De zin en onzin van Insuline resistentie/magnesiumtekort e.d

Moderators: Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja, C_arola, Essie73

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Anoniem

De zin en onzin van Insuline resistentie/magnesiumtekort e.d

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-08 12:47

De zoekfunctie werd ik niet wijzer van, en dit onderwerp verdient wel een eigen topic vind ik.

Ik heb 2 merrie's die dik zijn al zou je ze niks voeren. Het vet zit echt op de nek, kont en ribben. Ze hebben het al van jongs af aan. Het gaat om een shetlander en een gelderse merrie, 2 sobere paarden. Ik heb nog 3 shets en meer paarden, maar die hebben er geen 'last' van. Bovendien krijgen alleen deze 2 merrie's dagelijks beweging (de shet wegens overschot aan verzorgsters vaak meerdere keren per dag Clown ). De shet is drachtig en de gelderse merrie drachtig en ze heeft een veulen aan de voet.
Dieet helpt niet, ze staan op schrale wei en krijgen momenteel geen krachtvoer, alleen na het rijden soms als beloning een beetje totaalmeusli om aan de vitamine's te komen. Zodoende heb ik qua voeding niks aan het topic voor paarden met overgewicht, en beweging krijgen ze meer als voldoende. Ik heb al appelazijn en dat soort dingen geprobeerd, maar nu de man waar mijn shet gestaan heeft voor het dekken ook al opmerkte dat het wel wonderlijk was hoe vet de pony was terwijl ze niks eet begin ik toch een andere kant uit te denken. Hij ziet en heeft heel veel shetten, dus dan is het schijnbaar toch niet echt normaal.
De gelderse merrie stond als 3 jarige 4 maanden in training voor de keuringen, ze bleef de opmerking krijgen dat ze voor de volgende keuring moest afvallen maar minder eten kon gewoon echt niet, ze stond 24/7 binnen, stond in de stapmolen, werd getraind en kreeg nog maar nauwelijks hooi en krachtvoer, minderen was ten koste van de bespiering gegaan vrees ik. Dit jaar stond bij die trainer een 3 jarig zusje van mijn merrie, en die is hartstikke mooi slank en krijgt gewoon te eten.

Kortom: ik heb termen als insuline resistentie en magnesiumtekort wel eens horen vallen. Laatste lijkt me stug, ik strooide altijd al kieseriet en dit jaar PAVO kunstmest waar ook extra magnesium inzit, de bemestingstoestand in de wei is goed. Het eerste heb ik opgezocht maar de andere symptomen zoals lusteloos en hoefbevangen zijn niet van toepassing. Dus tja. Bloedje laten doen bij de veearts? VA was niet echt enthousiast, wat zou je er nu aan kunnen zien en ze zijn gewoon sober, dus moeten 'minder eten en meer bewegen' maar dat is bij deze 2 het probleem niet.

Dus, heel verhaal: wie voert er magnesium bij en waarom? Iemand vanwege overgewicht? Wie heeft eerst bloed laten testen en wat is daar dan in te zien, zowel qua magnesium als het insuline verhaal.
Ik wil goed voor mijn paarden zorgen en dat deze 2 erbij lopen alsof het overvoerde luie fokmerrie's zijn vind ik wel vervelend, de rest ziet er prima uit.

vaatwasser

Berichten: 709
Geregistreerd: 06-08-07
Woonplaats: in de keuken

Re: De zin en onzin van Insuline resistentie/magnesiumtekort e.d

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-08 13:22

Hoi,
Toen ik mijn paard kocht, was hij ongeveer 100 kilo te licht. In 1,5 jaar is hij toen on geveer 150 kilo aangekomen (spier en vet), toen mijn paard begin dit jaar kreupel werd, mocht hij gewoon op de wei van de dierenarts. Mijn paard werd uiteraard alleen maar dikker en dikker, doordat hij niks meer deed. De dierenarts kwam er maar niet achter wat hij mankeerde, daardoor ben ik via een kennisje bij Erik Laarakker terecht gekomen. Hier bleek ook dat mijn paard insuline resistent is. En weet je wat de hoofdzaak is van insulineresistentie? Te veel suikers en te veel eten. Weet jij wat voor soort gras je hebt? Koeiengras is absoluut niet geschikt voor paarden met insulineresistentie, aangezien paarden geen productie dieren zijn.
Over je vragen van magnesium tekort: Dat zou ik niet weten, ik weet wel dat ongeveer 55% van alle paarden in Nederland magnesium tekort heeft.

Mij werd aangeraden mijn paard niet langer dan 5 uur per dag op de wei te zetten, geen biks meer te geven en sportsfit van PAVO en endurix (ik heb een sportpaard) van cavalor te voeren.
En schrik niet, mijn paard loopt ongeveer 5 keer per week een uur dressuurmatig en krijgt 'slechts' anderhalve kilo voer per dag (exlusief ruwvoer). Hooi mag ik wel onbeperkt geven.

