Dit zijn altijd vreselijk moeilijke situaties. En wat je ermee doet is afhankelijk van hoe jij erin zit, wat jij voelt en hoever jij denkt dat je wilt gaan. Niet wat anderen vinden.
Als voorbeeld mijn eigen situatie.
Een jaar of wat geleden kocht ik een paard. Mijn B'elanna dus. Stikeigenwijs, moederloos veulen, niet meewerkend, driftig. Zolang we bospony deden was er niets aan de hand, maar als het op werken aankwam haalde ze de raarste streken uit. B'elanna is een Amor-merrie en die staan niet bekend om hun meegaande karakter. Slimme rotzakken was de term die ik hoorde. In die tijd reed ik nog dressuur en ik heb een paar zeer dure dressuurinstructrices versleten om me te helpen Lan aan het lopen te krijgen. Het werd eigenlijk alleen maar erger. Ze ging steigeren en bokken en heel hard wegrennen, liet zich op de grond vallen als het haar niet beviel (en op zo'n groot paard is de grond heel ver weg);
Ooit zei een jurylid tegen mij dat Lan een mooi paard was, maar dat het Amorkarakter uit haar ogen scheen. Hij zei ook dat dit soort paarden heel moeilijk waren. Maar als ze besloten te lopen voor iemand, dan lopen ze alleen voor jou.
Eigenlijk had ik het een beetje opgegeven en Lan tot bospony gebombardeerd tot ik hulp kreeg van een westernruiter die mij les ging geven. En Lan reageerde heel erg goed op die aanwijzingen. En inmiddels loopt ze. En inderdaad (vrijwel) alleen voor mij. Het is nog niet altijd een makkelijk paard. Er zijn dagen dat ik niet ga trainen omdat één blik op mijn paard duidelijk maakt dat vandaag een dag om te 'vechten' is. En dat wil je niet met 600 kg als je het kunt voorkomen. Maar die dagen worden steeds minder. Vroeger 2x per week, nu 1x per maand of zo. Lan is nu 10 en begint steeds beter te lopen, steeds beter aan de hulpen te staan en we worden steeds meer een team.
Je hebt alleen wel lange adem nodig én instructie die jou én je paard snapt.
Het is de vraag of je die weg wilt gaan. Ik heb het indertijd wel gedaan en er geen spijt van gehad. Opvallend is ook dat je went aan dit soort karakter. Ik vind andere paarden nu al gauw saai bijvoorbeeld. Maar ik kan me ook voorstellen dat je die weg niet wilt gaan. Het is wel een lange weg en er zijn dagen geweest dat ik Lan met liefde zou willen verwerken tot rookvlees bij de C1000. Desondanks ben ik zeer gek met mijn 'mormel'.
Hoe dan ook, hoop dat je er wat aan hebt, succes met je besluit.