Geplaatst: 18-01-06 09:05 Cer schreef:Nou, volgens mij begrijp ik dit stuk weer redelijk...Cer schreef:Wat mij opvalt in dit soort verhalen is dat het mis gaat bij de mens. De penny's verwennen het paard, geven het zn zin... maarrrr het paard is een verwend rotpaard. Hoe werkt dat nu?
Ik heb nog zelden een trainer/opvoeder horen zeggen 'stomme roteigenaar, je hebt dit paard verpest!' maar wel regelmatig 'stomme eigenwijze rotbok, hier heb je een knal!'.
Gek eigenlijk..
Tja, ik hou mijn mond niet meer, om daar wat van te zeggen. Het paard op de neus petsen, was daar ook aan de orde van de dag, om dat het BV even niet wauw stilstaan.
Mijn orthodoxe wijze manier van opvoeden, heeft geleid dat de ongeleide mensen met paarden er één van mijn terug krijgen, wanneer de gegeven pets het doel niet billijkt..Cer schreef:Dat die dieren zo verwend worden is ook wel logisch, dat is namelijk menseigen... die kinderen die jij noemt zijn waarschijnlijk door hun ouders ook op die manier opgevoed. Gerustgesteld als ze bang waren, van enge dingen weggehouden... Hoe vaak zie je niet dat een kind pas echt begint te dreinen na een val, als de ouders daar erg zielig over gaan doen?
Ik zie zelden ouders die tegen een kind met hoogtevrees zeggen 'en NU ga je van die hoge duikplank af, anders krijg je een oplawaai!'.
Ach ja, ik discuseer heel wat af met ouders de laatste tijd, vaak eindigt het gesprek ook, dat er verder op ook nog een manege is.Cer schreef:Je moet dieren geen menselijke eigenschappen toedichten, maar dieren kennen wel degelijk angst, en het is aan de mens daar goed mee om te gaan. Net als met kinderen...tenminste, als je geen hysterisch kind wil kweken wat bij het minste geringste gaat dreinenMaar nu schop ik misschien tegen alle ouderhartjes aan?
Je moet met vertrouwen vanuit een leiderspositie te werk gaan. Doe maar wat ik zeg, dan komt t goed.
Grappig, vaak weet je ineens waarom het kind in kwestie ook zo is, als je de ouders hebt leren kennen.Cer schreef:Helaas wordt wat jij boven omschrijft, nogal eens aangegrepen om een paard es even flink aan te pakken. Niet 'vertrouw maar op mij' maar 'als je niet doet wat ik zeg, pak ik er een riek bij'.
Daar moet een gulden middenweg tussen gevonden worden.
Hee, leek Beverwijk wel, dit kreeg ik als advies, toen ik het paard uit stal wauw halen, wat er niet uit wauw. Dit hulp middel, was tot mijn stomme verbazing, geaccepteerd daar.Cer schreef:Overigens...
Met dat antromorphen... je moet wel in de gaten houden wat antromofisch is, en wat valt onder het verzorgen van een atleet..
Voor een beetje sportpaard is een masseur/fysio niet verkeerd. Wat zeg ik, voor een doorsnee rijpaard is een fysio een must ... paarden worden, door erop te rijden, heel onhandig belast. Veel gedragsproblemen komen voort uit lichamelijk ongemak. Maar al te graag worden deze paarden es even goed in training gezet.
Nee, dat kan geen vermenselijking zijn. Om de spieren in goede conditie te houden, is een beetje warmte onontbeerlijk. Tenminste, als je wilt dat je paard goed voor je presteert. Verder moeten je spullen ook in orde zijn, het geheel moet passen en het rijden vergemakkelijken. Net zoals je zelf graag goed passende spullen hebt (oooh jee, vermenselijking
Juist een rede dus, om niet teveel met je paard te pamperen, dan hoef je ook niet te rade of het nou spierpijn zijn kant, of dat het door andere oorzaken gekomen is.Cer schreef:Oh, en het is wel zo fair dat een paard wat altijd voor je gewerkt heeft, niet in de frikandellen eindigt op zn oude dag, dus je zorgt nog wat beter voor je bejaarde vriend.
Ja, daarom hebben wij bobbie, eerlid van deze manege gemaakt, waarvoor alle kinderen met regelmaat een wortel en of appel meenemen, daar deze anders naar de slager moest van mijn.
Bobbie is drieendertig jaar oud, en liep daar letterlijk met vallen en op staan in de lessen mee.
Zij heeft het nu goed, eet lekker, en iedere keer kijk ik met een grijns op mijn lippen naar die kinderen, die als de dood zijn, dat zij anders echt naar de slager had gemoeten. Okay, deze manier is ook een vrij orthodoxe van wijs maken, maar ik was toch al de boeman.Cer schreef:Verder vind ik dat ik hard werk voor het houden van mn paard, dus ik wil er wel plezier van hebben. Als ik dat plezier haal uit een blije blik omdat ik met een appeltje aankom, dan kunnen 100 trainers op hun kop gaan staan, maar ik geef dat appeltje. T zijn tenslotte mijn centen.... We moeten niet vergeten dat het in de eerste plaats om het plezier gaat, de voldoening die je haalt uit het samenwerken met een sterk dier, wat dus voor beiden
leuk moet zijn. In de industrie wordt daar snel overheen gestapt (onterecht overigens), maar er zijn nog altijd meer particulieren dan pro's. De laatste trainingsstal waar ik geweest ben, straalt de onvrede van de gezichten af. Alles loopt in het gareel, en vooral geen gekke dingen doen. Nou, als je toch iets moet doen waar je zo sjaggerijnig van wordt, zou ik een andere hobby kiezen. Iig eentje die niet zo duur is
Wij beleven er ook plezier aan cer, als het paard bij de voerbak gaat staan, als wij met een appel aankomen lopen. Maar goed, je hoort mijn niet zeggen dat ik nooit wat uit de hand geef.
Dit doe ik wel is, als die kinderen niet kijken.Cer schreef:En, de meeste sportpaarden moeten iets meer doen dan over een weitje struinen...sja.. dan moet je ze wat beter verzorgen.. is dat gek?
Nee, echt niet.
) 
