Ik hoorde van de week via een vriend van mij dat mijn broertje boos op mij is omdat ik niet op zijn verjaardag ben geweest. Let wel: die was in januari. En ik had een erg goede reden om niet te komen. Ik werkte toen nog bij Divoza en mijn nieuwe baan was ook al begonnen, waardoor ik 6 dagen in de week werkte, 3 weken lang. Zondag was die week de enige dag dat ik naar de paarden kon. Ze staan in de wei, daar is het in de winter veel te donker om 's avonds naartoe te gaan. Mijn broertje woont in Nijmegen en ik in Groningen. 'Even' naar zijn verjaardag betekend dus dat ik de hele dag weg ben en dat ik de paarden 10 dagen niet zou zien. Nou krijgen die hun eten wel van de staleigenaar, maar ik had die tijd bij de paarden ook echt nodig om te ontspannen in die enorm drukke periode. Dat heb ik hem ook uitgelegd, maar blijkbaar is hij boos omdat ik de paarden verkoos boven hem.
In maart ben ik zelf jarig. Uiteraard is hij ook niet op mijn verjaardag geweest, heb ik geen kadootje gehad (hij wel van mij) en stond hij dronken op mijn voicemail (werkt in de horeca, drinkt veel teveel). Ik heb hem sinds 1 maart zelfs niet meer gezien, terwijl hij regelmatig in Groningen schijnt te zijn om te stappen met zijn vrienden. Maar dan belt ie ook niet om wat af te spreken. Wat me voornamelijk stoort is dat hij niet zelf tegen me zegt dat ie boos is, maar dat ik dat via via moet horen. Bovendien sprak ik net mijn moeder en die geeft hem helemaal gelijk, terwijl ze weet hoe druk en gestressed ik in die periode was. Dat hij vervolgens niet op mijn verjaardag komt etc dat doet er natuurlijk niet toe...
Mijn broertje (is trouwens 26) is altijd al heel manipulatief geweest en goed in slachtoffertje spelen. Ik ben de oudste en moet dus de wijste zijn. En ik baal ervan. Zondag zie ik hem op de verjaardag van een tante, eigenlijk wil ik hem er daar niet over aanspreken, ik heb geen zin om die verjaardag te verpesten, maar ik denk dat ik hem toch even apart neem. Man wat ben ik boos.