Maar nu is hij echt tegen de vlakte gegaan.
Een vreemd gezicht.
En nog steeds erg jammer. Ik heb er een jaar of 2 gereden en best een leuke tijd gehad.
Mijn eerste kennismaking met paardrijden. Een jaar of 5, 6 geleden alweer. Eerst had ik les op Maja een merrie met kuren. Laten op Dutchy, een lieverdje. Net zadelmak en dan meteen de manegelessen in
Toen Dutchy verkocht werd ging ik op Charmer rijden. Een prachtige Quarter merrie. Met haar heb ik volgens mij mijn eerste buitenrit gemaakt. Ze had alleen wat minder compassie met beginners. Ik stond in de bak vaker stil dan ik reed
En toen stapte ik over op Congo. Die zal ik nooit meer vergeten. Een lelijke voskleurige pony waar ik veel te groot voor was. Maar die alles voor me deed. Ik kon met hem zelfs changeren en een rondje draaien dat met wat goede wil best op een spin leek
Met Congo heb ik ook veel buiten gereden. Hij heeft mij vertrouwen gegeven. Hij kon buiten in de galop soms vol op de rem gaan staan. Regelmatig lag er iemand naast. Maar bij mij deed hij dat nooit.
Toen mocht ik niet meer op Congo
Volgens mijn instructrice werd het te makkelijk voor mij op die makke sul. Tja en als 30 jarige heb je daar niks tegenin te brengen natuurlijk
En dus sleet ik mijn laatste manegelessen op een haflinger met de welluidende naam Bertus. 't is nooit mijn vriend geworden helaas. Gelukkig had ik inmiddels zelf een paard en werd minder afhankelijk van de manege.
Tja, overpeinzingen van een wat ouder penny meisje }> De herinneringen aan je eerste stapjes op de manege raak je denk ik toch nooit meer kwijt. Ik heb zelfs nog foto's gemaakt toen de boel al leeg stond. Voor later........... Ik mis de gezellige groepslessen op zondagochtend om 10.00 uur nog steeds.
En nu is het definitief voorbij. Alleen nog een hoop rotzooi waar eerst een gezellige manege stond.


Na nog een jaar les te hebben gehad ben ik weggegaan. De sfeer werd in mijn ogen steeds slechter. En het aantal westernruiters werd steeds minder. Jammer hoor. Heb het altijd goed naar mijn zin gehad. Ben er vorig jaar nog eens wezen kijken. Beetje heimwee..




Dat was altijd een kunst om die in de box te pakken te krijgen