@ Barbamama: Zoals ik uit jouw reactie lees heeft Marinus ook bij jou een heel bijzondere plek in je hart. Hij heeft je een geweldige vakantie mogen geven, dat is echt fantastisch!
Het spijt me dan ook heel erg om je te moeten vertellen dat de crematie afgelopen donderdag in Zwolle was... Er is nog wel een stille tocht voor Marinus, daar is een topic over: viewtopic.php?f=4&t=671032 Misschien kan dat ook een mooie gelegenheid zijn om een laatste eer aan Marinus te bewijzen en afscheid van hem te nemen.
Hallo, Ik ben in de paasvakantie in 2005 bij marinus (iski) geweest. Ik heb daar zo'n leuke tijd gehad Ik heb op blue mogen rijden. Ik zat gisterochtend 21-10-06 te zappen toe zat ik het HvNL nieuws te kijken en ineens werd er gezegt: er is een man in het huis van marinus ooms dood gevonden en toenbleek het hij zelf te zijn. Nou toen die foto's voorbij schoten rolde de tranen over m'n wangen ik dacht dit kan gewoon niet.
Waarom zo'n goed iemand die zoveel voor iedereen betekend heeft. Welke gek doet zoiets. Wat heb je toch gestoorde mensen op de wereld. Echt ongelooflijk. Er zijn gewoon geen woorden voor. Ik wou dat je de tijd teurg kon draaien. Dat marinus er gewoon nog was en dat ik nog zo'n leuk weekend kon hebben. Onze Hond (gympie) die op 30 juni 2005 is overleden is ook bij marinus geweest. Marinus en gympie zijn nu samen.
Toen ik met pasen in 2005 bij Marinus was ging ik met hem mee boodschappen doen toe ging hij knoflookkruidenkaas halen maar op de pakje stond dat woord best wel raar er stond
knoflookkruidenkaa s
Toen zaten we op de terugweg in de auto te bedenken wat we tegen me moeder zouden zeggen over die knoflookkruidenkaas. Marinus zou zeggen knoflookkruidenkaa en ik zou die s zeggen ik heb echt zo erg lachen daarom. Als ik er nu aan denk moet ik er nog wel om lachen maar ik begin er ook om te huilen. Gewoon omdat hij er niet meer is. Ik had ooit nog gehoopt dat we nog een keer naar Marinus toe gingen en dat ik weer op blue kon rijden. Maar dat gaat helaas niet meer.
Aller aller aller liefste Marinus ik ga je ontzettend missen wat al zo was maar nu nog erger.
Het ga je goed Marinus Tot in de hemel. [/img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=NJTCK4NB[img]
Toen ik met pasen in 2005 bij Marinus was ging ik met hem mee boodschappen doen toe ging hij knoflookkruidenkaas halen maar op de pakje stond dat woord best wel raar er stond
knoflookkruidenkaa s
Toen zaten we op de terugweg in de auto te bedenken wat we tegen me moeder zouden zeggen over die knoflookkruidenkaas. Marinus zou zeggen knoflookkruidenkaa en ik zou die s zeggen ik heb echt zo erg lachen daarom. Als ik er nu aan denk moet ik er nog wel om lachen maar ik begin er ook om te huilen. Gewoon omdat hij er niet meer is. Ik had ooit nog gehoopt dat we nog een keer naar Marinus toe gingen en dat ik weer op blue kon rijden. Maar dat gaat helaas niet meer.
Aller aller aller liefste Marinus ik ga je ontzettend missen wat al zo was maar nu nog erger.
Ik voel mijzelf gezegend dat ik in zijn (wat nu blijkt) laatste week twee dagen hem een aantal uren heb gezien en gesproken. Korte intro: Mijn naam is Lisette, ik woon in Groningen (stad) en heb in december 2004 voor de eerste keer kennis gemaakt met Marinus. Ik was Blue’s bijrijder. Op maandag 22 oktober zijn Marinus en ik met Blue en Shamira naar het Appelschase bos gereden om een buitenrit te maken. Ik ben heel blij dat ik hem die dag voor het eerst een knuffel heb gegeven. Ik ben niet zo snel aanhankelijk naar mensen dus dat duurt altijd even. Hij zag er wat verloren uit dus vond ik dat ie een knuffel nodig had. Ik ben elke dag weer dankbaar dat ik dat gedaan heb, want wat zou ik nu anders een spijt hebben gehad. Eenmaal in het bos; wat hebben we geracet (sp?) zeg en zitten schaterlachen om de rare hupsen die Shamira deed om niets. En dit ondanks dat hij wel blijere periodes had gekend. Eenmaal terug op zijn ‘ranch’ stelde Marinus voor dat ik zou blijven eten…. Of was dat nou eerder die week geweest… Ik weet het niet precies meer. Gastvrijheid is onlosmakelijk aan Marinus verbonden. Zo altijd vol goede moed als hij was spraken we die maandag af dat hij vrijdag bij mij een hapje zou komen eten. Hij was er natuurlijk te vroeg. Ik wist dat hij in de dagen daarvoor niet zo goed had gegeten dus waren ik en mijn vriend helemaal blij dat hij echt heeft zitten bunkeren. Nadat we nog een aantal uren hadden gepraat is Marinus rond half 10 weer richting huis gegaan die dag. Dank je wel Marinus dat ik heb mogen leren kennen. Ik mis je. Je betekende meer voor mij dan dat ik zelf in de gaten had.