Succes ermee!

sandra1986

Berichten: 1832
Geregistreerd: 17-01-06

Re: De zin en onzin van Insuline resistentie/magnesiumtekort e.d

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-08 13:40

mijn paard krijgt ook magneium
een klein schepje per dag.
dit op aanraden van de hoefsmid.
ze vond mijn paard erg stijf.

ook geef ik het omdat ze er rustiger van word.
ik merk er verschil van
maar niet dat ze er dikker van word of dunner
maar dat is bij haar altijd heel stabiel
een beetje aan de dikke kant. (reserves voor de winter dan kan ze heel erg afvallen)

Anoniem

Re: De zin en onzin van Insuline resistentie/magnesiumtekort e.d

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-08 16:05

Mijn weilanden zijn ingezaaid met PAVO graszaad en het paardenmengsel van Barenbrug, dus geen koeiengras. De shet loopt in de winter 5 maanden in de begrazing (duingebied), sommige pony's worden daar eerder opgehaald als ze te dun worden, die van mij presteert het om er als enige vet weg te komen!!
Na het rijden krijgt de pony een handje en het paard een halve bikschep met Sportsfit van Pavo, zit dus ook al extra magnesium in.
En ze staan dus niet op rust, maar krijgen dagelijks beweging en geen biks.

Stijf zijn ze allebei niet, de gelderse merrie wel heet maar niet zenuwachtig.

romeorowan

Berichten: 2751
Geregistreerd: 29-11-03
Woonplaats: Asperen

Re: De zin en onzin van Insuline resistentie/magnesiumtekort e.d

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-08 21:14

Heel erg herkenbaar.
Ik heb mijn oudste merrie in 1996 gekocht. Ze komt uit Amerika en was moddervet. De eerste jaren dacht ik steeds dat ze moest afvallen, maar ondanks dieet en beweging gebeurde er niets.
Verder was ze zo gezond dat ik haar uit de verzekering heb gehaald. Ze had een flinke speknek, blubberkont en zoveel vet op haar schouders dat je geen schoft zag.
Voorjaar 2005 is ze hoefbevangen geraakt, waar ik altijd bang voor ben geweest bij haar. Krachtvoer kreeg ze nauwelijks, wel veel hooi en veel winterwortels. (in de veronderstelling dat daar bijna niets in zit).
Toen is ook haar bloed getest en haar insuline waarde was verhoogd.
Iets later las ik een artikel van Paardnatuurlijk over insuline resistentie en magnesium. Wat daar in beschreven was paste precies bij Indiana.
Ik ben magnesium gaan geven en na een week of 10 kon ik merken dat haar speknek iets zachter was, voorheen was die keihard.
Ik heb denk ik wel een jaar magnesium gegeven, op het laatst een kleine onderhoudsdosis.
Indiana is nu mooi slank, terwijl ze onbeperkt voordroog/hooi krijgt en verder krijgt ze speciaal voer voor hoefbevangen/insuline resistente paarden, met minder dan 10 % suiker en zetmeel.
Ze krijgt beperkt gras en dat hangt dan ook nog af van het weer (fructaangehalte).
Ze krijgt geen appels, wortels, brood en dergelijke.

Magnesium kan schadelijk zijn voor de nieren en de lever, maar dat is eigenlijk met alles wat je 'te' veel geeft. Volgens het bloed van Indiana werkten lever en nieren goed.
Toen ik er aan begon had ik eigenlijk niet zo veel keus. Mijn paard bleef te dik, dus veel kans op terugkomende hoefbevangenheid en dan moet je toch wat.
Kortom voor mijn paard een aanrader.

Wilawander

Berichten: 15093
Geregistreerd: 12-03-06
Woonplaats: Enschede over de grens.

Re: De zin en onzin van Insuline resistentie/magnesiumtekort e.d

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-08 17:00

Mijn Gelderse merrie is Insuline resistent. Ik heb ook een zeer goed weidebeheer dus daaraan zal het niet liggen. Mijn merrie is wel bavngen geweest maar is al een paar jaar terug en onstaan door een baarmoederscheur. Via een bloedonderzoelk destijds kwam ik eachter dat ze zwaar magnesium tekort hadt. ben toen magnesium chelaat gaan voeren wat goed hielp. Later heb ik op Insuline Resistentie laten testen daar ik het idee hadt dat ze daar problemen mee hadt. Mijn DA verklaarde mij voor gek maar het kwam er wel uit. Nu voer ik om de 3 maand een week of 4 Magnesium en het gaat haar super goed. daarnaast krijgt ze zo suiker/koolhydraten arm mogelijk voer.