Hee Johnnie! Welkom op western! En welkom bij de club-met-karaktervolle-merries
. Ik ben het met bovenstaande mensen eens dat je je grenzen moet stellen, maar wil daar ook aan toevoegen dat een paard ook wel eens iets te melden heeft.
Neem Lee, het paard waar het bij ons allemaal mee is begonnen. We kochten dit paard op 15-jarige leeftijd. Ze had een zeer bewogen leven achter de rug en had de zes jaar daarvoor dienst gedaan als (beginners-)lespaard. Het zelfvertrouwen, de rust en de wijsheid die ze uitstraalde deed ons vertrouwelijk aan. Juist die dingen keerden zich later tegen ons! Dit paard had precies haar grenzen bepaald waarbinnen ze zich comfortabel voelde. Ging je over haar grenzen heen, dan kon je rekenen op een verontwaardigd en volmondig "NEE". Waar een ander paard het opgaf, ging zij door, tot GROTE frustratie van verscheidene trainers waar ik de eerste jaren bij heb gelest. Door hen beproefde traininsmethodes werden door Lee resoluut van de tafel geveegd. Wedstrijden hadden we al helemaal uit ons hoofd gezet, want echt iets bereiken deden we toch niet met haar. Op een gegeven moment hebben wij het lescircuit maar vaarwel gezegd en zijn we een andere koers gaan varen. Veel gelezen en naar clinics geweest om nieuwe ideeën op te doen en deze thuis uitgeprobeerd. Het begon te klikken! We kwamen erachter dat Lee met alle liefde en plezier iets voor je wil doen, maar dat ze zich daar niet toe laat dwingen. Met Lee moet je compromissen sluiten en duidelijke afspraken maken. En - en daar wilde ik eigenlijk naar toe- je moet haar respecteren voor wat ze is en vooral
niet voorbij gaan aan haar mening en haar levenservaring . Ik weet nu dat als ik een "NEE" krijg van haar, ik moet gaan nadenken over het waarom daarachter. Soms is haar nee gegrond en accepteer ik het. Soms ben ik het met haar oneens en krijgt ze van mij een "NEE". Wonderbaarlijk genoeg wordt het dan zonder morren geaccepteerd! In dit licht begin ik de boeken van Mark Rashid steeds beter te begrijpen!
Wat ik maar wil zeggen is: je merrie vertoont misschien nu onacceptabel gedrag, maar het zou zonde zijn als ze haar mening helemaal niet meer zou laten zien. Je moet heel blij zijn met een merrie als deze! Met Lee hebben we misschien in de ogen van veel mensen "niets bereikt". Wij zien dat anders. Lee is de grootste lerares geweest die we ons konden wensen en we hebben enorm veel respect voor deze mentaal ijzersterke merrie. Ik vind jouw verhaal heel herkenbaar. Ik hoop dan ook dat jij net zo veel plezier van je paard gaat hebben als wij van Lee !
Geplaatst 
. 
) 
