Ik rijd western met mijn paard, doe vooral (meerdaagse) trektochten en ik en mijn paard doen dit heel graag ... gelukkig toch
. Mijn 5 jarig paard is een doodbraaf beestje, heel koel in zijn hoofd en vertrouwd mij 100%. Hij schrikt van weinig en zal nooit aanstalte maken om echt er vandoor te gaan.
Toch heb ik problemen om hem in galop terug te nemen, hij wilt graag hard en snel gaan. Het stoppen gaat daarom vaak gepaard met veel getrek en gesleur, want reageren op zit (wat ie wel doet in de piste) en "HO" doet hij dus niet op buitentocht. Toch heb ik de indruk dat hij zijn bit niet echt accepteerd, ik heb al verschillende soorten gebruikt en rijd nu met een dubbelgebroken kneveltrensje. Tijdens de galop smijt hij zijn hoofd in de lucht en plakt hij tegen de andere paarden als hij ze niet mag voorbij gaan. Zijn tanden zijn nagekeken, wolfstandjes eruit, alles gevijld en nog steeds doet hij het.
Daarom dacht ik eraan om over te gaan op bitloos. Maar ik heb angst dat hij dan nog moeilijker te stoppen valt in galop. Ik weet dat het bit geen rem vormt, maar het geeft me toch een iets veiliger gevoel denk ik? Toch zou ik graag weten of onze uitkomst niet bij het bitloos rijden ligt.
Heeft iemand ervaring met paarden die moeilijk te stoppen zijn buiten en dan overgaan op bitloos?
Welk bitloos hoofdstel raden jullie dan ook aan?



. Bovendien denk ik dat we hier allemaal wat van elkaar kunnen leren. Ik zal ook de laatste zijn die roept dat bitloos een oplossing is voor alles hoor. Maar in mijn geval is dat wel zo(en nee in de bak reageert ze ook niet fijn op het bit, dus daarom wil daar nu ook over op bitloos. Maar in de bak staat ze wel direct stil als ik 'HO' zeg, buiten deed ze met bit niet).