Heb het gelukkig achter de rug, en hoop het nooit meer mee te hoeven maken. Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat het zo misselijk-makend zou zijn. Maar ben er het hele weekend ziek van geweest, en was blij dat mijn vriendin de auto bestuurde vanmorgen want ik kon zelf die trailer echt niet de goeie richting uit krijgen.
Sunny was voorbeeldig, stapte als een crack de trailer in, haar stal- en weidemaatje Boy ging mee om de stress binnen de perken te houden. Ritje van 20 minuten, mooi rustig verkeer, maar bij aankomst was ze toch wat bibberig, maar ik had veel ergere scenarios voor ogen gehad voor die reis, want ze had sinds ik haar als veulen bij mamma weg gehaald had niet meer op dat ding gestaan, en stress is funest voor HYPP.
We moesten nog even wachten tot we aan de beurt waren, binnen in een keukentje. De slager was echt een vriendelijke man, stelde voor dat we meteen afrekenden (320 euro voor 200 kilo geslacht vlees) zodat ik daarna meteen weg zou kunnen gaan. Toen hebben we sunny van de trailer gehaald, en ik had het al meteen door, ze was erg zwak in de achterhand, slepende achterbenen, daar zat weer een aanval aan te komen (van zo''n rustig ritje, dan weet je meteen zeker dat je een goede keuze hebt gemaakt). Het was echt met slepende tred naar binnengaan. Ik heb gezegd dat we nu niet langer moesten wachten, heb haar over gegeven aan een medewerker en ben naar buiten de parkeerplaats opgegaan. Ik heb niks gezien, maar wat je hoort spreekt boekdelen (het schot, het vallen, nog een stuip). Dan schiet je dus echt vol. Ik heb samen met de slager nog even om de hoek gekeken, en zag haar kontje liggen, de rest zag ik gelukkig niet. Vooraf had die slager gevraagd of ik haar halster terug wou, het maakte me niet uit, als ik het touw maar terugkreeg want Boy had op de heenweg zijn touw kapoot gemaakt. Krijg ik dus een nat, klef halster en touw in mijn handen gedrukt, afgespoten vanwege het bloed dat eraan had gezeten (en nog zat). Daar had ik dus niet opgerekend, dat voelde zo onverwacht vies aan daar werd ik echt even helemaal niet goed van.
Zijn toen meteen gegaan en op de terugweg voel je de spanning al van je afglijden. Hebben de boel nog eens doorgepraat, thuis een bak koffie gepakt, wat vriendinnen gebeld en toen naar buiten om de trailer en de stallen uit te mesten. En helemaal routinematig haar stal uitgemest en weer opnieuw ingestrooid, zo stom. Er zullen de komende tijd nog wel meer van dat soort dingen gebeuren. Boy loopt in de wei te roepen en ik ben heel blij dat die twee niet naar elkaar aan het roepen zijn gegaan bij die slager. (dat zou teveel penny-drama zijn geweest).
Morgen kan ik een mooie vergroting ophalen bij de fotograaf, en een lijstje uitzoeken. Heb al een flosje gemaakt van een plukje van haar manen en die hang ik erbij.
Iedereen bedankt voor jullie telepatische energie. Ik ga mijn energie de komende tijd richten op het vergroten van de bekendheid van HYPP.