Dit klinkt als het begin van dampigheid. Ik heb precies hetzelfde proces doorlopen als jij. Die van mij hoeste en heeft 2x een antibioticakuur gehad, ventipulmin en su.. nog iets (weet de naam even niet meer). Beiden sloegen niet echt aan. Na een second opinion is het begin van dampigheid vastgesteld. Dampigheid noemen ze bij mensen COPD, ofwel rek uit de longen. Oudere paarden hebben hier eerder kans op, of wanneer een verkoudheid verwaarloosd wordt, neemt de kans hierop toe. De longblaasjes rekken bij elke ademhaling uit, en krimpen bij uitademing weer ineen, net als een elastiek. Op een gegeven moment, raakt de rek eruit. Ze krimpen niet meer zo goed ineen, waardoor de zuurstofuitwisseling met het bloed niet meer optimaal is. Wanneer de rek er echt uit is, knappen de longblaasjes. Op die manier krijgt je paard het steeds benauwder, en krijgt dus minder conditie.
Wanneer je er op tijd bij bent, en goede medicatie geeft in combinatie met een goed (stal)klimaat, veel frisse (buiten)lucht, nat hooi en het in conditie houden van je paard, kan een dampig paard nog lang mee.
Die van mij krijgt nu prednison en daar doet ze het goed op.
Ik zou zeker (een andere) de dierenarts nog eens laten komen. Een gezond paard maakt tussen de 12 en 18 ademslagen per minuut. Je kan ook haar neusgaten een dichthouden. Een dampig paard zal hevig in verzet komen. Een gezond paard houd dit even vol en heeft 2-3 ademslagen nodig om weer op adem te komen.