Bokt.nl

Trocha schreef:

Paintless schreef:

en bedankt..

Graag gedaan.En wat je PB betreft,ik ken de redenen.En ik ken ze van div.kanten.
Dus nogmaals.Graag gedaan

Citaat:

| Trocha | 01-08-11 | | Permanent | Schaduwaccount

Ge_Braadslee schreef:

Om, volgens mij, redenen, die ik al eerder had geschreven:

Er valt ergens wel te begrijpen dat mensen dat ideale plaatje graag zo willen zien, zeker in relatie tot mens/dier of mens/paard.
Door de verharding en verzakeling van de maatschappij.
Een bepaalde groep is teleurgesteld in de medemens, en zoekt dan een "maatje" in de vorm van bv een paard.

Dat is wel zo makkelijk, een paard zal niet zeiken dat je teveel zuipt of rookt, dat je stinkt, te dik bent, of afgrijselijke kleding draagt. Daar heb je dan allemaal geen last van.

Of dat nu de juiste oplossing is, dat waag ik te betwijfelen. Gezond vind ik het zelf niet helemaal maar ja, als men daar gelukkig mee is.

Dat is volgens mij, het punt. Men kan niet zo goed meer met mensen overweg, dus kiest voor deze weg. Dat is makkelijk, met mensen omgaan wordt voor sommige mensen steeds moeilijker en ingewikkelder, en dat trekken ze niet meer.
Men zoekt het dus in een dier, paard vaak, en geeft dat menselijke emoties en voila klaar is Kees.
Het ideale plaatje is compleet. Twijfel je er aan ? Lees eens wat een hoop mensen over hun paard, of een ander dier schrijven.

Wat ik nu ga zeggen klinkt heel hard en ik bedoel er niemand persoonlijk mee, absoluut niet, maar wat ik allemaal gelezen heb, is mijn conclusie het volgende:

Hoe lager, het vooral, sociale IQ van sommige mensen, hoe meer deze groep zich alleen maar op dieren focust.
Immers, zij hebben het vermogen om op een sociale manier met andere mensen om te gaan verloren, niet kunnen bijhouden en/of nooit geleerd.

Ge_Braadslee schreef:

Om, volgens mij, redenen, die ik al eerder had geschreven:

Er valt ergens wel te begrijpen dat mensen dat ideale plaatje graag zo willen zien, zeker in relatie tot mens/dier of mens/paard.
Door de verharding en verzakeling van de maatschappij.
Een bepaalde groep is teleurgesteld in de medemens, en zoekt dan een "maatje" in de vorm van bv een paard.

Dat is wel zo makkelijk, een paard zal niet zeiken dat je teveel zuipt of rookt, dat je stinkt, te dik bent, of afgrijselijke kleding draagt. Daar heb je dan allemaal geen last van.

Of dat nu de juiste oplossing is, dat waag ik te betwijfelen. Gezond vind ik het zelf niet helemaal maar ja, als men daar gelukkig mee is.

Dat is volgens mij, het punt. Men kan niet zo goed meer met mensen overweg, dus kiest voor deze weg. Dat is makkelijk, met mensen omgaan wordt voor sommige mensen steeds moeilijker en ingewikkelder, en dat trekken ze niet meer.
Men zoekt het dus in een dier, paard vaak, en geeft dat menselijke emoties en voila klaar is Kees.
Het ideale plaatje is compleet. Twijfel je er aan ? Lees eens wat een hoop mensen over hun paard, of een ander dier schrijven.

Wat ik nu ga zeggen klinkt heel hard en ik bedoel er niemand persoonlijk mee, absoluut niet, maar wat ik allemaal gelezen heb in de afgelopen jaren, is mijn conclusie het volgende:

Hoe lager, het vooral, sociale IQ van sommige mensen, hoe meer deze groep zich alleen maar op dieren focust.
Immers, zij hebben het vermogen om op een sociale manier met andere mensen om te gaan verloren, niet kunnen bijhouden en/of nooit geleerd.

