Geplaatst De slagerij om de hoek was er simpel over: "Dan koop je toch de lasagne van de Appie Heijn?"
Zelf verkocht hij geen paardenvlees, daar is schijnbaar een vergunning voor nodig en zelfs dan zou hij het niet willen. Toch bijzonder vond ik, van de slager zelf verwacht je niet dat die moeilijk doet over een paardenbieflapje.
De beste man wist me wel door te verwijzen naar een slagerswinkel 20 kilometer verderop. Daar ben ik zaterdagmiddag vol goede moed naartoe gereden, in mijn paardrijkleren want ik kwam net van stal. Het contrast kon niet groter: pennymeisje op missie
Eventjes was ik bang dat ik niet serieus zou worden genomen en als dierenactiviste naar buiten worden gezet. Ik weet niet precies wanneer mijn aversie tegen het eten van een dood paard is getemperd, ik denk dat ergens na de basisschoolleeftijd al was... Als puber in Frankrijk nog wel eens heel enthousiast naar een winkel gelopen waar 'CHEVAUX' op stond, dat het een paardenslager betrof was eerder hilarisch dan schokkend. Toch staan de beelden van paardentransporten voor de slacht in het buitenland me op het netvlies, teveel paarden in een wagen waarbij gevallen dieren worden vertrapt.... dan vraag ik me af waarom dit nu zo moet
Het gaat meer om de manier waarop de dieren hebben geleefd en worden behandeld, dan de slacht zelf.Een frikandelletje of een hamburger die paardenvlees bevat gaat er al jaren zonder moeite in. Nu tijd voor het 'echte' spul...
"Paardenvlees, ja dat hebben wij", vertelde de slager mij met enige trots... En wat is dan aan te raden? "De biefstuk of de riblappen" Niet veel later stond ik buiten met bijna 700 gram biefstuk voor een luttel bedrag van € 4,60 !!
In de keuken thuis het vlees eens aan een goede inspectie onderworpen, Dit is het dan… een stuk paard! Het idee dat ik die ochtend mijn paard d’r biefstukken nog aan het borstelen was is bijzonder. Even vroeg ik mij af wie dit paard dan is geweest… Een Nederlands paard? Iemand z’n geliefde rijdier? En hoe is dat leven dan geëindigd?
Toch is zo’n stukje vlees maar gewoon een stuk vlees – roep ik mezelf tot de orde- een runderbiefje gaat normaalgesproken toch ook zonder vragen de pan in?
De biefstukjes zijn wat roder van kleur, maar zijn erg schoon, echt een mooi lapje al zeg ik het zelf. Al ben ik geen meester-chef, en ook geen echte vleeskenner. Van kokkerellen en lekker eten houd ik wel… Dus de aardappelschotel in de oven, bloemkooltje in de pan een pepersausje klaarmaken (voor het geval het vlees alleen niet genoeg smaakt). De biefstuk net als ‘normaal’ 2 á 3 minuten aan beide kanten in de pan.
Tafel gedekt, een rood wijntje ingeschonken, eet smakelijk!
En hoe smaakt dat nu? Het is heel goed vergelijkbaar met de runderbiefstuk maar dan wat zachter/malser. En ontzettend lekker!
Als je naar de prijs kijkt komt dit denk ik vaker op mijn menu!
Ik at het vaak met pomme duchesse en haricots verts. 
Geloof ook best dat het lekker is inderdaad, het ziet er goed uit! 
Hulde! Al dat geneuzel over het eten paardenvlees, fijn dat er ook mensen zijn die er normaal over doen! 
)
toen hij het vertelde (nadat m'n broodje op was) heb ik heel dapper gezegd dat het me niet uitmaakte (om me daarna een week of wat te verontschuldigen bij mijn pony) hahaha