven veel tijd, geld en moeite steken in onze lieve Buzzs, die het prima leek te doen. Tijdens de zwangerschap van ons tweede kindje besloten we niet weer op zoek te gaan naar een bijrijdster maar te kijken hoe het zou lopen. Susan heeft gereden tot in de 5e maand van de zwangerschap. De periode daarna werd een periode van weinig rijden en trainen, maar de zorg ging door.
Deze grote hoeveelheid inspanning van onze kant pakte goed uit en Buzzs werd stabieler en stabieler.
De hoofdtraining verschoof van Susan over naar mij, ik had tussen mijn oren minder last van Buzzs haar PSSM.
Van de maandenlange opbouw bleef een vaste structuur over van 10 minuten instappen, ca. 20 minuten werken en 10 minuten uitstappen.
De 20 minuten is redelijk los, maar de 10 minuten aan het begin en einde zijn als in beton gegoten.
We pakten het lessen bij Chris Knol weer op met haar, ook dit pakte ze goed op.
In de winter van 2013 besloten we dan als ze de winter goed door kwam, we wel weer op show wilden.
Die winter vond ze het echter nog even nodig om haar deken af te trekken middenin een sneeuwstorm, waarbij ze een paar uur in de snijdende kou buiten heeft gestaan.
We stonden de volgende dag acht uur bij de Dierenkliniek Wolvega, we waren in de wolken toen bleek dat ze zelfs deze uitdaging aankon en een spierwaarde CPK had van rond de 400.
In het voorjaar van 2014 zijn we weer op show geweest, een zeer spannende dag voor ons. Niet voor de prestaties, want dat is sinds de PSSM diagnose totaal onbelangrijk.
We moesten een hele dag, met 2 uur rijden heen en terug en met een totaal onvoorspelbaar ritme van rijden en stilstaan.
Als een vast ritme je houvast is, dan is naar zo'n show gaan een hele sprong in het diepe.
Buzzs was echter de ontspannenheid zelve en gaf ons op deze show een enorme vertrouwensboost door blauwe lintjes te halen op alle drie onderdelen die we reden.
Van te voren hadden we al een afspraak gemaakt met de kliniek, dus de dag na de show stonden we daar op de stoep ter controle.
De CPK waarde was ook deze keer weer onder de 400, Marco was dan ook zeer verbaasd toen we vertelden de dag ervoor op wedstrijd te zijn geweest.
We waren enorm blij dat het resultaat goed was en dit was voor ons het grootste cadeau dat we konden krijgen.
De zomer van 2014 verliep verder goed, haar laatste CPK meting was zelfs 298, ongekend!
Omdat het zo goed ging, hebben we besloten ook dit jaar weer mee te doen aan het NK van de DPHC.
Ditmaal was dit in Nistelrode, 2 1/2 uur rijden, 2 dagen show + een overnachting in een vreemde stal.
We hadden ingeschreven voor een stuk of 11 onderdelen, dus dit was een echte vuurproef.
De zaterdag ging uitstekend, resulterend in een gouden plak in de showmanship at halter.
Zaterdagavond wilden we nog even in de binnenbak stappen, maar toen vond een amazone het nodig om haar paard zéér oneerlijk te behandelen terwijl wij ook in de bak aan het stappen waren aan de hand.
Buzzs is hier erg gevoelig voor en we zijn de bak uitgegaan voordat de situatie uit de hand zou lopen.
Op zondagochtend had Buzzs in de inrijbak nog spanning van de avond ervoor, maar gelukkig konden we dit rust weer goed krijgen en werd ze naarmate de dag vorderde weer steeds meer ontspannen.
De zondag verliep verder goed en we haalden meerdere gouden en zilveren medailles en Allround titels.
De terugweg verliep zonder problemen en de dag erna stond onze Buzzs vrolijk en fit in de buitenbak te kijken.
Men zou zich af kunnen vragen waarom we graag met haar wilden showen, met alle risico's en spanningen van dien.
Een zeer begrijpelijke vraag, met een lastig antwoord.
Enerzijds hebben we dit gedaan omdat we het leuk vinden om te showen en om onszelf ervan te overtuigen dat we niet hoeven te twijfelen over haar gezondheid.
Anderzijds hebben we dit gedaan omdat we graag wilden laten zien dat er hoop kan zijn voor mensen met een PSSM paard.
Dit verhaal heb ik geschreven om anderen te laten inzien dat het hebben van een PSSM paard een enórme hoeveelheid tijd, moeite, geld en zorgen met zich mee brengt.
PSSM is niet iets wat over gaat, dat Buzzs het op dit moment goed doet is geen garantie en zeker geen bewijs dat het voor alle paarden goed gaat.
Voor iedereen die ooit van iemand een paard wil kopen met PSSM en waarvan de verkoper zegt dat het met goed management wel kan: Besef héél erg goed dat het voor altijd een zorgenkindje kan zijn.
Je komt er niet met alleen weinig suiker geven, er komt nog veel meer bij kijken. Een verkoper die dat zegt, heeft er naar onze mening te weinig kaas van gegeten.
Zeker als ze jong zijn weet je niet hoe gevoellig je paard zal zijn en de zoektocht voor een goede modus kan jaren duren.
Als het al lukt.
Wij zijn nog steeds erg blij met Buzzs, maar we zouden haar, wetende wat het inhoud, nú nooit weer kopen.
