Moderators: Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja, C_arola, Essie73


Elke87 schreef:Ik weet niet zeker of het hier goed staat..
Mijn paardje is een hele tijd ziek geweest en het gaat nog altijd niet helemaal goed met hem. Ik ben nu ongeveer een half jaar aan het tobben geweest en pas sinds deze week heb ik weer goede hoop dat het allemaal goed gaat komen.
Uiteraard zijn hier een hoop medische kosten bij geweest en heb ik mezelf regelmatig afgevraagd hoe ver ik nog wilde gaan, niet alleen financieel gezien, maar ook voor het paard zelf. Want uiteraard gaat het welzijn van het paard voor, als het dier teveel moet lijden, is er nog maar één keus...
Mijn vraag is..
- Wanneer, financieel gezien, zou jij stoppen met het onderzoeken van je paard? (als je niet weet of het ooit nog goed gaat komen)
- En wanneer beslis jij dat je paard teveel moet lijden? Of als een paard constant pijn heeft, hoe lang zou jij wachten (in de hoop dat de pijn toch overgaat), om een beslissing te nemen dat het genoeg is geweest voor je paard?

't Is heel lastig natuurlijk. Je weet in wat voor situatie Indi zit, en dan ben ik toch stiekem blij dat ik de keuze niet hoef te maken, omdat ik niet de eigenaar ben. Het ligt helemaal aan de situatie. Ik zou wel zeker alternatieve geneeswijzen proberen, mocht de reguliere geneeskunde geen uitkomst bieden. Sowieso sta ik wel open voor alternatieve geneeswijzen. Het klinkt heel hard en ik weet niet of ik het zelf aan zou kunnen, maar dit lijkt mij de beste optie: je spreekt met jezelf een datum af, en als je op die datum nog geen verbetering ziet, moet je je paard uit zijn lijden verlossen. Anders blijf je maar doorsukkelen. Door het luchtzuigen van Charles heb je in ieder geval wel een aanwijzing dat hij waarschijnlijk pijn heeft. Of is dit nu minder geworden? Dat zou de keuze voor zo'n datum al wat rechtvaardiger maken. Bij Indi bijvoorbeeld weet je niet eens of ze pijn heeft. Beeker schreef:Ik zit nu een beetje in zo'n situatie. Mijn veulentje heeft een ernstig ongeluk gehad en daarbij dr been gebroken, pees gescheurd en een grote wond op haar been. Ik had me altijd voorgenomen dat als mn paard dr been zou breken ik het haar niet aan zou doen om aan zo'n ding aan het plafond te hangen enzv zoals je zo vaak ziet in boeken en tijdschriften. Dat vind ik geen paard waardig bestaan.
Nu ik toch eenmaal voor die keus kom is het toch moeilijker. Ook al is het nog maar een veulentje van drie maanden oud je bent er toch weer aan gehecht. Gelukkig is het een breuk waarbij ze in het gips moet maar nog wel gewoon kan lopen. Ze heeft een lange weg te gaan maar toch is de kans op herstel groot. Thuis hebben we stallen uitgebroken zodat als de paarden uit de kliniek komen ze lekker met haar moeder in een hele grote stal kan. Ze moet nog wel een tijd in de kliniek blijven.
Geld vind ik niet zo belangrijk, tenminste je moet het wel hebben natuurlijk maar ik zou er veel voor over hebben om het te kunnen betalen, zeker omdat ik nog een redelijke kans van slagen heb.
Het beestje heeft gelukkig niet al te veel pijn. Ze loopt nog lekker door haar stal. Mocht dit niet zo zijn dan weet ik niet wat ik zal doen. Het is natuurlijk ook nog een heel jong paardje. Met een paard van 25 jaar heb je de keuze sneller gemaakt denk ik. Het is erg moeilijk. Het is vooral belangrijk denk ik te kijken naar het welzijn van het paard en op een eventuele kans van slagen. Maar ja dat is per situatie verschillend.
Klara16 schreef:Voor mij is het genoeg geweest als de medische kosten hoger oplopen dan wat een nieuw en gelijkaardig paard aanschaffen me zou kosten. Ik redeneer daar echt met mn verstand ipv met mn hart.
Dat wil niet zeggen dat ik mn paard nodeloos laat lijden. Ik zou dan niet aarzelen om een dier dat bv koliek heeft ter plekke te laten inslapen ipv een operatie te doen.