@ Sorella: Ben jij degene die op Marinus zijn crematie gesproken heeft? Misschien een domme vraag, maar ik vond het zo ontzettend dapper!!! Ik had dat niet gekunt, *RESPECT* Als jij dat inderdaad was, wil ik even kwijt dat ik bewondering voor je heb dat je zo voor iedereen je herinneringen met marinus met de mensen wilde en kon delen. Mooie en bijzondere herinneringen, dat eitje in rengalop staat me nog bij
Owkeej bedankt en sorry... ik ben blij dat jij ook mooie herinneringen aan Marinus hebt en inderdaad dat je dat aan hem hebt kunnen laten blijken. Dat is toch heel bijzonder! Sterkte
Van sommige dingen begrijp ik niet waarom ze zo gebeuren, dit is een van die dingen... Ik kwam niet bij hem over de vloer, maar ik heb hem leren kennen op mijn allereerste wedstrijd jaren terug in Oosterwolde. Hij was daar doorman en loosde me door al mn zenuwen de wedstrijd door. Een geweldige gezellige man die altijd in was voor een praatje. Ik wens iedereen die dicht bij hem stond veel sterkte toe!
Het leek zo mooi, samen linksaf..maar toch op weg naar het goede. Je was op weg om op te gaan bouwen, te gaan genieten en het wordt je zomaar ontnomen.
Zo oneerlijk, voor iedereen die je liefhad, maar vooral voor jou. Je was er altijd voor iedereen en nu kan je er niet meer zijn,niet meer zorgen, terwijl dat het mooiste was in je leven.
Paardrijden gaan we niet meer, maar er zal geen (paarden)moment zijn wanneer jij er niet bij bent!
Marinus ik hoop dat je rust kunt vinden, bedankt dat we je hebben mogen leren kennen en hoop dat je altijd toe blijft kijken.
Even een vraagje. Ik heb uiteraard ook van de moord gehoord en in eerste instantie zei mij de naam niks. Ik kijk van de week op zijn profiel en zie een hele andere foto van hem, met hoed en snor, en ik dacht "die ken ik toch??". Kan het zijn dat hij bij grote wedstrijden ook rondliep en door de microfoon commentaar gaf? Hij komt me zo bekend voor? Ik ben meerdere keren naar Den Bosch geweest, maar da's wel weer een paar jaar geleden. Ik zit me suf te bedenken waar ik hem van ken. Heel triest wat er gebeurd is. Sterkte gewenst voor ieder die hem gekend heeft.
Jij kijkt nu op mij neer vanuit de hemel. Als ik op donderdagavond aan het paardrijden ben. Als je dat had geweten was je vast trots op me geweest. Jij hebt mij besmet met het paardenvirus. Ik vond het geweldig om op Blue te mogen rijden. Ik zal je nooit meer kunnen zien in het echt. Alleen als ik ook in de hemel kom kan ik je zien. Daar verlang ik heel erg naar. Je zal nooit meer op Blue of Shamira kunnen rijden. Wat zullen ze je missen Iski en Mavros ook. Daar staat nu die vlag tegen zinloosgeweld, want wat er met jou gebeurd is is zinloosgeweld. Dat mag gewoon niet bestaan. Welke gek heeft dit jou aangedaan?, Welke gek is jou huis binnengeslopen? Hoe komt toch die ster in jou voordeurruit? Er blijven veel vragen onbeantwoord. Waarneer is het gebeurd, hoe is het gebeurd, hoe laat, welke dag, hoe lang heb je daar gelegen Je zal ook nooit meer les kunnen geven aan ruiters. Je had zo'n mooie trail tuingemaakt. Je was van plan om honderd te worden en je was op de helft. Ik zal er zaterdag 28-10-06 zijn om jou te herdenken en uit protest tegen zinloosgeweld. Ik ben blij om je gekend te hebben. Tot ooit in de hemel Marinus.
R.I.P. Lieve Marinus. Rust zacht
Laatst bijgewerkt door yvanka op 25-10-06 17:40, in het totaal 1 keer bewerkt
Ik heb ondertussen al begrepen dat Marinus toch iemand anders moet zijn geweest dan degene die ik voor me had. Houdt niet in dat het nog steeds een verschrikkelijk iets is wat er is gebeurd en ik hoop dat de dader snel gepakt wordt.
Ik hoor het nu pas. Echt een enorme schok. Ik kende Marinus niet echt goed, maar ik heb eens een discussie met hem gehad over teugeldruk waar ik nog bijna dagelijks aan terugdenk. Dat is wat hij deed; je laten nadenken. En dat zullen we missen...