Myrthe, om nog even op je vraag terug te komen. Ik ben jaren terug vegetariër geworden omdat ik het vreselijk vond dat er dieren stierven zodat ik ze op kon eten. Mijn ouders waren er niet zo van dus ik heb gewacht tot ik uit huis was. Ik was wel al lid geworden bij een studentenvereniging en ik sprong echt een gat in de lucht toen ik erachter kwam dat je gewoon bij de eettafel om en bord vega kon vragen

Fast forward naar ca. anderhalf jaar terug, ik ging me meer verdiepen in veganisme en merkte dat ik mijn acties echt niet meer kon rijmen met mijn principes: voor elk dierlijk product worden dieren gedood, hoe je het ook wendt of keert. Uitgezonderd kippen aan huis mensen oid, maar dat ben ik niet en hoef ook weer niet zo graag ei dat ik er een eind voor om ga fietsen. Dus toen ben ik thuis uitsluitend vegan gaan eten, buitenshuis durfde ik nog niet zo goed aan omdat ik doodsbang was voor vervelende reacties. Bovendien was ik tot augustus vorig jaar nog verenigingsbestuur en daar vonden ze veganisten maar lastig. Na mijn bestuurswissel at ik eigenlijk 90% vegan omdat ik thuis alles vegan maakte. Eind december heb ik dan uiteindelijk mijn vriend verteld dat ik er echt niet meer aan wilde en ben ik helemaal gestopt. En dat is zo gebleven


Overigens zijn de vervelende reacties wel deels gekomen maar het was het allemaal waard

