Ik wil zoveel, maar het lukt gewoon niet. Merk nu echt dat die klap een behoorlijke impact heeft gehad. Als ik iets te lang de tv aan heb staan, of ik blijf iets te lang zitten, krijg ik enorme hoofdpijn.
Ik voel me net een oud mens, kan bijna alleen maar slapen, volgens mij heb ik mijn hele leven nog niet zoveel geslapen, hihi.
De rest van de 'klachten' is ook nog niet echt minder. Merk echt weinig voruitgang.
Maar heeft tijd nodig zegt iedereen, alleen ik ben zo ongeduldig...
Qua misselijkheid gaat het wel iets beter, kan nu wel 3 keer per dag iets van een kwarkje of yoghurtje naar binnen proppen, al gaat het niet van harte.
Verder merk ik best wel dat sommige in mijn omgeving er erg makkelijk over denken.
Epilepsie, goh vervelend, maar je propt er een pilletje in en dan is het toch weer goed?
In feite is dat ook wel zo en ik wil het ook echt helemaal niet groter maken dan het is.
Maar het is niet alleen maar er een pilletje in stoppen, het houdt zoveel meer in.
Nu is het natuurlijk ook zo, dat het op het moment niet alleen de epilepsie is, maar ik ook nog aan het herstellen ben van de klap.
Maar ik ben bang, bang om weer insulten te krijgen.
Voorheen had ik dat praktisch niet, tot de afgelopen keer was ik altijd 'goed' terecht gekomen.
Maar nu heb ik ook gezien dat het ook anders kan, je kan behoorlijk verkeerd terecht komen.
Dadelijk gebeurt het de volgende keer als ik op de fiets zit, of als ik op paard zit.
Het is niet goed om te als, als, als, maar toch spookt het door mijn hoofd.
Verder zit ik zo met mijn studie in mijn maag, wanneer ik weer naar school kan zullen er wel gesprekken komen. Ik zit nu in mijn laatste blok, voordat ik over een maand voor een paar jaar de praktijk in ga.
Ik verheug me er zo ontzettend op. Maar ik kan geen insult krijgen bij een patiënt, dat is veel te gevaarlijk. Maar deze studie is wat ik wil...
En de neuroloog heeft me wisseldiensten afgeraden, maar ook dat moet ik maar even op me af laten komen. Ik studeer in A'dam en had me verheugd op m'n auto, zodat als ik diensten zou gaan draaien ik lekker met de auto kon. Komen we gelijk op het volgende punt....
Over 2 maanden had ik mijn 10 daagse gepland staan, zodat ik dan snel mijn rijbewijs zou hebben.
Eerder niet kunnen halen, vanwege mijn schouder operaties, dus ik verheude me enorm om.
Maar ook dat kan en mag niet. *zucht..*
Misschien heb ik maar even een schop onder mijn kont nodig, haha, want zo zitten jammeren kom je niet ver mee.
