Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-04-03 02:14

Geplaatst: 25-04-03 02:14

Colinda, wat jij omschrijft is wat ook wel "geestelijke inspraak" genoemd wordt en betekent zoveel als dat het paard zich alvast in zijn koppie instelt op jou en zijn eigen ideetjes laat varen. Om dat op een gezonde manier te kunnen doen, mag het paard nooit zijn initiatief verliezen, maar moet juist leren om dat initatief toe te passen in het teamwork. Je kunt een paard eenvoudig weg zijn initiatief niet ontnemen omdat hij dan ook nooit iets zal proberen in een leerproces en dan kom je dus nergens. Niet alle oefeningen zijn reflexmatig aan te leren en daarom moet een paard soms iets proberen, vandaar dus.

Waar het het begrip "aan de teugel" betreft..., ik gebruik die term nooit. Liever heb ik het over "aan het bit" om aan te duiden dat het paard de verbinding met de ruiterhand accepteert en en zijn aandacht erop richt. Nog liever de term "aanleuning" en dan bedoel ik geen kilo's op de ruiterhand, maar dan bedoel ik het open staan voor de hulpen (niet te verwarren met dürchlassigkeit, dat gaat nog iets verder). In die zin is je paard dus ook aangeleund op je zit, je been en uiteindelijk je hand. Aanleuning op de hand heeft helemaal niks te maken met kilo's als je het mij vraagt, het is altijd en overal het doel om de verbinding licht te maken en te houden. Met een doorhangende teugel is de aandacht nog steeds bij de ruiterhand en wordt ieder signaal ontvangen (en begrepen, zie boven), het is een communicatiemiddel en zo moet het ook gebruikt worden.

Het verschil in de gewenste hoofdhalshouding is inmiddels wel bekend. Maar als ik kijk naar de dressuurfoto van Colinda, dan vind ik dat geen goed voorbeeld omdat ik het een beetje vind lijken op een valse knik, ik kan het mis hebben, het is maar een foto. Valse knikken hoeven niet altijd te zijn, ze kunnen ook maar even voor een moment te zijn; het duidt er op dat het paard niet aan het been naar de hand is en dat kan ook een seconde zijn. Zelfs de beste paarden kunnen die neiging soms hebben.

**Geplaatst**: 25-04-03 12:28

Geplaatst: 25-04-03 12:28

Lovely schreef:
Colinda, wat jij omschrijft is wat ook wel "geestelijke inspraak" genoemd wordt en betekent zoveel als dat het paard zich alvast in zijn koppie instelt op jou en zijn eigen ideetjes laat varen. Om dat op een gezonde manier te kunnen doen, mag het paard nooit zijn initiatief verliezen, maar moet juist leren om dat initatief toe te passen in het teamwork. Je kunt een paard eenvoudig weg zijn initiatief niet ontnemen omdat hij dan ook nooit iets zal proberen in een leerproces en dan kom je dus nergens. Niet alle oefeningen zijn reflexmatig aan te leren en daarom moet een paard soms iets proberen, vandaar dus.

ja... idd... maar wat je zelf al aangeeft, je kunt natuurlijk je paard ook ''breken'' en dat bedoel ik in mijn verhaal dus absoluut niet

Ik schrijf daarom ook vanuit de opbouw v. vertrouwen, je paard zich ''geeft'' MET behoud v. karakter.
En behoud v. karakter/in zekere zin zijn eigen initiatieven mogen hebben, heb je mi nodig voor succes.

Zelf heb ik dus zo'n paard wat ''geestelijk'' (en dus ook lichamelijk) gebroken was, en idd... het was mijn paardje niet meer... ze deed alles wat ze ''moest'' doen, maar meer ook niet...
En kon er dus ook niet uithalen wat erin zit... Frusty

Dit heb ik (gelukkig) achter de rug en zijn we het punt waarop zij ''vastzat'' voorbij Cool

En zo krijg je een paard vol vertrouwen, met behoud van karakter, die graag voor je wil werken, maar ook af toe eens een bok kan en mag geven, omdat ze het er ff niet mee eens is Haha!

In die zin train jij je paard, maar je paard traint JOU in je omgang/rijden.
'als je goed naar je paard luistert, krijg je het trainingsschema aangeboden door je paard'

Die 2e foto; kan je gelijk in hebben, moest netjes stilstaan voor de foto en zou best een valse knik kunnen zijn, op dat moment.

groetjes

**Geplaatst**: 25-04-03 18:28

Geplaatst: 25-04-03 18:28

Colinda, jij beschrijft inderdaad precies het punt waar ik met pride was afgelopen januari. Ik kreeg les op een nogal harde manier maar ik had toen het gevoel dat ik een 'dood' paard onder mij had. Nu heb ik inderdaad een samenwerking waarbij we 'elkaar' trainen en we hebben nog nooit zoveel plezier gehad Lachen

**Geplaatst**: 25-04-03 19:34

Geplaatst: 25-04-03 19:34

Colinda, het is nooit de bedoeling een paard te breken, dan ontneem je hem zijn initiatief en ben je verder van huis. Wat je dan krijgt is zoals Cornelie zegt een dood paard, een robot. Het enige wat ze dan nog doen is reageren op wat ze al kunnen, zonder boeh of bah. Deze paarden hebben ook een beetje een slaafse uitstraling en beantwoorden op geen enkele manier aan het beeld dat het allemaal vanzelfsprekend is en het dier blijmoedig in harmonie zijn werk doet.

Cornelie, dan ben je op tijd geweest, je hebt het snel weten om te keren, gelukkig maar.

**Geplaatst**: 25-04-03 20:56

Geplaatst: 25-04-03 20:56

Uiteraard weer met hulp van jawel Parelli Lachen

Mijn eigen vertrouwde thuisstudiepakket Knipoog

. En het moeilijke was ook nog wel dat het 'plaatje' er wel leuk uitzag, leg dan maar eens uit dat het er misschien wel goed uitziet maar niet zo voelt. Maar overigens was die 'harde' manier voor sommigen wel totaal 'eerlijk'. Er kwamen geen zweep en/of sporen aan te pas.....

**Geplaatst**: 25-04-03 22:08

Geplaatst: 25-04-03 22:08

Cornelie; ik snap precies wat je bedoelt Knipoog

bij jouw was het Pat Parelli, bij mij een ander Haha!

en ''gezond verstand''

ach, zo zie je maar.... meer wegen die naar Rome leiden, maar het uitgangspunt lijkt mij toch wel het welzijn v. je paard ! en niet ten koste van.... helaas gebeurt dat toch nog veel...

groetjes