Ashkerlon schreef:

Heel leuk stukje tekst van Trocha... ik kende hem nog niet, maar ik denk dat ik toch eens zijn website ga uitpluizen

Zelf vermenselijk ik mijn paard ook wel eens... ja, ik weet, als ze naar me toe komt, dat ze dan gewoon denkt dat ze eten gaat kunnen bemachtigen. Dat naar me toe komen is geen liefde of vriendschap. Eerlijk gezegd denk ik dat ze me liever kwijt dan rijk is. Want mij zien = werken en werken is niet leuk

Maar dan hoor je andere mensen zeggen dat je zo'n goeie band hebt met je paard, dat het duidelijk klikt tussen ons en dat die rosse trut van me, zo op me gesteld is.
Ik hoor het zo vaak, en eerlijk gezegd weet ik niet waar ze het vandaan halen? Dat zijn emoties die ik eenvoudigweg niet kan koppelen op mijn paard? Die denkt gewoon niet op die manier?

Ja ok, ik ben gek op dat beest, zou ze voor geen goud ter wereld willen missen en ze heeft echt een plekje in mijn hart... maar dat die gevoelens wederzijds zijn? een speciale band? Vriendschap? Gebondenheid? pff... weet niet hoor.
Mijn paard weet gewoon wat ze aan me heeft en dat geeft haar volgens mij gewoon een comfort zone waar ze zich goed in voelt. En dus aanvaard ze mij in haar omgeving.

Wat wij hebben is gewoon wederzijds respect. Ik doe niet lastig als zij het ook niet doet. Gaat zij lopen trekken en lastig doen op wandeling, dan trek ik haar net zo vaak op een volte tot ze haar manieren kan houden. Vraag ik haar te draven in de roundpen en ik krijg een bok in mijn richting, dan kan ze een knal verwachten! Kan ze haar manieren houden, krijgt ze ENORM veel vrijheid, en mag ze ook vaak doen wat ze zelf wil. Heeft ze meer zin in een sprongetje, dan in dressuur? Dan doen we toch gewoon een sprongetje?
Maar mijn grenzen zijn mijn grenzen, en daar gaan we niet over, never nooit niet. Probeerd ze het toch, dan kent ze de gevolgen. Het resultaat is een paard die braaf doet wat ik vraag... maar ook een hoop mensen die mij die vermenselijkte emoties van mijn paard willen opdringen. Hoe ga je daar dan mee om?

Stiekem is het wel leuk dat ze denken dat we zo'n "goeie band" hebben. Maar dan loop je achteraf toch even aan je hoofd te krabben omdat ik enkel een paard met gekende grenzen zie, die toevallig met mij opgescheept is?

rina schreef:

@Ge ik nodig je bij deze uit langs te komen en kennis te komen maken. Ik voldoe nl precies aan jou plaatje van een sociaal IQ van 0, wederhelft werkt, ikke niet. Ik heb geen behoefte aan omgang met mensen. Ik heb geen kinderen, alleen maar dieren. En toch ben ik hier echt wel de leider/baas. Alle dieren hier (uitzondering de kippen maar die luisteren naar niemand ) luisteren beter naar mij dan mijn wederhelft of wie dan ook. Er zijn zelfs mensen die zeggen dat het maar goed is dat ik geen kinderen heb, aangezien ik ze zou drillen. En dan noem ik mijn paarden wel gekscherend mijn vierbenige kinderen, maar er is er geen die er ook maar aan denkt over mij heen te lopen. Paarden zijn paarden en ze horen respect te hebben voor hun baas, net als ik respect heb voor hun kracht. Maar als er 1 denkt mij overhoop te lopen heeft die toch echt wel een knal te pakken. En dus zelfs met mijn sociale IQ van 0 kan ik me helemaal vinden in Larry Trocha's schrijven.
O wacht dat is natuurlijk die beroemde uitzondering op de regel
Ik denk dat je het kwa doelgroep erop moet houden dat die mensen hun paard op een voetstuk zetten en vermenselijken, en het weinig te maken heeft met het sociale IQ.