Okay het is nu bijna helemaal zeker, ik ga van de zomer op surfcamp! Dat betekend echter wel hele dagen in bikini en wetsuit, dus ik moet er echt, echt hard tegen aan! Haalde gisteren een riem uit de kast die ik 2 jaar geleden vaak droeg, kreeg hem nu niet eens meer op het laatste gaatje! En ik weet dat ik aangekomen ben, maar voor mijn gevoel was het niet zo erg Dus damess.. Ik mag alleen nog maar healthyfood
O: T: Kom Kellogg's Special K Actief met magere melk, banaan L: 2 volkorenboterhammen, 1 met Huttenkase en tomaat, 1 met Becel light en een gekookt eitje T: Pakje Time-Out, 2 mandarijnen D: Nog onbekend T: Evt. fruit
kom ik net thuis, wat staat er op tafel? gehaktbal met tomatensaus (ben ik helemaal niet verlekkerd op) en ze zitten natuurlijk weer te eten. is er nog 1 patatje in de pot en gehaktbal, maar natuurlijk geen saus ofzo meer (nie dat ik dat zou nemen, maar het is het idee dat telt) ben ik uitgevlogen dat ze onbeleeft zijn om nie te wachten. en heb ik 2 sneden brood gepakt met salade en zit die nu op mijn kamer op te eten. wat haat ik mijn stiefvader de ******
tjah, ze zien mij hier ook liever gaan dan komen. zit dagelijks van dat ik thuis kom van school op mijn kamer. en wat kan het ze schelen? wat kan ik mij hier toch kwaat in maken
15 is niet zo'n goede leeftijd. kijk het zit zo, mijn moeder en vader zijn aan mij 14 maanden uit elkaar gegaan. 7 jaar later leerde zij luc kennen (stiefvader) een man die echt de baas wil zijn en waar ik gewoon niet onder zijn ogen moet komen of ik doe iets verkeerd. mijn moeder is niet gelukkig met hem maar is getrouwd, heeft een dochtertje van 4 met hem en kan neit weg van hem (dat is gewoon een lang verhaal) en ik zie om de 14 dagen mijn vader en dan de weken ertussen naar mijn meter. gewoon om weg te zijn. ik moet binnekort naar de dokter van mijn vader om te laten kijken of ik geen depressie heb. iemand btw ervaring? ik ween namelijk om het minste, ben snel kwaat, ben niet gelukig, voel me altijd slecht en mijn eten leid er ook onder zoals wel duidelijk is.. nu ja ik wacht af.
en dat komt omdat ze liever mij zien buiten gaan hier thuis dan binnen komemn. ze kunne mij niet uitstaan (stiefvader dan) en nee mijn meoder kan er niets tegen doen! ik krijg voor alles commentaar, echt alles. dat is al jaren zo, hij vliegt bijna elke dag uit omdat ik zogezegt iets mis doe. nu ja ik kan het niet uitleggen. het komt erop neer dat ik niet graag ben gezien en altijd "slecht doe" en dat dus heel erg op mij werkt.
*¨jullie denken nu vast puber puber puber.. mm ik moet zeggen van niet, ik zwijg echt tegen hem enzo. en gedraag me echt enzo. maar tjah, als iemand je thuis niet kan zien of horen lukt dat niet echt he?*
Is er niet een manier om eerder bij je vader te gaan wonen. Tot die tijd heeft het imo weinig zin om met een dokter te praten. JE stresssituatie zal er namelijk niet minder om worden.
pfoe lana dat is flink sh*t meid! met een huisarts praten is echt geen slecht idee... het helpt ook om het van je af te praten en iemand te hebben die met je mee kan denken... zowiezo je huisarts op de hoogte brengen van je gezinssituatie is een goed idee... want wie weet kan hij jou/het gezin helpen... voor je moeder lijkt het me ook niet leuk om haar dochter zo verdrietig en ongelukkig te zien... pfoe meid, ik hoop dat je eruit komt!
Nee hoor, helemaal niet! Ik ben toen ik 16 was ook bij mijn vader gaan wonen. Ook omdat ik de situatie thuis niet fijn vond (had niets met de vriend van mijn moeder te maken trouwens). Dat was voor mij echt een hele fijne beslissing!
ja maar mijn vader woont nu 1uur rijden hiervandaan in een veeeeeel te klein huisje. ze hebben een huis gekocht eind vorig jaar en kunnen erin vanaf de vakantie. praten heb ik al gedaan. maar er valt niets te veranderen! mijn stiefvader is gewoon zo'n vent die als hij je niet wilt je het zo erg laat voelen dat je gewoon weg moet! *moest ik een foto van hem plaatsen je zou het zo zien aan zijn uiterlijk alleen al* nu ja ik ben blij dat ik het even kwijt ben
Lana, ik herken je situatie! Ik ben op m'n 15e weggelopen bij mijn vader en zijn vriendin *heks* en kon gelukkig terecht bij mijn moeder en haar man. Alhoewel de situatie daar niet ideaal was met een puberend broertje, een peuter half broertje en een baby zusje, heb ik alsnog een fijne jeugd gehad. Ben op m'n 19e op mezelf gegaan....
ja chubby. ik kan terecht bij mijn vader en stiefmoeder (omgekeerd dus) en ga dat doen door mijn stiefvader. en ja id situatie is daar ook niet zo goed. mijn stiefbroer (15 is echt een puber en helemaal anders dan mij) door mijn situatie waar ik mezelf dagelijks doorheen werk ben ik helemaal anders en voor een stuk volwassener geworden. en hij dus nog totaal niet is helemaal niet makelijk. maar het zal me hopelijk wel lukken!
is dat een grote stap geweest, alleen wonen? ik verlang er wel naar! maar ja. nog een tijdje te gaan.
Ik heb ook twee jaar bij mijn vader gewoond en ben toen op mezelf gegaan. Mijn vader woonde ook in een stad op een uur rijden van mijn moeder, maar dat vond ik geen probleem. Zolang ik daar maar niet meer hoefde te wonen.
mm ja wind begrijp ik. maar ik ben erg slecht in veranderening. (als ik bv niet kan gaan paardrijden door de regen sla ik soms al door) gewoon omdat ik uit mijn ritme ben. en school.. tjah, ik zie nog denk ik
Ik heb mijn vader vanaf m'n 15e nauwelijks nog gesproken.. Ik woon overigens helemaal niet zo ver van hem vandaan.. Kon toen ook gewoon op dezelfde school blijven enzo, dus dat was wel erg fijn..
De stap om op mezelf te gaan wonen was lang zo groot niet als bij "moederskindjes" Ik heb me er heel lang op verheugd en zelfs toen mijn toenmalige vriendje met wie ik ging samenwoonde na 3 maanden vertrok wilde ik écht niet terug naar m'n moeder
Ik heb zelf geen contact meer met mijn vader. Nou scheelt het voor mij dat mijn ouders uit elkaar gingen toen ik al wat ouder was. Daarnaast had ik eigenlijk weinig keuze bij wie ik wilde gaan wonen, aangezien mijn vader naar Zuid-Afkrika vertrokken is.