
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
troi schreef:Eergister les gehad en paardlief liep te klooien, kleven aan het been, het bit en gewoon in de negeerstand. Ik heb gister alleen gereden en hij was voorbeeldig.. Mooi licht aan het been, keurig op lichte hulp zijwaarts, keurig travers, mooi licht op het bit, keurige figuren in galop, gecontroleerde L-achteruit.
Ofwel hij wordt afgeleid door meer mensen in de omgeving of ik rijdt heel anders als ik niet alleen ben, dat belooft niet veel goed voor op wedstrijd..
Oh en als ervaren wedstrijd ruiters nog tips hebben dan hoor ik het graag
Amanda schreef:Dat is een moeilijke. Ik merk dat Jim het thuis bijvoorbeeld prima zelf kan. Maar op wedstrijd die steun toch echt wel nodig heeft, anders trekt hij het niet en gaat volledig in zijn eigen hoofd/wereld zitten. Die balans is wel eens moeilijk te vinden.
Daarom ben ik al blij als we samen de wedstrijd in gaan, samen losrijden, samen een pattern rijden en er samen weer uit komen. Als dat lukt, rijden we ook dik een plaatsing. Maar daar ligt nog veel winst te behalen. Ik dring op zo'n moment moeilijk door en vergeet dan te rijden.
Dat is echt zo verschillende per paard. En daar kom je maar op 1 manier achter: gaan doen
Amanda schreef:Door hem stil te zetten en te praten. Als hij echt diep weg is moet ik wel eens mijn stem verheffen om hem er uit te trekken. Of hem even met zijn neus tegen het hek zetten om wakker te schudden. Heel lastig om mee om te gaan. Hij gaat dan een soort van marcheren. Stampend draven en zelf zijn koers bepalen. Of als het teveel wordt zet hij het op een rennen.
Maar stil zetten en tot rust laten komen werkt heel goed. Tenzij hij dus echt heel ver weg is. En als dat in een pattern gebeurt is dat echt heel moeilijk.